Gisteren liepen Brit en ik door ons bos. Klinkt mooi he? 'Ons bos'.
Het is nog niet een echt bos maar het begin is er. Sinds we hier wonen planten we elk jaar allerlei boompjes achter, in een hoek op het weiland. Meest zelfgekweekte bomen, uit zaden en stekken. Of wilde zaailingen. Soms ook gekochte bomen.
En nu heb je daar het begin van een bos en daar lopen we elke dag doorheen. Er is al van alles te zien. Gisteren bijvoorbeeld zagen we iets mooi roods .....
Het leek wel een knikker. Een felrode knikker die aan het blad vast zat. Maar het was natuurlijk een gal. Een eikengal in dit geval.
Dat komt omdat een wespje of vliegje of ander beestje een eitje op of in het blad legt. Hij spuit er ook een stof bij waardoor een abnormale groei van het blad ontstaat. Om het eitje heen. Waardoor dat eitje dus beschermd wordt. Dus dat rode knikkertje is gemaakt door de wesp en het eikenblad samen.
Mooi is de natuur he?
Nog iets van ons bos zien? Lopen we even iets verder door, richting de geitenstal. Rechts zie je een bos wat er al was, links van het pad zie je ons 'nieuwe' bos.
En verderop wordt de bosrand steeds smaller, tot bij de geitenstal, daar houdt het bos op. Het is nog maar een dun en doorzichtig bos hoor, maar het groeit elk jaar dichter.
En zo lopen we dan langs het weiland terug naar huis en ook altijd nog even via de moestuin, waar ik dan de oogst meteen meeneem.
En de volle mand zetten we dan binnen neer .. en daar blijft het dan vervolgens staan. Want er waren dringender dingen te doen. Zoals, de aanhanger leeghalen. Mijn auto staat al een week met de aanhanger eraan gekoppeld, die vol zit met maaisel, van Wim. Dat hadden Paul en ik vorige week opgehaald.
Gisteren was het eindelijk zover en ging ik de aanhanger leeghalen en opruimen.
Maar je weet hoe dat gaat. Eérst moest er een plek gemaakt worden voor dat maaisel, dus éérst moest een deel van de moestuin leeg gemaakt. Nou, dus eerst dan maar óp naar de moestuin.
Deze voorste hoek ging ik leeg halen. Klimmende gewassen uit het gaas peuteren, gaas eraf, oprollen, en de palen loswrikken. Dan de planten plat trappen. Dan wat mest op dat deel en een rij kranten langs de randen.
En dan kan het maaisel erop. Alles uit de aanhanger ging op dit deel van de tuin. Sommige gewassen zoals prei en boerenkool en zonnebloemen blijven gewoon staan. Daar leg je het maaisel dan gewoon omheen.
De vier gehoornde dames kwamen ook langs. Die zoeken altijd gezelligheid. En ze eten dan keurig netjes alle kruidenranden onder de omheining op. Dat is heel fijn want daar kunnen we niet bij met de maaier.
Nou denk je dan. Klus geklaard. Nou kan de aanhanger van de auto af en weer netjes in de schuur, en de auto weer op z'n plek. Maar nee. Want de schuur stond nog vol. Allemaal zakken met zaden en gedroogde planten en emmers met zaadknoppen.
De aanhanger kon er niet in.
Ik had echt geen zin meer om die schuur op te ruimen. Dus de klus kwam half af. Maar de aanhanger is leeg. Dat wel.
En ook is weer een stuk moestuin winterklaar.
Ook vandaag kwam de klus die ik vanmiddag ging doen maar half af. Ik wilde een flink aantal manden en bakken oogst verwerken. Er stond inmiddels heel wat in de wachtrij.
Ik begon maar met het maken van een pan courgettesoep. Daar ging zo'n duikboot van een courgette in en dat ruimt altijd flink op. Ook een halve selderijknol en wat uien ...
En dat aten we als avondeten. Maar je weet wat het is met zo'n dikke soep ... je wordt er heel vol van. En heel sloom. Lui. Ik had twee kommen soep op dus dan weet je het wel ...
En toen had ik helemaal geen zin meer om al die andere groenten ook nog te verwerken vanavond. Al dat spoelen en hakken en snijden. Pffff.
Uiteindelijk heb ik alleen de bieten verwerkt. Er stond een emmer bieten al meer dan een week buiten. Die werden al zacht. Ik heb ze in koud water gespoeld toen waren ze weer stevig. Toen zijn ze schoon geborsteld en in stukken gesneden.
Ook wat uien gingen erbij en dat is allemaal geraspt in de mixer. En toen in zakken van een pond, voor in de vriezer. Ik wil deze zakken gebruiken voor bieten-uien quiche. Leek me wel makkelijk. Zo kant en klaar uit de vriezer, als vulling in de quiche.
Wel is het zo dat ik enorme traanogen krijg van die uien. Geraspt nog wel. Man ik huilde gewoon tranen met tuiten boven de zakken.
Dussss ..... zijn Brit en ik daarnet nog even het weiland rond geweest in het stikkedonker! Even uitblazen en de uienlucht kwijtraken. Kijk, we maakten ook nog een selfie!
.jpeg)
0 reacties:
Een reactie posten