Heel gewoon. Of toch niet?

Het zijn hele gewone dagen en soms denk ik .... waar zal ik nu weer eens over bloggen? Wat is nieuw, leuk, leerzaam? Heb ik nog leuke plaatjes?

De dingen die gebeuren zijn zo gewoon. En de plaatjes heb je al duizend keer gezien. Maar goed aangezien er hier toch nog dagelijks veel bezoekers komen ga ik maar gewoon door met de gewone verhaaltjes over de gewone dingetjes. 

En met plaatjes die je al duizend keer zag.

Oh maar wacht, toch iets nieuws. Vooral interessant voor wie een beugel heeft, of er eentje overweegt. Op controle bij de orthodontist gaf de assistente mij de tip om een ander reinigingsmiddel te gebruiken. Vanwege mijn brandende tong en gehemelte. 

'Misschien ben je allergisch voor wat je nu gebruikt,' zei ze. 'Daar kan dat brandend gevoel best van komen.' Zelf gebruikt ze dit, hieronder. Heeft ze goeie ervaring mee. 

Misschien heeft iemand er wat aan. Zelf ga ik het niet metéén bestellen. Want er kwamen ook tips van bloglezers voorbij, en die wil ik eerst proberen.

Het is trouwens al wat minder, dat brandende gevoel. Maar mijn smaak is nog niet helemaal terug. Vooral 'zoet' proef ik slecht. Erg jammer. Zelfs chocola doet me niks. Haha, maar wel goed voor de lijn, dat dan weer wel. 

En op gewone dagen ben ik natuurlijk ook veel op de tuin. Steeds tussendoor dek ik stukken van de tuin alvast af voor de winter. Zodra alle oogst eraf is. Dan heb je straks als het koud wordt niet in één keer zoveel werk.

Nou, daar gaat hij weer hoor. 

Plaatje één is ... de oogst eruit halen en dan álle resten laten liggen. Onkruid, gewasresten, echt alles gewoon laten liggen! Wel alles goed plat trappen. Hardnekkig onkruid trek ik los en leg ondersteboven. Plaatjes twee .... wat goed rijpe mest erop. Mestkorrels kan ook.

Plaatje drie ... kranten eromheen. dat doe ik omdat anders het kweekgras en hondsdraf vanaf de zijkanten erin kruipt. Met een laag kranten op de randen voorkom je dat. 

Ná de kranten, gaat er een laag compost op. Dat kan van alles zijn. Wat je hebt liggen of waar je aan kunt komen. Plaatje vier.

Zo kun je in een dik half uur een bed van vijftien vierkante meter winterklaar maken. 

Het is wel zo dat de dikke laag compost een broedplaats is voor slakken. Dus volgend jaar, vóór de voorjaarszaai, moet dat compost eraf (wat ervan over is) en moet je de grond even om rommelen en laten drogen. Dan raak je de slakkeneitjes weer kwijt. 

Van dit bed kwamen bieten en wortelen af. 

En dus aten wij wortelen. 

(de komende dagen 😊)

En kijk hier ligt nóg zo'n wortel. 😄

Nou, verder nog nieuws? 

Jazeker, goed nieuws in Staphorst. Een aantal illegaal gedempte sloten en greppels worden weer uitgebaggerd en de bermen hersteld. Zó mooi! Wij zeurden daar al jaren over. Ik heb er zelfs een keer over ingesproken op een gemeenteraadsvergadering. Ik denk al wel zes jaar geleden.

En nu worden de eerste sloten dan eindelijk weer 'teruggevorderd'. Prachtige kansen voor de natuur liggen weer open!  

Sommigen reageerden cynisch op het bericht. Omdat de omliggende 'daders' niet worden aangepakt en beboet. De gemeente betaalt zelf de kosten van het herstel. Maar daar maak ik me niet druk over. Dat is een keuze van de gemeente. 

Wat voor mij telt is dat er méér natuur bijkomt in onze buurt! Weer volop kansen voor waardevolle beestjes en mooie planten! Hoera!

En ook dat de gemeente deze eerste stap nu zet. Dat is een duidelijk signaal. Dat voorkomt  dat er steeds weer mooie greppels en slootjes van de gemeente worden dichtgegooid en voor landbouw in gebruik genomen. Bermen kaal gemaaid. Zó'n schadepost voor de natuur ...  

Maar daar kom je nu dus niet meer mee weg. Heel mooi bericht!

 

Familie nieuws. 

Ik schreef vorige keer dat er paniek was in de familie. Twee van de kinderen moesten hals over kop naar Turkije vliegen omdat een dierbaar (schoon)familielid onwel was geworden en met spoed in een Turks ziekenhuis opgenomen. Man, wat een stress was dat. En wat moet er dan veel geregeld worden en gebeld en snel beslissingen genomen.

Maar gelukkig ... iedereen is nu weer thuis en het lijkt erop dat er geen blijvend letsel is. We zijn allemaal mega opgelucht! 

En ook waren we nog even bij Beertje, in Oegstgeest. Hij wordt al zo groot. Grote kleine Beer. Wat kan hij al veel en wat is hij lief ... 

En zo zijn de gewone dagen dan tegelijk eigenlijk ook weer heel bijzonder.

Mijn reis deze week.

Het leven lijkt soms een trein. Een treinreis. De dagen vliegen om. Met mooie dingen en minder mooie dingen. En alles gaat ook weer voorbij. Net zoals in een trein alles voorbij vliegt. Soms een mooi uitzicht en soms minder. Wolken, gras, koeien, huizen, windmolens. 

Roetjsssss  ...... en weer voorbij.

Ik neem je even mee op mijn treinreis van de afgelopen dagen. 

Zondag was ik naar Amsterdam. Een middagje naar Lien. Natuurlijk was er weer ergens iets aan de hand met de treinen waardoor ik niet naar Amsterdam Amstel kon, waar ze woont, maar ik moest via Amsterdam Centraal. En daar dan nog vier haltes met de metro.

Maar ik kon de metro niet vinden. 

En trouwens, het was mooi weer en de stad tinkelde zo vrolijk. Dus, dacht ik, ik lóóp wel. Van Centraal naar Amstelstation. Je zag de torenflat al duidelijk liggen. Het leek vlakbij, kwartiertje ofzo. 

Maarre ... 

 

..... het wás me toch een eind! Wel vijf kilometer. Haha. Maar wel een mooie route. Langs de Amstelrivier, en die is mooi en breed. Ik zag prachtige herenhuizen waar complete bomen tegenaan groeiden, meters hoog, en blauwe regen die wel langs vier verdiepingen omhoog groeide.

Mooie groene straten!

Véél foto's nemen kon ik niet want Lien wachtte natuurlijk met de koffie en we zouden gaan ... wandelen! Dus, weer een uurtje later, daar liepen we alweer. Nu door een mooi park, vlak achter het Amstelstation.

Daar alleen even een fotootje van de rijen en rijen schooltuintjes. (je ziet hier maar een klein stukje) We konden er helaas niet dichtbij komen maar geweldig zo mooi verzorgd als al die tuintjes eruit zagen, vol bloemen en groentes. Heel knap van de stadsjongens en meisjes!

En daarna samen heerlijk geluncht bij Elsa's Café aan de Middenweg. Voor de terugreis had Lien al voor mij bedacht dat ik maar over Duivendrecht moest reizen. 'Dan hoef je niet wéér vijf kilometer te lopen mam'. Smile.

En verder .... waren er ook minder mooie uitzichten.

Als je familie groeit, met bijvoorbeeld schoonzoons en -dochters en bijbehorende families, word je kwetsbaarder. Met al die mensen kan zomaar iets gebeuren. En dat gebeurde dus ook, deze week. Helaas iets naars. 

Het houdt ons allemaal bezig. En er wordt veel ge-appt, over en weer. Lang leve de app. Vooral als iemand in het buitenland zit, wat fijn is het dan dat je elkaar toch steeds even kan contacten en op de hoogte houden. Nou, misschien schrijf ik er later nog wel iets over. 

En dan nog weer iets héél anders ... was gisteravond. Ik deed mee aan een cursus politiek!!

Even de gezichten afgeplakt natuurlijk, maar zoals je ziet we zaten in de raadszaal van gemeente Staphorst. Op de plek waar elke dinsdag raadsleden en B en W vergaderen. De cursus gaat erover hoe je politiek actief of actiever kan worden. En duurt vijf weken.

Het leek mij in verband met de Prachtlint projecten wel handig om méér te weten van hoe de politiek werkt. Want oh mén wat weet ik daar maar een miezerig klein beetje van!

Deze eerste avond ging over de landelijke politiek. Als je dubbelklikt op de foto hieronder  zie je alle politieke partijen in Nederland, tot nu toe. En hoe ze in de loop der tijd zijn samengevoegd en weer gesplitst en welke er nu zijn. 

Echt boeiend! Maar ook ingewikkeld allemaal. Ik zal jullie af en toe iets laten zien van de cursus. Misschien steek je er iets van op. 

En kijk, dan weer iets heel anders. Honing slingeren bij Jan D. Vanmorgen was dat. Ik had ruim de helft van de honing thuis gelaten om in de winter en het voorjaar terug te plaatsten bij de bijen. 

Dus ik verwachtte niet dat er superveel zou overblijven voor ons. Maar dat viel mee. Nadat alle raten waren geslingerd was er zo'n twintig kilo honing. Daarnet heb ik dat allemaal in potjes gedaan. En grappig, elke keer als ik nu de muis van de laptop beetpak en mijn arm optil plak ik vast aan de tafel. 

Een geweldige bloem voor insecten is deze, de Afrikaan. En dan vooral die enkelbloemige, met het open hartje. Die bloeit tot aan de eerste vorst, en bijen en veel andere diertjes zijn er dol op.

En mensen ook. Ze zijn mooi en je kan er lekker naar citrus geurende thee van zetten.

Nou dat was mijn treinreis van afgelopen dagen. Met de bijbehorende uitzichten. Allemaal weer heel verschillend. Zoals eigenlijk elke week. 

Jullie verder een goeie reis gehad? 

Beugels en ander gepruts.

Nou dat zijn dus mijn beugels. Elke twee weken moet er een volgend setje in dat dan weer een beetje strakker zit. En na een hele serie van die setjes moet mijn gebit in orde zijn, volgens de tandarts. Ouderdom-proof! Nou dat hoop ik dan maar. Want het is wel wat.

Ten eerste alleen al het verzorgen. Drie keer per dag, na elke maaltijd, moeten ze gepoetst met spul, en mijn tanden grondig gepoetst én geflost én geraagd. Dan de beugels goed naspoelen, op de plek drukken, luchtbellen eruit kauwen, en een serie elastiekjes vastmaken aan allerlei haakjes. En die schieten natuurlijk steeds los.

In het begin had ik niet veel last van de beugels. Maar de laatste dagen heb ik erg last van een dikke tong. Of eigenlijk ... meer een brandende tong. Echt vervelend. Het eten smaakt nergens meer naar. Wat zo jammer is met al die goodies die er vanaf de tuin komen .... 

Of het van de beugels zelf komt of van het continue gepruts en geschuif, weet ik niet. Ik hoop dat het snel over gaat. Met de beugels stoppen, zo halverwege, is in elk geval geen optie. 

Dus we prutsen lekker verder. 

Nou scheelt het een hoop dat ik gewend ben aan prutsen. Eigenlijk is alles wat we hier doen één en al gepruts. Neem nou zo'n moestuin. 

 

Het is heel fijn dat je er je eten uit kan halen. Maar je krijgt het niet kado. Een moestuin is een continu gepruts. Vallen en opstaan. Volhouden. 

Sommige dingen gaan goed en andere weer niet. Het leeft. En doet vaak net anders als jij wil.

Ik ben altijd blij in september, als het grootste werk achter de rug is. De voorraad is binnen gehaald. Dit jaar waren de uien slecht en de spitskool is ook allemaal door slakken opgegeten. Wortels waren matig. Maar tomaten hebben we nog nooit zoveel van gehad, dat gaat maar door, en de aardappels waren schitterend. 

 

Vandaag toen ik de tuin op liep werd ik er helemaal blij van. Het meeste werk is nu gedaan. De lucht was zo prachtig blauw, een heerlijk lauw windje, overal kleur en bloemen en vlinders. Ook voor bloemen was het een goed jaar. 

Eén vlindertje vloog met mij mee terug en vloog de stal in. Je ziet dat het éne vleugeltje wat is beschadigd. Zo'n beestje heeft van alles meegemaakt. Dan hangen einde zomer de rafels er bij. Maar ze heeft vast al wel eitjes gelegd en dan zit haar taak erop.

Nou kom, we kijken nog even bij de bijen. Ik loop er elke dag langs. Laatst heb ik alle honingkamers van beide volken eraf gehaald, behalve de ondersten. In één zo'n volle honingkamer zit tien tot vijftien kilo honing, en samen met wat nog in de broedbak zit is dat genoeg voor zo'n volk om te overwinteren.

De andere honingkamers staan nu in de koelcel. Een deel van de honingraten daaruit gaan in de vriezer, als 'reserve' voor de bijen, en de rest ga ik volgende week slingeren. Dan hebben wij ook wat. 

Kijk, ze zijn nog niet naar bed. 

Hierboven zie je dat ze nog actief zijn. Ze bouwen de raten nog steeds verder uit, tot aan het glazen binnendeksel. Op de tuin staat nu nog mosterd te bloeien en boekweit en zonnebloemen, en de bijen zijn nog steeds aan het verzamelen. Komt ook door het mooie weer natuurlijk.

Ze verzamelen nectar natuurlijk, maar ook flink stuifmeel. Vooral de zonnebloemen hebben nu gigantisch veel stuifmeel. Dat zijn belangrijke eiwitten voor bijtjes en andere insecten. 

Je ziet dat hier goed, dat stuifmeel. Kijk ook maar op de kachel eronder.

 

Nou nog even genieten van het prachtige weer. De bijen, en wij!

Windparels!

Leuke reacties hadden jullie naar aanleiding van het vorige blog! 

Cora had de tip om solide vierkante stoeptegels op de bodem van het kippenhok te leggen. En Jenny heeft ooit cement of beton op de kippenvloer gestort. Van dat sneldrogend spul, zodat de kippen er niet voor eeuwig in blijven vastzitten. 

Haha. Ook een goeie oplossing!

Mariëlle had de tip om bij een volgende poging volière-gaas te gebruiken, met kleine openingen van maximaal vier bij vier mm. Daar kunnen geen ratten doorheen en ook geen muizen.

Nou ik hoop voor andere bloglezers met kippen-en-ratten dat die hier ook wat aan hebben!

En nu, inmiddels september! De bomen nog volop in het groen maar hier en daar piept al een bruin blad erdoor. Alles hangt vol bessen, noten en eikels. Hazelnoten rollen van de bomen. Bij ons zitten er soms mini gaatjes in de rijpe hazelnoten. 

Dan hoef je ze niet meer openmaken dan is iemand je vóór geweest.

Ook de buien horen bij september. Zó zon, zó een plensbui. 

Gisteravond regende het hier héél hard en héél lang. En ondertussen scheen tegelijk een stralende zon. Echt, heel bijzonder!

In een hoek achter de schutting staan nog wat jonge boompjes in potten. Ook die zijn voor het Prachtlint weggeef-project bedoeld. Maar ondertussen, zolang ze hier nog staan, moet er natuurlijk wel  voor gezorgd worden.

Ze krijgen water uit de regentonnen. Dat is inmiddels groen water, het zit vol algen. Dus, dat is eten en drinken tegelijk, voor de boompjes. Lekker makkelijk.😊 

Vanmiddag was ik wat aan het rommelen. Verder opruimen rond het kippenhok. Buitentomaten uittrekken en op de compost gooien. Rijpe zaden verzamelen, van bloemen. En de dieren waren ondertussen aan het spelen. 

Verstoppertje?? 🐶🐱

En ook zaten we vandaag een uurtje bij Lia en Paulus aan de keukentafel. We waren aan het bedenken hoe we een mooie groene rand rondom de windmolens kunnen creëren. 

Allerlei bloeiende struiken, héél veel bloemen, een takkenril, prachtig bloeiend geel koolzaad, een insectenhotel. De coöperatie betaalt het project maar Prachtlint maakt het ontwerp en ook het draaiboek voor de uitvoering.

Spannend! Dit wordt echt een bijzonder project. Windparels!💨