Dinsdag dingetjes.

Het zit er weer voor een jaar op! De schoonmaak is achter de rug. Wat een opluchting! Nu kan ik weer een jaar lang de kantjes erbij aflopen. Haha. 

Hoewel, de schuren zijn er ook nog. Maar dat is minder vervelend werk om die op te ruimen want dat is lekker buiten. Gisteren heb ik de container onder handen gehad. Dat was niet veel werk. Alle dozen even nakijken en de vloer vegen en dan nog wat spinrag weghalen. Dat laatste moet héél voorzichtig, want overal in de container zijn diertjes aan het overwinteren ... 

..... ze zien er soms uit als onbenullige rafelige motjes, maar die vlinders en al die insecten die in je schuur hun winterslaap houden zijn Hele Belangrijke Diertjes ..... 

...... want die moeten overleven, zodat ze nog nét het voorjaar kunnen halen en nog nét wat eitjes kunnen leggen (stuk of paar duizend) en voor nageslacht zorgen. Daarna gaan ze meestal dood. 

Als ik uit de container naar buiten kijk dan is het daar echt zo'n mooie diepblauwe januari schemering. Zo'n geheimzinnig waas hangt over alles. 

Winters, kaal, geluidloos, sereen. Alles is in diepe rust.

Nou best een gezellige werkplek is het, toch? Zet er een kookkacheltje in en een radiootje en hang een hangmat op en je kan er zó in wonen.😄

🍞🍞🍞

Maar goed. Ik wou nog even terug naar dat maisbrood en die roggekoeken, van vorige week. Ik zou nog laten weten hoe die koeken bevielen. Nou, ten eerste brak het maisbrood doormidden toen ik het uit het blik haalde. Dat is het nadeel van zo'n groot, plat en nogal zacht brood. Het breekt makkelijk. Maar het gaf niks. Ik heb het in vier repen gesneden en de drie 'hele' delen zitten in de vriezer. 

Het gebroken deel hebben we inmiddels alweer op.

En die koeken? Verrukkelijk natuurlijk!! Haha maar dat vond ik. Paul vond het meer lijken op roggebrood. Omdat er zo weinig zoet in zit. Maar het is toch écht veel malser dan brood. Door het vocht uit de appels en door de karnemelk is de structuur zacht, echt die van koek. En dat het niet zo zoet is dat is gewoon een kwestie van wennen. Of, van meer honing erbij doen volgende keer.

Ik ga nu even in vogelvlucht door de verdere foto's heen. Je ziet hieronder een pot met een troebele restant van een batch appelazijn, waar ik water bij heb gegoten om het te verdunnen, zodat het op de compost kan. En er zaten nog twee dikke plakken 'moer' in. Ik dacht later, ik had die moer ook kunnen bewaren, en in stukjes invriezen. Om weg te geven aan wie wil. Want met zo'n moer kun je heel makkelijk een nieuwe azijn opstarten. Dat werkt net zo als bij zuurdesem, kefir, yoghurt, enzovoort. Als je eenmaal de goeie bacteriën hebt gevangen kun je eindeloos doorgaan met produceren.

Maar goed, helaas dacht ik er te laat aan en ligt de moer nu op de compost. Maar mocht je een azijnstarter willen, stuur maar een keer een mailtje, want ik heb om de zoveel tijd weer zo'n dikke plak moer.

En hieronder zie je het vak van de knollen. De koeien hebben al heel wat van die knollen op. En elke keer als er een meter van het veldje leeg is dek ik dat meteen af met compost en met hooi. Als de knollen op zijn dan is het bed ook meteen bedekt. Zo hou je geen kale zwarte onbedekte bodem, maar blijft alles mooi afgedekt en beschermd.

Dan kun je in het voorjaar hier het bovenste laagje mulch afhalen en meteen zaaien of planten. 

Iets verderop in de tuin stonden nog vele vele voederbieten. Die heb ik steeds laten staan en dat was dom. Want die zijn allemaal een paar keer bevroren geweest ... en ze zijn nu slappig en week en deels gaan rotten. Zó jammer van al dat werk!

Ik heb ze losgetrokken en de koppen eraf gesneden. En om toch nog wat te redden van deze oogst heb ik ze ingekuild. Dus, een laag hooi, daarop bieten, daarop weer een laag hooi, weer bieten, enzovoorts. Tot je een bult met bieten hebt, met hooi eromheen.

Haha en zo'n bult noem je dus een kuil. 

Ja. Nee. Pffff. Ze zien er écht niet zo best meer uit.

We zullen wel zien of we hier nog voer voor de koeien van hebben of dat het gewoon smurrie wordt. Jammer hoor. Maar enfin, wel weer wat geleerd. Hoe het niet moet.

Kijk, hier zie je de kuil (bult), compleet met kant-en-klare waakhond. 

Vanavond aten wij bij de gebakken aardappels een winterse rauwkost. Daar doe ik altijd graag mosterd over maar die helaas is al een tijdje op. Dus, ging er mosterdzaad over.

Maar dat is natuurlijk heel anders dan mosterd. Daarom heb ik vanavond weer een begin gemaakt voor mosterd. Het is echt één van de makkelijkste dingen om te maken. Wil je écht de pure mosterd? Dan heb je genoeg aan twee ingrediënten. 

Mosterdzaad en azijn.

In een pot of fles doe je een flinke kop mosterdzaad. Daarbij giet je minstens twee keer zoveel (zelfgemaakte) appelzijn. Laat het een nachtje staan, en dan pureren. Zelf doe ik er vóór het pureren nog een theelepel zout bij en een eetlepel suiker of honing. En soms wat kruiden. Maar dat hoeft niet.

En dan zijn er nog steeds .... die lange lange winteravonden ... heerlijk, met een boek. Deze hier onder lees ik nu. 

Prachtig boek. Helaas wel al bijna uit.