Nee, wij eten liever de witlof. Maar dat heeft wel wat voeten in aarde. Je trekt de groene planten in de herfst uit de grond, inclusief de dikke wortelpen. Dan leg je ze een paar dagen buiten, zodat de kracht van de dikke groene bladeren zich terugtrekt in de wortel.
Dan hak je dat blad af, met een scherpe spade. Geef het groen aan je dieren of leg het terug op je tuin of op de composthoop. Denk er bij het hakken goed om dat je de groeipunt niet afhakt. Zoals je onder op de foto ziet heb ik een flink eind b贸ven de wortel gehakt.
De wortels gaan allemaal samen in een diepe krat. Ik had hem al voor de helft gevuld met compost (potaarde kan ook, of een mengsel) en heb daar die wortels ingeduwd. De platte bovenkanten moeten zo ongeveer op het 'maaiveld' liggen.
Allemaal even hoog dus. Als een wortel te lang is kun je gerust een stuk van de onderkant afsnijden.
Dan vul je de krat verder met grond tot helemaal bovenaan. En dan ..... plenzen water erop! Ik heb er wel vijf emmers regenwater opgegoten. Tussendoor steeds even wachten.
Waarom zo nat? Omdat deze wortels nu helemaal geen water meer krijgen. Dit is het enige. Dus moet het in de krat van boven tot onder kletsnat zijn. Ik heb de krat daarna op de grond gezet om te laten uitdruipen.
En ...... binnenkort in dit theater ....... deel 3 van de witlof-soap!
En de dieren. Hoe gaat het daarmee.
Het is tijd om alle hokken en stallen weer in orde te krijgen, v贸贸r er weer vorst komt. De koeienstal is al gedaan, maar het kippenhok is wat verwaarloosd. Ik doe er weinig aan. Dat komt ook omdat er geen kip in zit. En geen haan ook. Overdag niet en 's nachts ook niet.
Waar die beesten dan zoal uithangen???
's Nachts slaapt het hele stel in de boom, pal b贸ven het kippenhok. Maar niet erin. Welnee. 's Winters ook niet hoor. Het zijn vogels, en ze voelen zich daarboven schijnbaar veilig. Ze zitten te wiebelen op de uiteindes van takken, waar geen vos, marter, bunzing, of wat dan ook, erbij kan komen.
Wel eten en drinken ze netjes bij het kippenhok. En blijven ze keurig op ons terrein. Gelukkig maar. Anders zouden we moeten ingrijpen. Nu laat ik ze maar. Ze vallen niemand lastig. En ze zijn toppie fit en heel happy, door zo vrij en blij rond te kunnen scharrelen. En het is zo'n mooi gezicht, al die kleurige kipjes overal.
Weer aan het slachten? Pffffff. Ik zoek liever nog maar even door, naar een andere oplossing.
馃崁馃崁馃崁馃崁馃崁
Maar ..... weer 谩ndere koppen hak ik juist met veel plezier af! Eerst dus die koppen van de witlof, en van de week 贸贸k de koppen van de voerbieten. Die moet je echt flink stevig afhakken, juist m茅t groeipunt en al. Zodat het blad niet meer aan kan groeien.
Helemaal afdekken met hooi of in kisten, geeft rot en rommel, is mijn ervaring. En omdat op de achtergrond, onder dat gelige gras, toch nog stapels takkenbossen lagen, heb ik die er op gestapeld. Het geeft iets bescherming, maar sluit het niet af.
Dus minder kans op schimmels, lijkt mij.馃崉馃崉馃崉
....... van two shades of orange
Maar toen haakte Liek af. Wat ik me goed kan voorstellen. Dat werken met die derrie .... dat is niks voor stadslui! Haha ik denk eigenlijk voor de meeste lui!
En nog andere leukere dingen ....
En nu zitten we te lummelen bij de kachel, allebei met onze 'ploffen' aan.
5 reacties:
Zo lief: 2 shades of orange.
En de ploffen zien er zo leuk uit. Ga je het patroontje delen? Zou fijn zijn! Groetjes uit Noorwegen, Yvonne
Witloofwortels zitten reeds enkele dagen in de grond, Clarien. Hoopvol wachten...
Heerlijk toch, nog oogsten!
Lie(f)s.
@'k Krijg geen mailtje meer van jou, Clarien, als je iets nieuws post. Is 't mogelijk...?
Ik deel je bedenking, ivm de haantjes.
Hier is het enig uitgekomen ei ook een haantje.
No way dat ik hem kwaad wil, maar als hij wil kraaien om 4u 's ochtens, of agressief wordt, of kuikens wil maken, dan moet ik er ook iets aan doen.
Ik had gedacht - in opperste nood - aan castreren.
<3 Bekkie !
Bij het Fort in Weesp worden die arme haantjes gedumpt door ..........,toch ook geen oplossing vind ik !!!!!
Gr Olga.
Heb in het verleden ook wel eens witlofwortels 'opgepot', maar nooit zoveel water erop gedaan dan jij beschrijft. Gewoon in vochtige aarde zlonder extra meststoffen, want de voeding voor de styronken zot toch in de wortels en hoeft, lijkt me, niet van buitenaf aangevuld te worden. De wortels werden na opkuilen bewaard in de kruipruimte en op deze manier kreeg ik prachtige witlofstronkjes. Probleem vond ik wel dat je zoveel gelijktijdig kreeg, zodat je bijna gedwongen was dagelijks witlof te eten. In mijn geval werd het salade, want gekookte witlof, ongeacht het bijbehorende sausje, was verre van favoriet bij zowel mij als de overige gezinsleden. Bij ons thuis is eigen witlof kweken daaromm een stille doode gestorven.
Bewaren van voederbieten voor de winter ging altijd in een kuil. Op een hooggelege3n stuk grond werd een ondiepe kuil gegraven, waarin de bieten gestort werden. Deze werden afgedekt met stro en daaroverheen een schep aarde om het stro vast te leggen. De aarde diende tevens als barri猫re tegen regen. Op die manier overleefde het de strengste winters en bijkomend was dat het ook winteronderdak bood aan padden of ringslangen en heel soms zefs aan een egel.
Vaak prijkte er nog wel een soort ventiilatiepijpje van stro bovenop de bult. Aardappelen werden ook op die manier bewaard, als je geen aardappelkelder thuis had. En dat was in de meeste Drentse boerderijen het geval.
Een reactie posten