Op die korte pootjes.

Ook gisteren stapte er een trotse hen uit één van de hokjes met in haar kielzog .... vier schattige donsjes. Vier donkere kuikentjes zijn het dit keer. Ik hoop natuurlijk op hennen, maar het zijn vaak meer haantjes dan hennetjes. Ik zie dat pas als ze een paar maanden oud zijn.

En waar al die kuikens nu blijven, vraag je je misschien af? Want elk voorjaar komen er weer nieuwe bij. Nou, eerlijk gezegd overleven ze lang niet allemaal. Soms is er een 'kneuske' bij, dat steeds wat achterblijft, of wat moeilijk loopt. En dat ligt dan op een ochtend dood in het nestje. Of is gewoon ineens weg. Soms wordt er eentje opgepakt door een kraai of buizerd.

En we geven wel eens wat weg. Een hennetje met een paar kuikens. Héél soms. En alleen maar als ze op hun nieuwe adres ook weer frank en vrij mogen rondlopen. En ook héél af en toe slachten we een paar haantjes. 

En zo houden we steeds zo rond de vijventwintig kippen, jaar in jaar uit. Ondanks al die kuikens. 

🐣🐣🐣🐣🐣

Paul had de aannemer van het fietspad gebeld. Of ze de rand langs onze tuin wilden komen afwerken. Want we willen daar een beukenhaag planten, en dat moet eigenlijk ... nu. Nou daar kwamen ze aan, vanmorgen. Het werd keurig afgewerkt, met een talud omhoog naar het fietspad. 

Ook zie je daar achter trouwens Paul nét nog wegfietsen.   

Nu ligt er alleen nog maar die berg met stenen en één berg met zand, die ik graag wilde houden. En daar ben ik dan nu alsmaar mee bezig, met daarmee sjouwen en bouwen.

Heen en weer. Heen en weer. Duizend keer. 😄 

En dan kom ik langs de koeien. Vroeger werden de koeien ook als lastdieren gebruikt. Zouden Bella en Bonnie ook niet een beetje kunnen helpen met al dat sjouwen? 

Die liggen daar maar. Waar zou zo'n koe nou over aan het nadenken zijn? Over niks? Of over gras? Zal ik hun ook eens vragen om een gastblog te schrijven? 😂😂

En ik ben hier bezig. Op de rand langs de paardenbak. Daar wil ik graag kruiden gaan kweken. Vorig jaar had ik ze hinter twinter staan, overal tussen. Maar dit jaar komt daar een vast kruidenvak. 

Het is ook omdat die stapel klinkers er nu ineens is. Dat brengt je op ideeën. Gebruiken wat er is of wat een ander niet meer wil hebben. Dat vind ik echt een uitdaging. Het wordt dan niet altijd heel strak en super netjes, maar het is gewoon leuk.   

De palen staan daar ook nog en dat was nou net een mooi moment om te stoppen. Want voor die palen moet ik nog een plek zoeken. Daar waar ze eerst lagen daar liggen nu hooibalen.

Op de terugweg hebben B en B zich nog niet verroerd. Het enige verschil met het vorige plaatje is dat de zon er bij kwam.

En dit ..... is ook lief. Onze poes Bossie, het is soms nét een hondje. Ze gaat nu standaard mee uit wandelen als we 's avonds nog een ronde doen. Het hele stuk hoor! Zonder zeuren. 

Op die korte pootjes van haar!

Ze liggen nu beiden hier bij ons in de kamer. Allebei diep in slaap!😊