Grillige april. En een nieuw diertje op de farm!

Het is dat november al mijn favoriete maand is, samen met februari. Anders was het april geworden, na gisteren en vandaag. Want, wat is ze grillig, deze maand, maar ook adembenemend mooi. Die luchten .... en dat bijzondere licht .... alsof je in een sprookje loopt. 

Maar, sprookje of géén sprookje, waar ik mee bezig was de afgelopen dagen .... was allemaal zo nuchter als een kalf. Zoals, mais zaaien. Véél mais. We gebruiken namelijk vrij veel mais in een jaar. Voor onszelf, de jonge zoete maiskorrels, en ook de gedroogde harde korrel, die wordt gemalen tot meel voor brood en koek. Daarbij wil ik de komende winter nog meer wintervoer voor de dieren verbouwen. Dus vandaar ... véél mais. 

En hoe gaat dan dan, mais zaaien? Het begon bij mij met de selectie van de zaden. Een paar goed gevulde kolven bewaar ik altijd voor zaaimais. En van die korrels gebruik ik dan weer alleen de wat plattere en 'glazige'. Op mijn hand zijn dat de zeven zaden rechts.  

De zaden links, de gele en dikkere, die zijn erg geschikt voor maismeel, maar niet zo geschikt voor zoete verse mais. De rechter zaden, die wat meer verfrommeld zijn en iets doorzichtig, die zijn voor beide geschikt, is mijn ervaring. Dus én voor zoete verse mais én voor zetmeelhoudende mais, die je kan malen tot meel.

In elke kolf heb je verschillende soorten. Nou ja, in de mijne dan. In de genetisch gemodificeerde voedermais die je op de akkers ziet, zijn alle korrels exact hetzelfde. Maar bij mij, op de tuin, zijn de kolven heel divers. Mijn maisveldjes zijn klein, en de bestuiving gaat dan anders. Ook gebruik ik sinds we hier wonen zaad van eigen teelt. Dan heb je altijd meer variatie in je gewassen. En moet je soms een beetje zoeken om de juiste zaden te vinden.

De zaden gaan in platte kratten. Onderin wat karton, tegen het lekken. En dan de aarde erin en goed plat aandrukken met een plankje. Het is fijn als de zaden op dezelfde hoogte liggen, dan komen ze min of meer tegelijk op.

Dan gaat er de sproeier op. Flink nat maken. En tot slot weer een laagje aarde, ruim twee keer de dikte van het zaad, en weer stevig aandrukken met de plank. 

En dan naar binnen. Mais is een warmtekiemer.

En daarna wilde ik de voederbieten buiten zaaien. En deel twee van de aardappels poten. Omdat we midden in de worteldagen zitten. En voerbiet moet eigenlijk vóór tien april worden gezaaid. Maar hee ... kijk eens naar buiten! De bodem is nog steenkoud! 

Dus ik heb een deel van de voederbieten maar voorgezaaid, in trays. En de rest komt later wel. Als het warmer wordt. 

Dus had ik wat tijd over, vandaag. Dus ..... kan er wel een klinkerpaadje komen, rondom de kas. Dat leek me nou leuk. En omdat dat project met die bloemenbak laatst zo goed gelukt is, durfde ik dit nu ook wel aan. 

Eerst, de rand rondom de kas leeghalen. Alle potten aan de kant. Mooie planten die daar groeien opgraven, en elders herplanten. En dan de toplaag afgraven, rondom de kas. Die afgegraven vruchtbare aarde is toen gestort langs de randen van de paardenbak. Voor toekomstige projecten, daar.

Het lijkt niet zoveel maar er zijn zeventien kruiwagens met aarde weggehaald rondom die kas. En vervolgens, iets geëgaliseerd, en toen zijn er kranten neergelegd. Tegen de onkruiddruk. De inkt is geen probleem, die is tegenwoordig op soja basis. Ik gebruik zelf bij voorkeur géén worteldoek. Vanwege het plastic, en vanwege al die losse draden, die na een jaar of wat overal tevoorschijn komen.

Kranten verteren gewoon. Hooguit moet je na een jaar of wat dus een keer die klinkers opnieuw leggen, met een nieuwe laag kranten eronder. Als er uiteindelijk toch onkruid doorheen komt. Nou, wie dan leeft die dan zorgt 😊

Rondom kranten. Dan rondom scherp zand storten. En zover ben ik nu. Egaliseren en klinkeren dat moet dus nog.

Het schiet nooit heel hard op, omdat er altijd zoveel afleiding is tussendoor. Mooie luchten kijken  bijvoorbeeld, tijdens het stal uitmesten. Foto's maken van die lucht. En nóg meer foto's. En dan weer ... wachten tot de hagelbui voorbij is.

Enne .... och .... kijk nou ... óók in de stal .... het eerste voorjaarskuiken! Het is er maar één, met twéé moeders. Wat wel meer voorkomt. Vaak gaan twee hennen gezellig samen broeden. 

Het is echt een wonder dat dit kuiken uitgekomen is. Want de moeders zaten op een zeer onhandige plek. Bovenop die zak met stro. En steeds valt er dan een ei naar beneden, onderin die zak. Tot er geen enkel ei meer over is. Maar hier is er dus toch eentje uitgebroed. 

Alléén het allereerste kuiken in het voorjaar krijgt een naam. En ik noem hem Salmiak, vanwege zijn bijzondere zwart-witte pakje.  

Haha en dat zit nu allemaal gewoon onder de stoel van Bekkie. Die geïnteresseerd toekijkt. Maar de katten hebben tot dusver gelukkig nog nooit een kuiken opgegeten. Misschien vanwege de vele hanen?

Er is één haan bij die zich meteen over het drietal heeft ontfermd. Hee, en hij heeft óók zo'n mooi zwart-wit verenpak.

Zou hij de dader vader zijn???? 😮😮

 

Nou hoe dan ook, ik was er een hele tijd door afgeleid!

Omdat er veel 'rugwerk' te doen is deze weken doe ik 's middags braaf wat rug oefeningen. Als je ook zwaar rugwerk gedaan hebt, maar geen zin hebt in oefeningen ... een half uurtje plat op de rug liggen, met de benen omhoog of op een stapel kussens, helpt ook goed. De tussenwervelschijven kunnen zich dan herstellen. Dat scheelt je op termijn een hernia!

En boven waren de twee andere katten. Billie en Bossie. De hele dag lekker binnen, vanwege de grilligheid van april. Bossie kwam met mij meedoen .... en Billie ....

 

.... die had niet zo'n zin .... in oefeningen. 😄

Nog even een klein hapje. Ik weet niet, ik heb hem vast al eerder laten zien. Maar goed. De tuinboon humus. Tuinbonen kun je al zaaien hoor. Die kunnen best tegen wat hagel!

Dit zijn boontjes van vorig jaar, uit de vriezer. Ik kook ze kort op, en dan in koud water snel laten afkoelen.  

En dit gaat erbij. Oh het is wel een zootje. En het is ook niet volledig want ik zie de tahin bijvoorbeeld helemaal niet. In elk geval gaat er bij de tuinbonen ... twee tenen knoflook, een ui, een scheutje appelazijn of limoensap, wat ketjap of honing, een ruime eetlepel tahin, olijfolie, en peper en zout.

De tuinbonen gaan in de blender, zet hem aan, en voeg de rest toe. Voeg aan het einde beetje bij beetje zoveel van de olie (en eventueel wat kookvocht van de tuinbonen) toe tot het een mooie smeuïge pasta wordt.

Dit is echt heerlijk voor op brood, met plakjes komkommer of koolrabi of andere rauwkost. Het smaakt ook heel goed bij rijstschotels. Of als dip bij de borrel. Snel een bakje apart zetten voor mijn moeder, anders is het morgen allemaal op!  

(ps nu ik de foto zie herinner ik me weer dat ik er ook een handvol mosterdzaadjes door heen deed!)

 April. 

Koud, nat, en grillig ...... maar met schitterende luchten zoals je ze het hele jaar niet meer te zien krijgt!!