Altijd wat ommans.

on donderdag 31 mei 2018




Wat hadden we vandaag weer allemaal om handen. Oftewel ... ommans ... zoals mijn vader altijd zei.

'Wat heje weer abmoal ommans.'  Met andere woorden ..... wat ben je weer druk. Wat doe je toch allemaal.

Ach ja er is hier elke dag van alles ommans. Vandaag kwam Miriam en ik had een hele lijst. Eerst hebben we de grote composthoop gekeerd. Daarna hebben we zielige tomatenplanten op allerlei plekken buiten uitgeplant. Die tomaten waren over, en stonden met droge wortelkluiten in potten te zieltogen.

Nu staan ze op allerlei plekken, in een dikke laag compost, hun wortels behaaglijk uit te strekken.





Toen we daarmee bezig waren, in de paardenbak, hoorde ik een gezoem. Van bijen. Ik ben daar alert op, want het kán een zwerm zijn van de bijen van Henk, en dan moet ik hem meteen bellen. En dan komt Henk die zwerm vangen.

Waar kwam het toch vandaan??  Zoeken zoeken.

Het komt uit dit ding. Hoe heet het. Zo'n hooi hark apparaat.





Ik keek in het binnenwerk en zag daar hooi opgestapeld. Een nest. En aan de buitenrand, daar zat een heel clubje hommeltjes, die met veel kabaal aan het ventileren waren, die opening in.

Ze waren heel hard met de vleugels aan het wapperen, om koele lucht naar binnen te krijgen. Want dat nest, daar in die ijzeren buis, dat nest was natuurlijk veel te warm geworden.

Arme hommels, wat een domme plek.





Ja daar kan je dan niks aan doen. 

Dus wij gingen maar verder met ons eigen werk. En dat was, de eerste rij stokbonen steundraden geven. Want die bonen zijn al vrij groot en willen omhoog. Maar er is nog geen houvast.

Ik doe dat door op drie hoogtes horizontaal dikke ijzerdraden te spannen, en dan van boven naar onderen daarlangs jute touwtjes vastmaken, waarlangs de bonen omhoog kunnen slingeren.







Vandaag één rij gedaan. De rest heeft niet zo'n haast. Die andere bonen zijn nog niet zover.

Terwijl we bezig waren werd de lucht leiblauw .... het werd heel stil en héél drukkend .... wat kan een naderend onweer dan indrukwekkend zijn. Hond en kat kwamen dicht bij ons in de buurt liggen. Voor 't geval dat. Dieren voelen onweer altijd aankomen.

Maar het bleef bij een regenbuitje, en we rommelden nog wat over de tuin. Koffie gaat overal mee naar toe. 😊






De aardappels bloeien al.

En de tarwe komt ook in de aren. Dat gaat weer heel anders dan bij de rogge. Bij de tarwe komt de aar ergens midden in de plant tevoorschijn. Het doet me denken aan mais.





Och en kijk die kippen. Met de regen gaan ze niet naar binnen. Nee hoor. Het hele toom kuikens kruipt weg onder ma, die dan lekker in de regen mag blijven zitten.

Hier zitten zeven middelgrote kuikens onder. 





 Altijd wat te zien en te beleven.

Altijd wat ommans. 





🐤🐤🐤🐤🐤🐤🐤


2 reacties:

Willem zei

In mijn Midden-Drents zouden we zeggen dat je weer 'wat neis anmans kriegt', want ik heb het stellige vermoeden dat je nu ook de zorg voor een nest hommels op je zult nemen. Nou zijn die dieren bijzonder zelfredzaam; het enige waar je misschien voor zorgen kunt is dat de stalen buis waarin het nest zich bevindt, niet rechtstreeks door de zon beschenen kan worden. Staal neemt heel veel (zonne)warmte op. Vooropgesteld dat het nest de hittegolf overleeft heeft.
Wat ik me even afvroeg; is dit een nieuwe ondersoort naast de steenhommel, de aardhommel, de akkerhommel, de heidehommel en waarschijnlijk zijn er nog wel een 10-tal andere soorten. De ijzerhommel, al zal er wel iets aan de naam gedaan moeten worden; Bombus ferrix, var. horto Moesker lijkt me een gepaste naam.

Van tarwekorrels die net uit het melkstadium waren, maakten we in mijn kindertijd 'kauwgom' Gewoon de korrels uit de aar wrijven en als je lang genoeg kauwde ontstond er een min-of-meer samenhangende enigszins kleverige massa, die met de nodige fantasie voor kauwgum door kon gaan. Later leerde ik dat de gluten verantwoordelijk waren voor de 'taaiheid', tenminste als ik het goed onthouden heb. Mijn schooltijd ligt al heel lange tijd achter me.

Jeanneke zei

Jouw aardappels bloeien, zo mooi altijd weer om te zien. Het deed me direct denken aan en luisteren naar Ede Staal: "Doar bluit mien eerappellaand".

Een mooie zomer gewenst, Clarien, en dat je maar volop mag genieten en oogsten van wat je gezaaid hebt.

Liefs, Jeanneke.