Boerin op blote voeten.

Eigenlijk heb ik niks.

Wel van alles gedaan, dat wel, maar wat moet je ervan zeggen? Die kevers en die dikke oranje larven op de aardappels .... die heb je al zo vaak gezien. Nog steeds, elke twee dagen, haal ik ze weg. Allemaal.

Het zijn natuurlijk wel mede-schepselen, dus we gaan barmhartig met ze om. Ik laat ze niet langzaam afsterven in het potje, maar ze gaan in een pan en er gaat meteen kokend water over. Dan zijn ze in één keer dood.

En dan gaan ze als compost op de tuin. Gerecycelde kevers.

Ook was er vandaag een strijd met een dekkleed van 8 bij 10 meter, om die over de balen heen te krijgen. De straffe oostenwind werkte niet mee, en natúúrlijk leg je hem eerst verkeerd neer.

Te kort. Het zit verkeerd om. Een kwart slag draaien. Dan weer te weinig stenen meegenomen. Dan maar palen erop.

Waarom zie ik anderen nooit hannessen met zo'n wapperend dekkleed? Gaat dat bij 'echte' boeren in één keer goed?

Nou ja, het zit er inmiddels om.

Vanavond was er een vergadering op het gemeentehuis, over het Zwarte Dennenbos. Daar mogen we als vereniging over meedenken, over de toekomst van dat bos. Top!

We hebben het er zaterdag over gehad, en ik heb dat vanmiddag zitten uittypen. We hebben een heel pakket aan wensen voor dat bos. Het ging vooral om ... anders kappen.

Het was heerlijk om even in huis aan het werk te zijn. Achter de laptop. Lekker afkoelen.

Daarna valt buiten de warmte als een dikke deken om je heen. Maar helaas, het werk was nog niet af. Ik heb de randen van het weiland geharkt. Naar binnen. Brit was ook buiten maar die weigerde het om uit de schaduw te komen.

Je ziet haar kijken .... welke zot gaat er nu dat weiland op? Met dit weer?

Maar eerlijk gezegd viel het best mee. Er stond een briesje op het weiland, en dat harken is een leuk werkje. Je komt de hele akker rond, en je ziet nog eens wat. Vogels, vele beestjes, een klein roodwit katje, hee daar is Bekkie, en ontzaglijk veel libelles en vlinders.

Mooi.

Kijk, en hieronder zie je het aangeharkte weiland. Zo neem je de randen van het hooi dus ook mee, straks, in de pakken.

En ik was begonnen met het knippen van de randjes, onder het draad, waar de maaier niet bij kon. Maar ..... daar ben ik mee gestopt, toen ik zag dat het daar tjokvol zat met lieveheersbeestjes en andere leuke nuttige kevertjes.

Dan maar wat minder hooi! 

En daarnet dus, was er die vergadering over het bos.

Maar eigenlijk ging het helemaal niet over het bos, maar vooral over de recreatievijver. Wat daar moet komen, en hoe. Mijn stuk had ik dus voor niks getypt. Hoewel ... het wél door de boswachterij is meegenomen.

En nou ja ... het geeft ook eigenlijk niks.

 

Ach, soms heb je zo'n bui. 😌

Jeuk en hooi.

Zo. Heb je lekker op een strand gezeten vandaag? 🌞🌞  Of moest je gewoon werken? 

Bij ons was het een gewone dag, met gewoon maandagwerk. Bekkie heeft het zichzelf makkelijk gemaakt in de container. Lekker koel, op de stalen bodem.

Boven haar hoofd vliegen de zwaluwen in en uit, maar de nesten zitten op de houders van de TL buizen en daar kan ze gelukkig niet bij. Miauw.

Iets anders.

Ik heb weer erge last van jeuk. Echt overal bulten. Eerst dacht ik dat het misschien van de aardbeien kwam, of weer door die oogstmijten, maar inmiddels denk ik nu ....

..... dat het misschien komt van de eikenprocessierupsen.

Want héél vaak ben ik bezig onder die bomen, bijvoorbeeld met de was, ophangen en opvouwen, en ik zit daar ook altijd te verspenen. En we drinken daar koffie. Al die haartjes van al die rupsen vallen natuurlijk de hele tijd naar beneden.

En vorige week, was ik daar óók al, al die balen hooi onder de eikenbomen aan het stallen. Met korte mouwen en een korte broek natuurlijk. Dat was ook niet slim. Nou, ik geef het maar even door als tip, kijk een beetje uit met de eikenbomen ... als je gevoelig bent voor jeuk en beestjes.

Paul heeft nergens last van. Die heeft nooit bulten.

Omheining weghalen (vanavond wordt ons eigen weiland gemaaid) en nog snel even een paar dikke bossen kamille plukken.

Bella krijgt elke middag een paar emmers water in haar drinkbak, en om de twee weken kieper ik de bak leeg en maak hem schoon. Maar toch .. wilde ik liever een pompje voor haar. Want dan kan ze zelf haar water oppompen. 

Voor mij minder werk, maar het is ook veel verser natuurlijk.

Ik heb er even mee gewacht want het is wel weer een behoorlijke aanschaf. Een weilandpomp heb je nodig, en een slang, naar de sloot, en een filter, en wat verbindingen. Maar ja vroeg of laat met je tóch zo'n ding hebben, of je nou één koe hebt of meer.

Dus, de pomp vandaag gehaald. En dat gingen wij vanmiddag even fixen, die pomp.

 



Alles is vastgemaakt. We hebben water in de slang gegoten. En toen, pompen pompen .... maar wat denk je? Geen water!

Hoe dat kan? Oh, hij is niet kapot hoor. Het ligt zeker weten aan ons zelf. Buurman en buurman. Er is natuurlijk een handigheidje, iets wat je moet doen om het water omhoog te krijgen.

Ik vraag overbuurman morgen wel.😊

Nou je ziet het wel he?

Ik ben weer bezig met een deel van het weiland te bemesten. En ondertussen wordt er al gemaaid. Dit keer lukt het vast om hooipakjes te maken. Die zo lekker ruiken. En waar je geen plastic voor nodig hebt. Alleen maar wat touw.

Vind je het al saai? Al die verhalen over hooi?

Tja .... we zijn er nog lang niet doorheen. Want juli, dat is pas echt de hooimaand! 😊

Zomer!!

Een grote gele libelle landde vanmorgen op het hoofd van Jan Paasman.

Het was tijdens de koffie, na de inloop. Jan en de libelle zaten beiden heel stil, en zo kon ik snel wat foto's maken.

Het was een mooi moment. 😊

Er was weer veel te doen vanochtend. Eerst pilates, toen de inloop, en daarna thuis, lagen er een hoop van die kolossen te wachten. Daar moest ook iets mee.

Ik ben verschrikkelijk blij met het hooi. Het is prachtige kwaliteit, en mooi kurkdroog in de pakken gegaan. Je kunt het daardoor heel lang bewaren. Inmiddels is er al een deel verkocht, en stiekum overweeg ik om de rest allemaal te houden. Al neemt het veel ruimte in beslag, maar waarom zou je dat mooie spul verkopen?

Onbespoten eerste klas hooi, dat vind je bijna nergens!

Maar ja waar moeten we het weer laten? Vanmorgen heb ik ruimte gemaakt onder de eikenbomen. Wat bosjes gesnoeid, wat geschoven en gerold met de kolossen, en .... ze pasten allemaal! Met gemak! Er kunnen nog wel meer bij. En je ziet er vanaf de tuin haast niks van.

Al met al was het een intensieve ochtend, en een late lunch. Ook voor Paul, die om half drie thuis kwam na een lange wielertocht. Beiden hadden we enorme trek, en dan is een stapeltje boterhammen echt niet genoeg.

Dan moet je minstens een stapel pannenkoeken wegwerken.

Niet zomaar pannenkoeken natuurlijk!

Ze zijn gemaakt met vers roggemeel, volle melk, veel verse kippeneitjes, kruiden, en geraspte bietjes. De eerste bietjes van dit seizoen!

Het blad snij je eraf, je wast de biet (niet schillen!) en rasp er één of twee door het beslag. Het kleurt prachtig mooi roze.

Na het bakken zijn ze trouwens weer gewoon bruin. Maar het is toch lollig.

Paul had zó'n trek, die at er zo drie op, met alleen een dikke laag pindakaas en honing. Wat een baviaan! Nee, ik deed het anders.

Het blad van de biet ging erop, fijngesneden, en dan nog pittige kaas, en wat gemalen peper, en dan oprollen.

Nomnomnom.

En vanavond wéér bietjes in de hoofdrol. Nu in een quiche.

Een heerlijke quiche met bietjes, uien, en geitenkaas.

Recept?

Precies zoals je zou denken. De biet en de ui kleinsnijden en roerbakken tot beetgaar. Bladerdeeg in een ingevette schaal, de groente erin, een mix van eieren en room en kruiden en kerrie erop, en daarop de geitenkaas.

Half uur bakken op 200.

Libelles ..... hooi ..... de eerste bietjes ...... het lijkt wel ZOMER!! 🌸🌸🌸
Geniet ervan! Tot maandag! 🙋

Conversaties op het land.

Het grappige is, dat ik door de verkoop van hooi weer contact kreeg met een klasgenoot van de Warmonderhof. Zij hebben een geitenboerderij in de polder, en hadden hooi nodig. Liefst biologisch.

Nou, daar kwamen ze aan!

Net als ik, zijn zij ook top-druk, nu in juni, dus het was snel snel hooi inladen, terugrijden naar de polder, en nóg een ronde rijden en nog meer hooi halen. Nu hebben ze voorlopig genoeg. En ik heb  een leuk adresje om te bezoeken binnenkort!

En verder waren het vandaag weer de gebruikelijke conversaties op het land.

Waar praat je zoal over? Met een worm bijvoorbeeld? Och, ditjes en datjes. Een worm eet en poept, en daar gaan onze gesprekken dan ook zo'n beetje over.

En, met een pol kweekgras ...

'Waarom trek je mij uit??'
'Omdat ik je daar niet wil hebben.'
'Heeft geen zin. Ik kom toch terug.'
'Dan trek ik je wéér uit.'

'HEE!' zegt een jonge suikerbiet, 'Waarom trek je mij uit? Je hebt mij zelf gezaaid en opgekweekt!!'
'Omdat ik je daar niet wil hebben. Je staat te dicht bij de buurman.'
'Trek mijn buurman er dan maar uit!'

Maar hij heeft pech. Hopla daar gaat hij. Eruit.

'Nou ja zeg!' zegt een ui. 'Waarom trek je mij eruit?'
'Omdat je doorschiet.'
'Maar weet je wel dat ik dan een prachtige bloem krijg?'
'Ja, maar dan krijg je géén ui.'

Bloemen zijn mooi, en zaad krijgen is fijn, maar er staan veel teveel uien door te schieten, dus er gaan een hoop uit.

Er gaat helemaal niks van het land af. Alles gaat terug op precies dezelfde plek waar ik het uittrok. De groenten mogen lekker op hun rug liggen verwelken. Het is een mooie bodembedekking, met die warme dagen die eraan komen!

Lekker zonnebaden jongens! 😊

 

En dan zijn er nog de eindeloze conversaties met alle dieren.

De dieren. Ik kan er een boek vol over schrijven. Neem nou De Vier. Die wonen ineens met z'n vieren in de stal.

Gewoon. Leuk. Lekker klooien met hooi.