Gewoon, donderdag.

Misschien herken je het? Ik zit op het moment even midden in de mantelzorg. Naast zorg voor mijn moeder, ook zorg voor buurtgenoten, zorg voor en over vriendinnen en familieleden, zorg voor een alleenstaande meneer. 

Het lijkt soms alsof er ineens allemaal personen ziek worden. Dierbare personen. Allemaal ineens tegelijk. Wat natuurlijk helemaal niet zo is. Welnee, het komt gewoon omdat je ouder wordt, en dan in de leeftijdsgroep terecht komt waarin meer ziekte is. Dat is gewoon statistiek!

Wel fijn altijd dat ik dan thuis niet meer als een gek naar appie hoef te racen. Ik kan de boodschappen gewoon in de tuin doen.  

De dagen korten alweer en de avond-shifts zijn eigenlijk alweer passé. Ik werk nu 's avonds niet meer op de tuin. Hooguit, als het zonnetje schijnt, na het eten nog een ommetje met Brit. En dan zie je de mooie teunisbloemen opengaan.

Teunisbloem is een nachtbloeier. In de schemering gaan zijn mooie zachtgele bloemen één voor één open. En 's ochtends zijn ze vaak alweer verwelkt. Maar elke avond zijn er weer nieuwe.

Uit de zaden van deze plant, piepkleine zwarte zaadjes zijn het, die in doosjes aan de plant komen in het najaar, wordt een kostbare olie gewonnen. Die zaadjes verzamel ik ook, maar olie pers ik er niet uit. Veel teveel gedoe. Ik doe de zaadjes gewoon in hun geheel door allerlei gerechten. Dan komt die olie ook wel op de goeie plek terecht.😊

En de bloemen pluk ik dan 's avonds, en heb er gisteren weer een kruidige honing van gemaakt. Niet alleen maar met teunisbloem, maar ook met lavendel en kamille, en verse bloemen van het perzikkruid, dat nu ook overal in bloei staat.

Telkens een nieuwe kruidenhoning maken, met bloemen en kruiden 'van het seizoen'. Eén pot vol maar. Pas als die op is maak ik weer nieuwe. Want honing versuikert snel, dus véél voorraad maken heeft geen zin.

En bloemen zijn er nu zoveel!

Vandaag heb ik de bloemenstrook langs het fietspad weer even gefatsoeneerd. De dikke onkruidbundels eruit getrokken, en andere plantjes, opgekweekt uit bloemenzaad van vorig jaar, er weer tussen gezet. Ook hier en daar wat 'bagger' (plantensmurrie) ertussen gegoten. Als voeding. Want de grond is hier erg zanderig. 

Zo hou je zo'n strook aan het bloeien tot diep in het najaar.

Het uitgetrokken onkruid gaat weer in een ton regenwater. Dat wordt weer smurrie voor de volgende beurt. Onkruid kun je heel goed recyclen!

Vanavond kwam Lien thuis met vriendin Roos. Ze gaan morgen naar een bruiloft in Duitsland, en mogen dan Pauls auto mee. 

 

Nog even zitten ze kletsen. Met z'n drieën. Deels fysiek, deels online. 'Heb jij ook thee?' hoor ik. Ja, aan de andere kant van het schermpje is ook thee. Haha, het went snel, het nieuwe normaal.

Ook bij mij mag je nog even online langskomen, als je wil, op de tuin, in het zonnetje.🌞🌞🌞