Eén takje dille ...

Woensdag reden Lien en ik samen naar mijn moeder, wat voor Lien en oma allebei héél erg fijn was want ze hadden elkaar in lang niet gezien. Samen op de bank, dichtbij elkaar, hadden ze elkaar veel te vertellen en veel te knuffelen. 

Dat is toch wat hoor. Dat je als oma je kleinkinderen zolang niet kon zien door corona .... gelukkig dat we de familie-app hebben en dat oma zich over haar eerste weerstand (daar ben ik te oud voor hoor) heeft heen gezet!

En weer thuis, fietste Lien naar een vriendin in IJhorst, en ik ..... 

..... ja, wat deed ik?

De knollen uitdunnen. Haha. En dat ga ik dus laten zien. Hoe dat moet. Al vind je er he-le-maal niks aan, knollen uitdunnen, kijk toch maar even mee. Want je weet maar nooit of het niet ooit van pas komt! 😄😜

Je hebt dan een hele rij kleine plantjes. Er staan er altijd véél teveel. Want het zaaien, och, dat doe je snel, en die zaadjes zijn klein, dus ..... teveel. Minstens 90% moet weg!

Ik vind het géén leuke klus, al die mooie sterke pás opgekomen plantjes weer uit te moeten trekken ... nee, niet leuk. Maar het moet. Als je het niet doet krijg je rijen vol met kleine ondermaatse knolletjes waar niemand wat aan heeft.

Als eerste ..... pak je één plantje stevig vast. Met je rechterhand. (Ik doe het hier voor met mijn linker hand vanwege het foto maken.) .... en met je linkerhand trek je dan links daarvan op een rij van 10 centimeter alle plantjes uit. Voorzichtig trekken. Het plantje in je hand mag niet losraken. 

Die uitgetrokken plantjes leg je netjes met de worteltjes uit de aarde, naast de rij. Druk vervolgens het plantje wat je met links vasthield even stevig de grond in. 

Dat is de uitverkorene ..... die mag uitgroeien. Maar die krijgt het wel even moeilijk, want alle broertjes en zusjes eromheen zijn nu weg. Hij staat ineens ..... heel alleen in zon en wind .... 😥😥

.... en de broertjes en zusjes .... die ernaast liggen ... die verteren, en vormen dan weer voeding voor dat éne plantje. Wreed .... maar ook mooi.

GOED aandrukken!!

Dan, als je dat gedaan hebt bij al die plantjes, dan draai je je om .... en je schrikt je wild .... want ineens zijn die mooie dikke groene rijen met allemaal gezonde planten, veranderd in zielige rijen met omgevallen planten en met complete chaos.😲

Hierboven ... die oranje rijen zijn nét gedund. CHAOS!! Maar die blauwe rijen zijn al een tijdje geleden gedund ... dus je ziet ... het kómt goed!

En toen liep ik door naar de aardappelen, want ik wilde er wat van oogsten. Ook dat is een werkje met beleid. Je steekt de spitvork hééééél voorzichtig onder de restanten van de aardappelplant in de grond. Je moet het echt even leren, hoe je kunt voelen of je niet per ongeluk dwars door een aardappel heen prikt.

En hoeveel ervaring je ook hebt .... het gebeurd tóch wel af en toe dat je een aardappel spiest. Op je vork. Nou ja, die gaat dan in de emmer met 'meteen opeten'. En de rest wip je voorzichtig uit de grond en dan komt het schatgraven. Een gezonde plant, die goed is uitgegroeid op een gezonde bodem, geeft zo'n tien tot vijftien dikke aardappels. Je moet wel echt alles opgraven, tot het kleinste krieltje aan toe, in verband met de vruchtwisseling. 

Bekkie lag er gezellig bij.

Ik laat ze altijd één of twee dagen in de open lucht liggen, om af te harden Ze krijgen dan een sterkere schil, waardoor ze langer bewaard kunnen blijven. Daarna gaan ze naar een donkere en koele plek. 

Ik had ze vóór de kas liggen, en verroest .... de deur van de kas stond per ongeluk nog open .... en alle dieren waren er weer in! Kippen en katten in de kas!! Ik laat het maar niet zien want de kas is nu óók een chaos. Dat gaan we volgende week wel weer in orde maken.

De volgende taak was, het fatsoeneren van de bessentuin. Ik liet dat laatst al zien ... hoe rommelig het daar is. Eerst heb ik alle druiven en bessen etc gesnoeid. Toen de aardbeien, alle lange uitlopers eraf afgesneden. Er was een kruiwagen vol.

Je moet het een beetje leuk maken, zo'n dorre taak, dus ik zette een krukje neer in de zon, en ben op m'n gemakje die uitlopers gaan uitzoeken. Er zitten jonge plantjes aan. De mooiste exemplaren, met een kant en klaar wortelkluitje, worden geselecteerd, en gaan weer terug op het aardbeienveld. Augustus is daarvoor het beste moment. De nieuwe plantjes kunnen dan nog een paar maanden aangroeien, vóór de eerste vorst.

Die nieuwe plantjes zet je op de kale en lege plekken in de rijen. Maak het plantkuiltje niet te diep, en spreid de wortelkluit mooi uit over de bodem van het kuiltje. Dan dichtmaken en meteen water geven.

Zo, en dan ziet het er weer heel anders uit! 😊🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓🍓

En verder heb ik weinig bijzonders. Zóveel gebeurt hier nou ook weer niet.

............

Nou ja ... alleen ..... dat ik vanavond een klein takje dille nodig had, want we aten weer eens tzatziki .... en dat ik dan voor dat éne takje dille bijna een kilometer moet lopen. Geloof je niet? Nou, loop maar eens mee!

Eerst het huis door en dan helemaal naar achteren langs de schuren. Dat is al een dikke honderd meter. Onderweg zie ik de lege houtbakken, (oja, hout bestellen) .... en de rogge ... (oja, rogge moet nog gedorst) (want de rogge is op!)

En er staan ook nog dozen, dat is een kado van Joost en Grace en gaan we morgen openmaken!

Dan komen we langs het hek naar het weiland en ik zwaai even naar Bella en Bonnie. Halloooooo koeien! Gelukkig hoeft daar niks mee. 

Dan door het moestuinhek, de grote tuin op. Weer tweehonderd meter verder. En dan .....

..... dan staat die dille natuurlijk hélemaal achteraan, achteraan op het veldje van de mais. Dus, de tuin door, langs de mais, en hehe eindelijk. We zijn er hoor. 

En dat allemaal voor één takje dille. 

Ik heb géén foto van de dille. 

Maar wel nog eentje van Bekkie op de aardappelbult. Ook leuk toch?