Ouderen.

Je kunt de hele dag wel rennen en je druk maken om alles. Om de planeet. Om Monsanto. Om mieren in je keuken. Om makelaars die niet doen wat beloofd is. Om zwerfvuil. Om het licht in de wc dat kapot is en dat je daar nu met kaarsen zit te hannesen.

Om Rain Man, die bijna is omgevallen met die hevige regen, en die nu een soort zwoele Tango aan het doen is in z´n eentje ....

..... om de gaten die in de rijen mais gevallen zijn ... nou ja dat is gelukkig opgelost want alle plantjes waren dubbel gezaaid, dus de tweelingen worden uit elkaar gehaald en herplant. Mooi. De mais is gered!

Ja er zijn zoveel grote en kleine dingetjes die je bezig houden, die al je tijd en energie in beslag nemen.

En ondertussen, zit er ergens in Nederland een oude vrouw bij het raam. Her raam van een seniorenwoning, met uitzicht op de weg. Ik zag haar zitten, rond negen uur vanochtend, toen ik voor iemand boodschappen ging halen. Ze zat op een makkelijke stoel, witte blouse aan en beige rok, panties aan, beide benen op een krukje, zwachtels om de enkels. Een kop koffie stond binnen handbereik.

Ze zat voor de televisie.

Mijn eigen dag ging gewoon verder. Eerst die boodschappen, bij de Coop waar ik normaal nooit kom. Kijk nou daar staan kisten vol groenten in de aanbieding. Ik denk wel zo´n 2 tot drie kilo verse groenten, voor vijf euro. Ja ik dacht meteen aan mijn blogje van de week, hoe wij hier in ons land verwend zijn met lage prijzen voor verse groente. Dit slaat echt alles!!

Biologisch was het niet. Dat kan ook niet. Biologische groenten, daar moet hard voor geknokt worden en daar zitten veel arbeidsuren in .. daar kan je écht niet mee stunten.

Maar hoe dan ook ... dit zie je denk ik alleen maar in Nederland:

En je dag loopt verder ... met grote en kleine dingen en zorgjes en klusjes.

Eind van de middag kwam ik toevallig weer langs dat appartement. Mevrouw zat er nog steeds. Precies zo, in dezelfde stoel met dezelfde kleren aan. Alleen nu stond er thee in plaats van koffie. En de tv was uit.

Nou wil ik geen drama's maken waar die misschien helemaal niet zijn. Misschien had mevrouw wel een heel leuk uitstapje gemaakt in de tussentijd met een dochter of vriendin. Maar ... misschien ook niet. Misschien had ze daar de hele dag wel gezeten, met alleen af en toe een verzorger die haar helpt met eten en wassen en met de steunkousen. Je weet het niet.

Wat ik wel weet is dat, terwijl je je druk maakt over allerlei grote en kleine dingetjes, het leven voor sommige mensen compleet stilstaat. Daar gebeurt niks meer.

Een klein beetje tijd van je 'drukke tijd' besteden aan die groep? Maar hoe? gewoon aanbellen? En zit iemand daar dan wel op te wachten of is dat bemoeizucht? Iemand daar ervaring mee?