Elk Goois Matras Komt Van Pas.

Eveline woont in Bussum.

Zij heeft een baan, vier kinderen, en werkt daarbij als vrijwilliger bij de voedselbank. Zij 'doet' de intakes, en ziet dus iedereen langskomen die in aanmerking komt voor een krat van de Voedselbank.

Zo kwam zij een keer op bezoek bij Joop. En in het huis van Joop stond ... werkelijk niks. Geen beddengoed had Joop, geen kasten, geen keukengerei. Alleen wat matrassen op de grond en wat andere basics. Bestaat dat dan nog in Nederland? In het Gooi? Ja hoor, dat bestaat dus nog gewoon.

Eveline werd daar helemaal niet goed van. Ze begon rond te emailen ... bij vrienden ... komop wie heeft er wat spullen voor Joop, want zoals die woont, dat kan echt niet jongens! Een hele middag, en zelfs nog s avonds laat was ze aan het mailen ... en wat denk je ....

..... in no time waren er spullen voor Joop. Er was zelfs een Goede Doelen Organisatie die toevallig nét wat huisraad teveel hadden, en geen opslag, en dat werd linea recta naar Joop gebracht. Het was zoveel, dat Joop het niet kon bergen, en het werd dus maar even in de kelderbox gezet.

Toen ging het balletje rollen. Want Eveline kende nog wel meer mensen met háást geen spullen. Dus die mochten weer dingen uitzoeken uit de kelderbox bij Joop. En anderen kwamen weer spullen brengen.

Al snel werd die kelderbox veel te klein. En het was een koude donkere vochtige plek ... dat moest ook anders kunnen, dacht Eveline. Ze nam contact op met de gemeente Bussum ... en wat denk je? Ze mocht een oude school gebruiken! Dat wil zeggen, de gymzaal en de kleedkamers!

Kijk!!!!!

Het is een geweldig bedrijfje geworden, gerund door alleen maar vrijwilligers. Spullen komen in grote getale binnen. Een bepaalde groep mensen mag hier dus huisraad komen uitzoeken. En kleding en speelgoed. Of bijvoorbeeld een fietsje, zodat jouw kind ook met zijn vriendjes op de fiets naar school kan.

En daar gingen Nic en ik vandaag naar toe. Want we hadden van het bedrijfje gehoord, en dachten ... goh die kunnen vast wel wat tassen gebruiken.

Ja dat kunnen ze zeker, want de uitgezochte spullen moeten natuurlijk ook worden meegenomen. En sommige mensen hebben letterlijk niks. Zelfs geen tas.

We kregen een rondleiding door het hele pand. Want Eveline heeft grote plannen. Het is niet alleen maar een grote GYMzaal met spullen, nee er zijn ook kleine bedrijfjes gestart, waar bijvoorbeeld Amer hier, zijn oude vak kan uitoefenen.

Hij woont al anderhalf jaar in Nederland, heeft de taal geleerd, maar heeft nog geen werk. En hij wil verschrikkelijk graag werken. Liefst zijn oude vak, goud- en zilversmid. Nou, via Facebook kwam Eveline in contact met een mevrouw ergens in Nederland, die juist wilde stoppen met dat vak. En ze wilde haar spullen wel overdoen.

Voila, nu staan die spullen van mevrouw Facebook dus hier, bij Amer, in de voormalige wc van de gymzaal. Want daar heeft Amer nu zijn smederij.

Amer maakt nu prachtige sieraden. Hij kan straks zijn eigen oude vak weer oppakken. Geweldig toch? Lang leve mevrouw Facebook en Eveline. (Amer is niet zijn echte naam .. als je interesse hebt in de sieraden neem contact op met Eveline via Facebook)

We lopen door de gangen, door de kleedkamers, en overal zijn mooie projecten gestart. Zo is er een mevrouw uit de buurt die oude meubeltjes opknapt. Dus de versleten spullen die hier soms binnenkomen, daar maakt zij weer trendy meubeltjes van, die dan weer de GYMzaal ingaan. Voor anderen.

Ergens anders, waar vroeger de douches waren, daar is nu een houtbewerkings atelier gestart. Daar kunnen handige mannen en vrouwen helpen om spullen te maken of te repareren. Want het is de bedoeling, dat je hier niet alleen spullen komt hálen, maar ook komt helpen.

Hee en kijk nou, ze hebben hier ook (stokoude) naaimachines staan, en stoffen liggen. Leuk!

Daar kunnen wij met ons tassenteam natuurlijk zó bij aanhaken. Mies (de huisfotografe) vertelt dat ze op korte termijn ook twee van de oude klaslokalen mogen gebruiken. En dat ze graag met een groepje daar willen gaan naaien en andere dingen maken.

Nou dat is net iets voor ons team! Daar kunnen wij misschien bij aansluiten?

Wát een initiatief. Wij kijken onze ogen uit. En er zijn zoveel plannen.

'Ja we willen hier ook een keuken opstarten', vertelt Eveline, 'en samen met mensen gaan koken. Want ons centrum moet ook vooral een ontmoetingsplek worden.'

Er is zelfs al een begin gemaakt met een moestuintje.

Paul noemt dit soort dingen altijd .... ´de parallelle economie´. 

Waar de overheid taken afstoot en dingen laat liggen, zie je vroeg of laat dat burgers het zelf weer oppakken. Zelf initiatief nemen om voor de medemens te zorgen.

Je kunt van de politiek balen, en klagen over regeltjes en wetjes, en je bang maken over 1001 dingen  .... maar je kunt ook net als Eveline en Mies en al die anderen hier gewoon wat gaan doen. Zet iets aan de gang en het gaat vanzelf lopen. Zoveel mensen willen graag helpen. In de tijd dat wij hier zaten vanmorgen kwamen er zoveel mensen spontaan binnenlopen met spullen en hulp.

En behalve spullen en hulp ....

...... vind je ook nieuwe contacten en vriendschappen!

Dat was dus de non-profit-organisatie 'Elk Goois Matras Komt Van Pas' en je kunt ze vinden op Facebook. Kijk maar hier ... Mies heeft er vandaag al een leuk stukje over geschreven!

Ach ach en met al die activiteiten en bezoeken steeds ... en met dat koude weer ook nog ... kom ik heel weinig op Moeskers Moestuin ...

Vandaag toch maar even de compost-emmers en de Bokashi's gebracht, met ons keukenafval. En dan zie je dat het toch al heel groen geworden is.

Haha ... het zijn alleen niet zozeer de groenten, maar meer de wilde kruiden ... brandnetel, smeerwortel, look-zonder-look, kweekgras, paardebloemen, alles tiert welig! Ik pluk de jonge toppen en het gaat in de gier-emmer. Daarin lossen de planten op, tot mooie vloeibare mest, voor over een paar weken, net als je dat heel hard nodig hebt voor je groenten.

En mocht je nog een paadje willen aanleggen, ik kan je deze houten tegels van harte aanbevelen. Als er onkruid overheen groeit ... til ze op en leg ze weer neer. En in vijf minuten is het hele pad weer mooi onkruidvrij!

En morgen ... alwéér een bezoekje ... aan een mevrouw van tach-en-tig.
Ik ben benieuwd!