Harde stenen en zachte vitrages.

Harde stenen. Daar kwam Paul dit weekend mee in aanraking, nogal onzacht helaas.

Hij was met zijn fiets-vrienden-groep een weekend aan het trainen in Gerona, in Italië. Maar helaas ging het mis ergens in een bocht, in de afdaling. Paul raakte in de slip op een nat wegdek met grind, en belandde met een knal op zijn rug in zo'n kiezelbak. Met van die dikke harde stenen erin.

Dat vertelde hij gisteren, door de telefoon. Maar er was niks gebroken etc etc en ik moest me vooral geen zorgen maken. Jaja.

Vandaag kwamen ze thuis, en Paul kwam hééél voorzichies uit de auto. Heel langzaam lopen, zachtjes praten, want dat deed ook zeer. Nou ik had allang een afspaak bij de dokter gemaakt (moet dat? Ja dat moet!) en gelukkig waren er geen nieren of schedels of wervels beschadigd, alleen één rib gekneusd. Flink. En een deuk in die rib. Door zo'n dikke harde steen natuurlijk.

doe wat lekkere thee bij het smeerwortelblad, anders smaakt het naar niks

Sterke pijnstillers hoefde die bink van mij niet. En verder noemde de dokter ... warmte, rust, en zodra het kan rustig en kalmpjes bewegen. Met vier tot zes weken is alles dan weer hersteld.

'Maar mijn vrouw gaat smeerseltjes en theeën en papjes maken', zei Paul.
'Oh', zei de dokter (die homeopatisch is) 'dan duurt het vier weken.'

Wat gaan we smeren? waar gaan we thee en compressen van maken? Smeerwortel natuurlijk!!!! Gelukkig staat de tuin daar vol mee, en gelukkig is het april en is de plant al gegroeid. De wortelstokken zijn het beste, maar ook het bovengrondse blad is heel geschikt. Smeerwortel heeft een helende werking door de allantoine die erin zit. Vooral bij bot-letsel en kneuzingen helpt het goed.

Maak er thee van, en dep doeken in warme aftreksels die je op de kneuzing legt. Dan lekker laten broeien.

Goed. Met dit weer, én door de gekneusde rib, vielen onze plannen in het water. We zijn lekker thuis gebleven. En er was dus alle tijd voor een lang uitgesteld klusje!

Elke keer als wij stoffen krijgen dan zit er ook wel een stuk vitrage bij. Het leek een goed idee om daar zakjes van te maken die je kan gebruiken voor het afwegen van fruit en groente. In plaats van dat plastic. En dat ben ik dus gaan doen vandaag, terwijl de hagel om het huis gierde, de kachel lekker aan was, en Paul braaf zijn kopjes smeerwortelthee dronk. Onder protest.

Gewoon maar beginnen met zo'n lap. Ik scheurde een strook af van zo'n 90 centimeter breed, en maakte aan beide lange zijden een dubbele brede zoom. Dan dubbelvouwen in de lengte, zomen naar buiten en om de vijftien centimeter ongeveer twee stiksels naaien vlak naast elkaar.

Niet door de zoom heen naaien.

Dan knip je de zakjes door tussen de dubbele stiksels en draait ze binnenste buiten. De zomen zitten nu weer netjes aan de binnenkant.

Je neemt een lintje of touwtje en haalt dan van de ene kant helemaal rondom door de zomen heen. De beide uiteindes steken nu aan één kant uit.

En datzelfde doe je vanaf de andere kant. Nu heb je dus twee touwtjes, die allebei helemaal rondom geregen zijn. Leg een knoop in de zijkanten, knoop de uiteindes aan elkaar vast.

Als je nu trekt, dan sluit het zakje. Mooi strikje erin en klaar is het.

Ja eerlijk gezegd ... ik kan het niet zo goed uitleggen. Maar het is echt heel makkelijk. Ik hoop dat je het aan de plaatjes kan zien. Als je er niks van snapt maar wel zakjes wil maken stuur me een email dan stuur ik je gewoon zo'n zakje op, en kun je het namaken.

Zo'n zakje van vitrage weegt haast niks. Deze woog maar negen gram. Dus daar kan je best je fruit in afwegen!

Van één strook vitrage maak je zo acht van die zakjes. Ik was er in een uurtje mee klaar. En dat is dan weer een superleuk kadootje om weg te geven. Want iedereen wil wel graag minder plastic gebruiken, maar de meesten hebben gewoon geen alternatief.

Dus, hup, zakjes naaien! Voor de hele buurt en de hele familie. Trek gewoon een vitrage van je raam! Haha, of koop er eentje voor een paar duppies bij de kringloper.

En ze zijn echt sterk hoor! Vitrage is steviger dan je denkt.

Voor de touwtjes kan je van alles gebruiken. Ik had die rol rood-wit van Nicolette nog liggen, maar het kan ook met ander touw of linten of veters. Ik heb sisal geprobeerd en hennep touw.

Sisal was géén goed idee. Dat rafelt teveel met die tere vitrage. Henneptouw gaat wel heel goed. Te koop bij de Hema.

Ja en dan hou je dus zo'n stuk over. Na zestien tasjes had ik dat bovenkantje over. Wat gaan we daar es mee doen? Een leuk ouderwets valletje??

Grapje hoor! Was alleen maar om Paul te plagen.

Je kunt er ook een dansje mee doen, om een licht chagrijnige patiënt, die steeds op de bank moet zitten, mee op te beuren!

Paul vond mij net Baloe de beer.

(Kijk maar even in minuut 4.14)