Een Wit Wondertje.

Witte Lupine, een wondermooi plantje. Er is eigenlijk alleen maar goeds over te vertellen. Lupine wordt in de landbouw gebruikt om de bodem te verbeteren. Vanwege zijn goed doordringende wortelstelsel, en ook omdat hij stikstof uit de lucht kan binden, en vasthouden. Verder is het is een goede bijenplant. En hij is ook nog prachtig om te zien ..... maar dat is allemaal nog niet alles ......

Want Witte Lupine heeft eetbare peulen! Nou wisten we dat allang in Europa. Vroeger was het een goed voedsel voor mens en vee, Maar ja, de wereldhandel he? Want in de vorige eeuw werd bedacht dat de soja boon die lupinepeul maar moest vervangen. Want .... de soja was veel goedkoper, leverde veel meer op per plant. De transportkosten gingen omlaag, en hup daar stoomden de grote schepen met soja onder anderen Rotterdam binnen.

                              

Soja verovert de wereld! Dat er in Zuid-Amerika oerbossen voor gekapt werden, soit, daar zeurden we niet over. Soja was overal goed voor en ging overal doorheen. Tot de wereld werd overvoerd met soja, en we er allergisch voor werden. Want zo slim is het menselijk lichaam, als we ons aan iets over-eten, of dat nou soja is of tarwe of zuivel, na een paar generaties slaat ons immuunsysteem op hol en worden onze zuigelingen ineens allergisch!!

Dan roepen we dat de tarwe of de soja de boosdoener is .. maar dat is natuurlijk gewoon onze eigen domme schuld weer. De natuur maakt geen fouten. Wij doen dat zelf. Door teveel van iets te eten, of door de plant te manipuleren, de eigenschappen te veranderen.

En nu ...... nu soja een beetje uit de gratie raakt .... ontdekken de geleerden ineens de Witte Lupine weer! Terug van weggeweest. Dat was toch niet zo gek, die lekkere lupine peul!

Remy nam een paar weken geleden een zakje mee. En natuurlijk moet die Powerpeul, want zo heet hij in Nederland, ook op Moeskers Moestuin gekweekt worden! 

Dus stond dit bordje op het aanrecht vanochtend. 

Wat natte lappen, met daarin het laatste deel van de tuinbonen, die daar staan te weken. En er bovenop ligt een handjevol van die powerpeultjes. Nou, omdat hij dus zeg maar opnieuw ontdekt is in Nederland tuinland, wist ik er niet goed raad mee. Teel-voorschriften zeggen dat je hem eigenlijk in de herfst moet zaaien. Maar zolang wachten .... nee, ik zaai ze gewoon maar nu, gelijk met de tuinboon, en dan zien we wel.

Hij is in elk geval enorm kiemkrachtig want in één dag komen de kiempjes er al uit.

Ja een zaaibak heb ik hier thuis niet, maar even op zoek naar een alternatief. In ons plastic afval zitten altijd wel een paar van die lege plastic fruitbakken met gaatjes.

..... maar die peulen zijn behoorlijk groot geworden, en er passen maar een stuk of wat in zo'n bakje.

water laten opnemen

Als je ook kweekbakken zoekt, je kunt eigenlijk alles wel gebruiken wat tegen vocht kan en waar gaatjes in zitten. Dus ook twee oude vergieten zijn beste kweekbakken. Daar past de rest in.

Druk ze zo'n 2 tot 4 centimeter de aarde in. Wel voorzichtig anders breekt de kiem af. Beste is, gaatje maken, peul erin, en dan aandrukken.

Voor alle kwekelingen geldt, goed natmaken de aarde, en stevig aandrukken na het poten. Anders kan het dat hij zo ondersteboven op komt. De grond moet niet te los zijn. Dan kan de kiem namelijk uitdrogen, als er teveel lucht in de grond zit.

Ja de vensterbanken raken alweer langzaam vol. Boven op de overloop is nog plek voor een raam. Het is hier eigenlijk wel te warm. Dus ik laat ze staan tot de ergste kou (vorst) voorbij is en dan gaan ze in de kas. Veel beter voor die peulen.

Experimenteren met de Powerpeul. Geen idee of het gaat lukken met zo'n zaai in de winter. Voor de zekerheid heb ik wat peulen bewaard, als alles mislukt beginnen we opnieuw.

Dan, een deurtje verder, staan de sla zaailingen. Die zijn 3 dagen geleden gezaaid, en ze komen op. Zo teer zijn die plantjes, zo mooi te zien hoe eerst de 'ruggetjes' uit de aarde opkomen, en daarna wipt het steeltje omhoog met de kiemblaadjes. Maar hier zie je alleen nog maar ruggetjes.

Ze mogen hier nog één dag, en dan naar een koudere plek. Want deze warmte is alleen bedoeld voor die eerste paar dagen. Dus, zodra ze gekiemd zijn, kouder zetten, glas of plastic eraf, en dagelijks sproeien.

En op de vensterbank in de keuken staat twee bolle blozende zoete bataten in twee glazen. Ik zag dat op het blog van Annemiek, en ging dat natuurlijk meteen nadoen! Alleen deed ik het verkeerd! Ze staan hier gewoon op de kop!! Haha die spitse punt dat is de onderkant. Zielig!!

..... waren ze bijna verdronken!!!

Zo dit is beter. opgetild met een paar stekertjes, en nu kunnen ze lekker met z'n tweetjes naar buiten kijken. En nu maar wachten op de wortels en blaadjes.