Win win win win win.

on donderdag 3 augustus 2017




In augustus zie je moestuinen vaak inploffen.

De eerste animo is voorbij ... er is niet steeds opnieuw bijgezaaid, het onkruid wieden is een paar keer vergeten, het bijmesten .... oja ..... ook een beetje vergeten .... ja en dan kan je tuin er sneu uitzien, in augustus.

Maar dat is niet erg. Want je wou eigenlijk net een weekje op vakantie, toch? 😊





Een gemakkelijke manier om je tuin op te leuken is om op de opengevallen plekken bloemen te zaaien of te planten. Van die snelgroeiende bloemen met felle kleurtjes, en dan ziet het er in één keer weer superleuk uit!

Ik heb tussen de sla een rij Zinnia's geplant.





Want .... degene die de naam 'groente' ooit bedacht heeft .... voor onze gewassen .... die had het niet beter kunnen bedenken. Het is allemaal groen groen. Een beetje kleur daartussen maakt de hele tuin weer blij en vrolijk!!

Zinnia's tussen de sla, goudsbloemen tussen de tomaten, Indische Kers tussen de Nieuwzeelandse spinazie. Twee exoten naast elkaar! 😊





Gelukkig geven sommige groenten zelf ook kleur. Onze eigen vertrouwde rode kool .... als je die ziet, hoe groot en vol die is ... dan denk ik altijd als we de wereld vol zetten met rode kolen is de honger de wereld uit.

Alleen is hij best lastig op te kweken. Het duurt heel lang voor zo'n kool gegroeid is. En dan te bedenken dat je hem in de herfst voor 1 euro in de super kan kopen!!

Véél te goedkoop, ons voedsel!





De kool heeft ook spruitjes, kleine nieuwe kooltjes die in de oksels groeien. Die kun je gewoon zo afbreken en rauw opeten.

De kool is echt niet te tillen! Ik haal het buitenblad er ter plekke af en spreid het over de grond uit. Tussen de jonge kooltjes. Zo voedt je de bodem, en onderdruk je onkruid. En de grond droogt niet zo snel uit. En je hoeft 2 kilo minder te sjouwen.

Win win win win win.

Oja, én het geeft mooi kleur aan de tuin!!






Ja ik laat hem nog even zien hoor, het is zo'n pronkstuk. En dan is hij nog niet eens opengesneden want dan val je echt van je stoel hoe mooi dat is!!

De stronk heb ik er af gekapt. Want deze kool hoeft niet bewaard. Als je een kool wil bewaren moet je de stronk laten zitten, en hem daar aan ophangen. In de kelder. Ondersteboven. Dan blijft hij maanden goed.

De groene kool, de savooikool, is ook zo'n joekel. Ook hier, het buitenblad blijft achter op het bed.





Bij die twee giganten vergeleken is de broccoli maar een scheetje ......

Wat doe je met zo'n reuzenkool? Ik heb de savooikool gestoofd. In een pan kokend water laten zakken, en zo'n 5 minuten goed doorkoken, ondertussen de kool een paar keer draaien, en dan het vuur uit. Half uurtje wachten.





Vervolgens, aardappelschijfjes gaarkoken, en gehakt aanbraden in boter, met ui en veel kruiden en knoflook en peper en zout.

Snij de gare kool in reepjes, en leg als volgt laagjes in een ingevette ovenschaal, eerst wat gehakt, dan kool, dan aardappel, dan wat geraspte kaas, dan weer kool, dan gehakt, dan de jus, en ten slotte nog geraspte kaas.

In de oven, half uur op 200 graden. Zo werk je anderhalf kilo kool weg in een ovenschotel, en iedereen vind dit lekker!




De dag oogst aan courgettes (12!) .... daar heb ik toch maar zoetzuur van gemaakt. Al eten we dat zelf niet, het is altijd handig met al die spontane mee eters ... om bij een stamppot op tafel te zetten, of op een broodje kaas.

Er zijn vele vele recepten op internet. Ik heb gebruikt wat ik voorradig had. In elke schoongemaakte pot van een halve liter gingen 2 eetlepels suiker, halve tl zout, 50 cc appelazijn, een takje koriander en twee takjes dille.

Vervolgens blokjes courgette erbij, aanvullen met water (ik nam witte wijn die op moest) en dan wecken in de oven op 120 graden. Zodra het kookt doe je de temperatuur op nul en laat de blazer nog een half uurtje aan staan.






Acht courgettes, achter glas.

De broccoli heb ik geblancheerd en ingevroren maar dat is een experiment. Misschien is dat niks.




En dan was er nog ... die rode kool .....

..... we zijn samen op de weegschaal gaan staan. Eerst ging ik mét kool en toen zonder. Méér dan 5 kilo weegt hij!! Geloof je toch niet??




Hij ligt nog op het aanrecht. Te liggen. Morgen gaat hij in de zuurkoolpot.



Kledingveiling Staphorst.

on woensdag 2 augustus 2017




Om acht uur reed Barbara voor, we gingen met z'n tweeën naar de kledingveiling in Staphorst. Barbara wilde graag zo'n authentiek blauw vestje hebben en ik wilde wel zo'n mooie blauwe wollen onderrok.

Om te dragen? Nou wie weet, als het een keer 20 onder nul is misschien?




De veiling werd gehouden in het museum. Toeristen waren er haast niet, wat mij verbaasde, want dit is echt leuk!!! Er waren meest dorpsbewoners en wat mensen uit omliggende dorpen.

Kleding was er, maar vooral ook veel lappen stof.






In Staphorst wordt nog veel met de hand genaaid. Stoffenzaken heb je hier veel. Ik heb daar al eerder over geschreven, over één daarvan. Ik zal de andere twee ook een keer bij langs gaan.

Op deze veiling waren ook veel stoffen, vooral in de blauw en zwart tinten, waar de Staphorster kleding van wordt gemaakt. Van alles door elkaar, drukke prints, effen stoffen, katoen en synthetisch, en ook mooie wollen stoffen.

Veel kleine lapjes ook met mooie printjes, voor de quilt liefhebbers.






Kijk en daar zijn de onderrokken!!

De blauw-zwart gestreepte zijn prachtig! Hand- of machine gemaakt, met plooien achterlangs en aan de zijkant open naden waar een lange zak in genaaid kan worden. De rok gaat dicht met haken en ogen.






Ik vergaap me aan de prachtige kleding van de dames. Het ziet er zo mooi uit en met zoveel zorg en geduld gemaakt en aangetrokken. Het is echt jammer dat dit de laatste generatie is die die kleding draagt.

Normaal maak ik daar niet zoveel foto's van maar hier mag het. Geloof ik.





En omdat wij géén 'historische bewoners' zijn, krijgen wij een nummer. De veilingmeester kent de meeste deelnemers bij naam, dus die hoeven geen nummer. Maar ja .... wij zijn import! 😊





En daar gaat het loven en bieden. Wel es op een veiling geweest? Ik nog nooit. Eerst maar even afwachten. Ik had alle nummers opgeschreven van spullen die ik mooi vond, maar het ging dwars door elkaar met die nummers dus je moest goed opletten.

De eerste baaien rok ging al aan mijn neus voorbij ...





Als je de hoogste bieder was werd het hele pakketje met stoffen in een baal naar je toegegooid. Handig. Zo schiet dat lekker op!

Op een gegeven moment krijg je de slag te pakken. Eén euro twee euro drie euro, ik hield mijn bordje omhoog tot het bedrag wat ik ervoor wilde betalen. Duur waren de spullen niet. Alleen een supermooie hoofddoek daar moest ik wel wat voor bieden maar dat was ook een juweeltje.

Foto komt morgen, hij is nu al opgeborgen ...

.... voor weinig geld een heel pakket mooie stoffen rijker. En een hele leuke ochtend gehad!!





En Barbara heeft haar vestje, ik een onderrok, en een mutsje en een paar kraplappen. Want zo heten die korte gekleurde vestjes die alles zo mooi opfleuren.

Zoals ik het hier draag hoort het absoluut niet. Haha ik heb niet het goeie figuur ervoor het past nog helemaal niet!! En het is ook nog lang niet compleet. Er moet nog van alles onder en overheen zoals een rok en een schort en een doek en een blouse (maar dat heet anders). Dat moeten we nog maken.

Betty?????

Of we het ooit gaan dragen .... geen idee. Maar het is zulke prachtige kleding, echt uit de streek, dat we allebei graag een set wilden hebben. Gewoon, omdat het geschiedenis is.





En dan, ook vandaag weer, de dag besluiten met een rondje dorsen. Klap klap klap.

Oók geschiedenis, eigenlijk.




Dichtbij huis.

on dinsdag 1 augustus 2017




Als je met je neus vlak op je huis gedrukt wordt bijvoorbeeld als je de ramen moet lappen dan zie je de mooiste dingen. Met een borstel veeg ik alle insecten weg onder het dak en daar vliegen en kruipen de meest schitterende beesten rond.

Een paar hooiwagens. Gezellig met z'n tweeën aan de muur hangend. Ze eten bladluizen dus ze zijn mijn vrienden. Sorry jongens dat ik jullie per ongeluk heb weggeveegd. Gelukkig zijn er een paar duizend van jullie!




En wat zit daar voor geel blaadje op de klomp? Het is helemaal geen blaadje, het is een mooi beestje.




 


Een dappere spin met één poot te weinig. Die veeg ik niet weg die heeft het al moeilijk genoeg.

Ook bewonderenswaardig hoe in kleine kiertjes en hoekjes de mooiste plantjes groeien. Aan de rand van het aardgasputje ... zo'n leuk geel boeketje .... zelfs Paul heeft hem zelfs laten staan bij het onkruid wegschrapen, dat doet hij nooit. Of niet gezien. Kan ook natuurlijk.





Weer zo´n beauty .... kwam ook ergens onder het dak vandaan ... wat een mooie tekening op die vleugels. Maar wacht, tot hij zijn vleugels openvouwt!!






Dat geloof je toch niet? Zo mooi!!! En dat zit gewoon op je eigen huis! Er zijn er heel veel hier ze zijn echt niet zeldzaam.

Dichtbij huis, waren we vandaag. Nou ja, bijna altijd he? 😊

Bieten en wortels hebben we gerooid, Brit en ik. En die gingen in kisten, tussen lagen zand. Een soort inkuilen maar dan zonder kuil. Ze mogen eerst in de koeling van de Zonnehorst en als onze koeling klaar is gaan ze daar in.





Laat de aarde eraan zitten. Zorg dat de gewassen elkaar niet raken. En als je ergens een wormegangetje of aantasting ziet dan gaat dat exemplaar niet de kist in!

Een mevrouw kwam ons erf op. Gezellig, een bloglezeres, dacht ik. Maar nee. Ze kwam nogal bezorgd vragen of ik een bepaalde enquête wel in de brievenbus had gekregen. Want die had ik niet ingevuld!

'Oh maar die vul ik nooit in.' zei ik.
'Maar u krijgt er geld voor! Ik kwam vragen of u hem toch maar wilt invullen.'

Ze was heel aardig, ach en dan wil ik dat best invullen. Ook als ik er niks voor krijg. De mevrouw woont in de buurt. Ze wilde de moestuin ook wel even zien. En wat meenemen. Vooral worteltjes, want de geur van zelf gekweekte wortels deed haar aan haar moeder denken, die die vroeger ook in de tuin had.






Daar had ik nog niet bij stil gestaan, hoe sterk die wortels smaken en ruiken, vergeleken bij de geschrapte exemplaren uit de winkel. Die hebben die typische geur niet.

Mevrouw weg, en Paul komt eraan met koffie. Hij heeft een hele lange vakantie en begon vandaag alvast met mij koffie op de tuin te brengen.






Dichtbij huis. Was dat niet de titel van een boek van Ot en Sien?

Zelf heb ik ook een Ot en Sien. De hond en de kat die overal zijn waar ik ben. Ze pakken mijn spullen en borstels en schoenen af, maar het is zo gezellig die twee steeds in de buurt.





Ga ik naar de konijnen, gaan Ot en Sien mee. Oók naar de konijnen. De nijnen vinden dat maar matig. Ja dat heb je met prooidieren en roofdieren.

Wat grappig was, toen Bekje precies 10 centimeter groot was, en Tom dus wel twintig keer zo groot als zij, toen was Tom al bang voor Bekje. En wilde Bekje hem achterna zitten. Dat zit er zó in, dat de ene jaagt en de andere vlucht.

Nu zijn ze wel een beetje aan elkaar gewend.





Nee Bekje kan beter op iets anders jagen. want kijk deze courgette. Aangebeten. Waardoor? Ik heb hem betrapt!!

Hier zie je de boosdoener. Tussen de courgettes en de Nieuwzeelandse spinazie. Daar zit een nest.

Dus poes, héél dichtbij huis, in de moestuin, mag je aan het jagen!





Want daarvoor is ze ook hier óók natuurlijk!