Geen negen tot vijf job.

Met Marjolijn liep ik zondag langs de IJssel. Het was prachtig weer, frisse wind en stralende zon. De IJssel was compleet buiten zijn oevers (of haar oevers?) en het water stond hoog. De huizen op de dijken stonden mooi droog, maar de tuinen er achter die lager liggen stonden onder water.

Ergens zagen we een schommel onder water, een bank, een hek. Waarschijnlijk heel gewoon voor de bewoners. Iets wat erbij hoort als je aan een rivier woont.

Heel in de verte een kerktorentje van het stadje Hattem. Mooi hoor, de uiterwaarden.

Maar kom ik neem je mee naar de tuin. Hier ben ik met mijn hulpbrigade op het pompoenenbed. Daar was ik aan het wieden en schoffelen en de kippen scharrelden door de losse aarde en aten wurmpjes en slakjes.

Eigenlijk is het een nogal lastige hulpbrigade .... 

.... want toen ik (hierboven) drie lange lijnen trok dwars over het pompoenvak, om daar bloemenzaad in te zaaien, toen trokken de kippen in strakke slagorde achter mij aan en aten de zaden net zo snel weer op. Haphaphap deden de acht snavels.

Ik heb nu een extra hek voor de moestuin. Ze mogen er niet meer in!

Verder, wat ik bijzonder vind, is dat ondanks het leger slakken dat elke nacht uit de omtrek mijn moestuin binnenglijdt ..... en het vooral op de erwten voorzien heeft .... 

.... dat er dan toch altijd plantjes zijn die het overleven. En die rustigjes omhoog klimmen. Slappe en kwetsbare plantjes zijn het, maar ze hangen ineens vól met zware peulen. En in elke peul tien van die prachtige glanzend groene parels.

Ook deze winter gelukkig dus weer volop verse zoete doperwten in de vriezer. Ik zou ze niet graag willen missen.

Tuinbonen zijn er ook. Slakken eten die niet echt. Niet als er óók erwten zijn tenminste ...

De aardappels bloeien. Het zijn verschillende rassen en ze bloeien in verschillende kleuren. Bijen zie je daar niet op. Hoeft ook niet. De aardappel hoeft niet worden bestoven. De knollen groeien gewoon aan de wortels.

En verderop is naast de aardbei tunnel nu een tweede tunnel, voor de kool en de sla. Tegen vogel- en kippenvraat, maar ik hoop zo ook het koolwitje eruit te houden. Dus geen rupsen.

En zo'n tunnel is echt heel makkelijk. Electrabuizen, met vogelnet erover. Ik geloof dat ik aan materiaal voor één tunnel van anderhalf bij vijf  meter iets van 14 euro kwijt was, dus heel duur is het niet. En je kunt het elk jaar opnieuw gebruiken. 

Even gluren onder de aardbeitunnel. Ik pluk elke derde dag, en haal er dan meestal zo'n drie pond uit. Je moet echt álle aardbeien die rood zijn regelmatig plukken, dan gaat de oogst zo'n vier weken door.

Er zijn daar ook slakken helaas, vooral het bed dat naast het graspad ligt. Dan zie je een aardbei hangen en denk je, wow wat een joekel!

Maar draai je hem om ..

Tja. Hol. Slakken en pissebedden. 

Als er maar een klein gaatje in zit eet ik ze ter plekke op. De smaak is er niet minder om. Maar deze boven heb ik laten liggen voor de mieren. Dat zijn super tuin-opruimers.

Ook nog even naar de kas? Het is nu net netjes, dus, kom maar mee.

Voor het eerst dit jaar heb ik aan beide kanten van de kas tomaten, in plaats van alleen maar aan de noordkant. Of er straks met hoogzomer, als het een groen oerwoud is, nog genoeg licht binnenkomt is nog even afwachten. 

Nu is het er nog licht genoeg. De aubergines staan er ook nog. Die moeten naar buiten maar ze willen niet. Ze vinden het te koud en te nat buiten. Nah, dan nog maar even hier op het pad, waar ze giga in de weg staan te staan.

Veel plantgoed in potten heb ik niet meer binnen. Het meeste staat al op de tuin.

De composthopen liggen open. Ik haal nu regelmatig wat compost, om de hard groeiende planten tussendoor bij te voeden. Vooral pompoenen, rabarber, zonnebloemen en dat soort veelvraten krijgen regelmatig een schepje extra compost.

Als je geen compost hebt kun je de snelle groeiers ook wat verdunde plantengier geven. Van brandnetels, zevenblad, en wat je verder aan kruid hebt. Je onkruid van je moestuin kan ook in de gierbak. Na een dag of 5 als het gaat gisten kun je het gebruiken. Steeds weer aanvullen met groenafval en regenwater en je hebt voor de hele zomer tuinvoeding!

En als we naar huis lopen komen we langs Paul zijn kantoor met de grote deuren ervoor. Alles is weer fris in de verf dankzij Cornelis Jan. Ook alle barsten, gaten en kapotte rafels onderaan zijn netjes weggewerkt. Hopelijk gaan de deuren nu weer een tijdje mee. Ze zijn al stokoud.

En dit kunnen wij dan weer niet. Ieder zijn vak! 

 

 

Mijn vak is geen 9 tot 5 job. Want de tuin volgt ons gewoon naar huis. Hij ligt 's avonds op ons bord, en staat hier nu ook nog naast mij op tafel. In een krat. 

Dusse ... dat was het weer. Ik moet nog even doppen!