Nou, wat gebeurde er allemaal en wat ging er vandaag goed en wat fout? Allereerst stond ik vanmorgen om 07.00 bij de drie Eiffeltorens windmolens in Staphorst. Samen met iemand van het windmolenbestuur, iemand van de projectontwikkelaar, en iemand van het loonbedrijf die daar ging fresen.
We bespraken welk deel rondom de windmolens met gras worden ingezaaid en welk deel door Prachtlint mag worden ingezaaid met een bloemenmengsel. Toen ging het loonbedrijf fresen (de grond zwart maken) en ik ging naar huis. Het zaaien kwam pas vanmiddag.
Vandaag zijn de laatste tuinbonen geoogst. Planten eruit, bonen eraf, en dan de kale grond weer goed verzorgen voor een tweede teelt. Dus ging er een dikke laag verse compost op. En toen gingen alle tuinbonenplanten en het uitgetrokken onkruid weer terug, daar bovenop.
Gewasresten en onkruid zijn een pracht van een bodembedekker.
Hoe je aan die mooie compost komt? Gewoon. Het hele jaar door alles opsparen wat organisch is. Maaisel en keukenafval en snoeiafval en afgevallen blad en bruin karton en afval van je huisdieren. Alles op de composthoop of -bak, en af en toe een emmer water of gier erop (verrotte planten) en je hebt in de zomer een dijk van een bodem- en plantenvoedsel.
Wie een moestuin heeft, zet dus ook nóóit z'n groenafval aan de straat. Dat is hetzelfde als GOUD weggooien! (haha maar dat wist je allang, ik vertel elke keer hetzelfde)
Nou. Tuinbonen dus. Die heb ik toen gedopt en ingevroren. Even kort in kokend water, afkoelen in koud water, drogen op een doek, en in zakjes in de vriezer.
Tja, het is een OUD boerderijtje he. En zo'n kozijn pal op het zuiden heeft heel wat te verduren.
En dan. Na de lunch. Het zaaien van die bloemenrand bij de windmolens. Dat moest wel even goed voorbereid. Ik wil erg graag dat dit goed lukt want wie weet volgen er dan wel veel meer grondeigenaars die dit ook wel zien zitten.
Inzaaien van het talud, een grote cirkel om de windmolen heen, en van stroken langs het pad, en de kraanopgang. Ik heb een kaartje getekend en zitten uitrekenen hoe dat zaad, een kilo, dan verdeeld moest worden. Het is duur zaad, betaald door de coöperatie, waarmee ik geen fouten wilde maken. Eenmaal gezaaid, kan het niet over.
Er was iemand nog bezig, die een foto heeft gemaakt. Maar daarna waren Brit en ik alleen en dus zie je niet veel van het zaaien zelf. Het was een mooi en dankbaar werkje. Bij elke handvol die ik strooide zag ik ze voor me, de sterke prachtig bloeiende planten die hier gaan groeien. En ál die vogels en insecten die er op af komen.
Een prachtige nectarbank voor insecten en een voedselparadijs voor vogels, van ruim 1000 vierkante meter, hebben we erbij! Groene winst voor Staphorst!
Brit wou naar huis. Die vond er niks aan. Het was daar ook heel warm en er was niks te zien of naar te blaffen. Geen andere mensen, geen honden. Nah.
Om vier uur reden we naar huis. Nog even naar de tuin en daar kreeg ik de schrik van mijn leven. Fytoftora in de aardappels!! Zomaar ineens! En niet zo'n beetje ook! Nee-ee! Nu waren de aardappels na veel werk eindelijk helemaal zonder kevers, en dan dit!
Dan moet je de planten eigenlijk meteen afmaaien en hopen dat de aardappels onder de grond niet besmet zijn. Maar .... het zijn nog maar krieltjes! Dus, ik probeer het iets te rekken, met de BOK-methode.
Of ik het zelf bedacht had of het iets was van internet weet ik niet meer. Maar het werkte wel. Dus, vanavond nog een bos brandnetels en oregano geplukt, wat knoflook uit de grond getrokken, en alles klein gesneden. Dan water erop. Laten trekken. Door een doek zeven en in een spuitfles.
Toen éérst alle aangetaste delen van de aardappelplanten verwijderd. En daarna de BOK mix erop gesproeid. Hopelijk kunnen we nu de planten iets rekken zodat de aardappels nog iets kunnen doorgroeien.
En ik ben er nog steeds niet. Want óók vanavond kwam Alwin langs, om hooipakken te maken. Maar daar hoefde ik gelukkig niks voor te doen.
Alleen maar toekijken.
.jpeg)
.JPG)
