Veel wind en veel winst.

Westenwind. Al dagenlang waait hij ons hier straf om de oren. Niet te stuiten, hij heeft er echt zin in. Nou is het prima buiten wezen, met een beetje wind, vind ik, als de zon er dan ook maar bij komt. Zoals gisteren. 

Toen was het prima weer voor wat februari klussen. Zoals, de takken wegwerken. In de paardenbak liggen bergen en bergen met snoeitakken, die we de afgelopen jaren kregen van verschillende buren, om ze te versnipperen voor compost. 

Maar ik heb me bedacht. Niks versnipperen dit jaar. We gaan er een takkenril van maken. Een takkenril maak je door die takken tussen twee rijen palen te kieperen. Je ruimt zo je snoeiafval lekker op, en je hebt meteen een mooie 'levende' afscheiding. Voor een zithoekje, een moestuin, een composthoop, een buurman, of wat dan ook.  En het is ook een prachtige voer- en schuilplek voor insecten, vogels en kleine zoogdiertjes.   

En .... je takken zijn meteen opgeruimd. Drie keer winst!

   

Nou hebben wij dus al één zo'n rij palen, namelijk om de paardenbak heen. Een dikke ijzeren afscheiding is het. Geschikt om minstens olifanten binnenboord te houden. 

Die ijzeren afscheiding, die wilde ik gebruiken als één zijde van de takkenril. Dat betekent dat ik nog maar één rij palen in de grond hoef te heien, en daar dan de takken tussen kan leggen. Dan zie je dat ijzer ook niet meer zo erg ... want ik vind het nogal lelijk. Functioneel, maar wel lelijk.

Dus aan de buitenkant van de ijzeren palen komt een tweede rij palen. Ik heb daar niet zoveel ruimte, want er loopt ook nog een erfscheiding langs van drie stroomdraden. Dus het is een beetje passen en meten. 

Op bovenstaande foto zie je misschien wel wat de bedoeling is. De takken leg je tussen de ijzeren en de houten palen, en dan wilde ik hier later nog bloeiende struiken langs planten. Die daar dan doorheen kunnen groeien. Inheemse struiken, zoals meidoorn en wilde roos en gelderse roos. 

Zo op een afstand lijken de houten paaltjes wel erg miezerig ten opzichte van die dikke ijzeren palen. De bedoeling was om de takkenril tot halverwege de hoogte van de ijzeren palen te maken, en ik hoop dat het zo gaat lukken.   

Vandaag was het andere koek. Wéér die wind, maar nu met kou erbij, en regen. En we hadden vanochtend afgesproken op het terrein van de motorclub. Lia en ik hadden de 'insectenman' en de plantenmannen' van onze vereniging gevraagd om daar met ons mee te kijken. We gaan het hele terrein rondom de crossbaan biodivers inrichten. 

Maarre ..... 

.... wat dan dan allemaal precies moet wezen, welke planten en struiken en bomen hier moeten komen ... daar wilde we wel graag wat deskundigheid over laten meebeslissen.

Je ziet hier alleen het voorste hoekje van het terrein. Verder naar achteren ligt nog een veel groter gebied waar iets mee 'moet'. En die hoge geluidswal is er ook nog. Je weet wel waar we een tijdje geleden geholpen hebben met beplanten. Er moet nu wel snel wat ingezaaid worden op die hoge wal, want hier en daar stroomt de kale aarde al naar beneden, door al die regen. 

Nou we zijn een stuk verder gekomen met het denkwerk, en binnenkort dan maar een klusdagje plannen hier!

 

Welke planten trekken welke vlinders aan en wat kan er zoal op de noordzijde van zo'n wal worden gezaaid, en wat kan er onder de bomen?? Zij weten het allemaal, en wij schrijven alles op en leren weer veel. Maar het was en bleef KOUD en NAT, en gelukkig hadden Lia en Paulus koffie en koek mee, en ook de sleutel van het clubgebouw.

Dus wij naar binnen. Haha, we konden maar amper een lichtknop vinden in het donker, en kijk nou, de kroegtijgers, om 11 uur vanochtend!😄 

Enfin. Dat was vanochtend, en ik was daarna wel klaar met die kou en regen. De rest van de dag lekker binnen! 

Koffie op z'n langzaams ..... en ook maar weer eens havermelk maken. Die twee samen, dan heb je je eigengemaakte havercino! Het recept van de havermelk is echt doodsimpel. Je vindt het je hier en hier. 

Onder het schuine dakraam waar de regen de héle middag op kletterde, ben ik vanmiddag wat gaan zitten freubelen. Het waren dit keer weer van die wasbare gezichts-pads. Om je gezicht mee te reinigen dus. Creme of olie of restjes masker of make-up kun je hier goed mee weghalen. 

Een tijdje geleden alweer maakte ik een hele serie voor mezelf. En ze bevallen mirakel goed. Ze zijn na eindeloos vaak wassen nog steeds lekker zacht voor de huid. Ik koos toen voor rechthoekig, want dat vond ik makkelijker om te maken. Maar ronde pads kan ook natuurlijk. En de stof was flanel. Een oud laken. 

Nou had ik nog heel veel van dat flanel over, en ik heb weer wat stapeltjes pads gemaakt. Het is gewoon driedubbel gevouwen flanel, rechthoekjes uitknippen, niet te klein (dan raak je ze kwijt in de was) die je vervolgens op elkaar zigzagt met katoenen garen. 

Op die manier komt er weer wat minder plastic, op de afvalberg, en het scheelt ook weer vervuilende katoenproduktie en katoenblekerij. EN het is leuk werk! EN het is een leuk kadootje. Alweer drie keer winst! Ik word stinkend rijk vandaag!😄😄

De hoekjes even afknippen, dat ziet er mooier uit en is ook wat zachter.

Ik heb zelf aan zeven van die pads ruimschoots genoeg, dus deze zijn om weg te geven. En gewoon, leuk om te maken, op zo'n middagje met wind en regen en kou. Leuker dan de druiven snoeien bijvoorbeeld, wat eigenlijk op de rit stond voor vanmiddag. 

 

Maar die druiven staan er morgen ook nog wel