Alles heeft z'n prijs.

Gisteravond trok een zwaar geschut met bliksem en donder over Punthorst. Regen, wind, storm, alles compleet. Vanmorgen had ik de handen vol aan het opruimen van allerlei dingen die de hele tuin door gewaaid waren. Want ik was niet op onweer voorbereid. Zo had ik bijvoorbeeld de gedroogde zonnebloemen gewoon buiten liggen. En nog veel meer.

En de op de tuin ... ojéé .... alle vliesdoeken die netjes over de ingezaaid rogge waren gevleid (tegen de kippen en katten) waren scheef gewaaid en sommige helemaal eraf.

Dus ... de vraag 'wat gaan we doen vandaag' was ook weer beantwoord. Opruimen!💪💪

Als eerste die doeken weer recht trekken dus.

Maar ...... nou loop ik nóóóóóóóóóit over de bedden. Dat wist je al he? De bedden, waarop de groenten en granen groeien, daar zal ik nooit ook maar één voetstap op zetten. En wie dat wél doet (op mijn tuin) wordt er héél rapjes uitgebonjourd.😊😊 

Op de bedden lopen, dat doet een tuinder niet. Want dan druk je op die plek met je hele lichaamsgewicht alle zuurstof uit de toplaag. En dan heeft het bodemleven jaaaaren nodig om daar de bodem weer mooi luchtig en levendig te krijgen.

Maar hoe krijgen we die doeken dan weer recht? Als je er niet even heen kunt lopen? Er zijn géén paadjes, want het is een graanveldje. Nou, dat moet dan met de plank-klompen. Want daarmee verdeel je je gewicht over een groter oppervlak, en wordt de bodem dus niet zo erg ingedrukt. 

Helaas waren de plankklompen allebei kapot. Vorig jaar waren ze ook al kapot, en toen heb ik er touwtjes omheen gebonden. Maar dat werkt niet. Dan sta je halverwege zo'n bed, en dan valt de plank van je klomp. Kun je terug hink-stap-springen, op één plankklomp.

Dus dat was het eerste werkje. Die dingen repareren. En toen dat klaar was ging ineens de zon schijnen .... en mán .... wat ziet alles er dan ineens weer stralend uit!!

De klus met de vliesdoeken was toen in no time geklaard, en Brit en ik konden weer verder met de wandeling.

Ik kijk nu, na die wandeling afgelopen zaterdag, héél anders tegen paddenstoelen aan. In gedachten zie ik nu een hele stad onder de grond, waar de paddenstoelen alleen maar het topje van de ijsberg van zijn. En hoe die hele 'zwammenstad' alle andere planten en alle bomen ondersteunt in groei en bloei.

Wat prachtig is dat toch, alles helpt elkaar en alles in de natuur heeft een functie. Ik ga vanaf nu nóg minder proberen te spitten en te rommelen in de bodem. Want ik wil graag ook allemaal van die geneeskrachtige zwammensteden onder de moestuin!

Weet thuis, heb ik zoveel mogelijk van de zonnebloemen weer terug in de zon gelegd. We willen dit jaar graag véél van die zaden drogen. Voor kippenvoer, maar ook om microgroenten mee op te kweken, voor een lekkere salade midden in de winter. En óók natuurlijk, voor de zadenruilbeurs over een paar weken!🌱🌱🌱

 

Toen ik vanochtend vroeg met die klompen bezig was in de werkschuur, vond ik het daar een beetje stinken. Dus na de koffie ben ik maar eens gaan kijken wat dat was. En helaas, het kwam van de uien. De geur kwam duidelijk uit de kisten van de uien.

Die uien, die zijn na de oogst, een paar weken geleden, gedroogd in zon en wind, en toen gepeld (dus buitenste laag eraf gewreven) en in kratten gelegd. Op die manier kun je uien in principe goed bewaren, maar het heeft óók een risico. In de kratten is weinig ventilatie, en daardoor kan er zomaar ééntje gaan rotten ..... en met wat pech dan rotten alle buren vrolijk mee.

Dus als je óók voorraden hebt, zorg dan dat je ze goed in de smiezen houdt. Het spul leeft, en kan dus ook bederven. Ik kijk uien, aardappelen, pompoenen, bieten, wortelen, en alles wat we rauw en levend bewaren, om die reden regelmatig even na. Of nou ja .... kijken ......het is eigenlijk meer ruiken. Je neus erboven houden en je weet meteen hoe en wat.

Affijn, de uien dus. Er stonk iets, en ik zag ook nog vliegjes. Dus er zat niks anders op dan alle vijf kratten één voor een na te kijken. En toen bleek de schade gelukkig mee te vallen. Er waren een stuk of vijftien uien gaan rotten. Die zijn eruit gehaald en in de koeienbak gegaan. En de rest is allemaal netjes afgeveegd, de kratten schoongemaakt en nieuwe kranten erin, en alles ging weer terug. 

Dankjewel neus!😊

Eigenlijk wilde ik vandaag die rogge af krijgen. Er moet nog steeds een deel worden gezaaid. Maar het was hier zó nat! En het bleef maar gutsen van de regen, de halve dag.

Als het nat is, dan kom je niet op de tuin. Ook al zo'n gouden tuinders-regel. Een natte bodem moet gewoon niet gestoord worden.

Nou, wat dan? 

Vervelen? 

😂😂😂😂😂

In de stromende regen renden Brit en ik naar de kapschuur, en daar lag de mais. Het waren de laatste twee kratten, die vorige week zijn geoogst, en die moesten nog uit hun jasje worden geholpen.

Om de maiskolf zit een dik pak bladeren, en dat moet je er ná het oogsten niet te lang omheen laten zitten. Dat moet eraf en dan moet ook die 'blote maiskolf' meteen goed worden gedroogd. Ik doe dat het liefst gewoon 'aan de lucht'. Maar ook dat heeft risico's, want als zo'n kolf eenmaal is gepeld dan is die mais erg kwetsbaar, en kan beschimmelen, als het drogen niet snel genoeg gaat. 

Maar het zijn echt joekels! De maisoogst was geweldig dit jaar! De kolven zijn mooi groot, en van begin tot eind bedekt met zaden! Dat is de eerste jaren wel héél anders geweest.

Zoals je ziet droog ik de maiskolven op houten zeven. Die stonden eerst buiten, maar nu het koud en nat is staan ze binnen. Een deel van die eerste kolven is al een beetje droog en kan nu wel naar zolder. En dan is er op de zeven weer plaats voor de nieuwe kolven.

Hieronder zie je één pas gepelde, en één al iets gedroogde kolf. Die bovenste is al iets droger, en dat zie je aan de korrels die al wat gekrompen zijn. Er kan dan lucht komen tussen de zaden, en de kans op bederf is dan een stuk kleiner.

Goeie ventilatie is écht het toverwoord, om je verse oogsten de hele winter te kunnen bewaren. Let daar echt goed op! Ook bijvoorbeeld als je verse appelschijfjes droogt, aan een stok of draad. Altijd ruimte houden tussen de schijfjes. Dan komt het meestal wel goed.

Het is mooi als je je oogsten aan de lucht kunt drogen, zonder apparaten of oven. Alles blijft dan 'leven' en blijft dus heel vitaal. En hoe meer vitaliteit in je gewassen, hoe meer daarvan je zelf ook binnen krijgt! Maar het is dus wel oppassen geblazen! Je moet het goed in de gaten houden, en de mais bijvoorbeeld moet de eerste weken regelmatig worden gekeerd. 

Ach ja. De één gaat een taal leren. Een ander gaat diepzeeduiken. Of quilten. Of cello leren spelen. En weer een ander gaat .. zelfvoorzienend leven. 

En iets nieuws beginnen, daar moet je energie in steken. Het heeft zo z'n prijs. Maar óók ..... 

 

 

........ z'n opbrengst!!