Wat er in de dozen zat.

We waren dit jaar dertig jaar getrouwd, Paul en ik. Ergens in het voorjaar. En er was een verjaardag van Paul, en binnenkort die van mij ...en dat vonden Joost en Grace genoeg aanleiding om ons te verrassen. Met een prachtig kado. Nou, wel vier kado's!

Het zijn mooie stevige houten tuinstoelen. Met blauwgroene kussens. Echt, ze zitten als gegoten en ze zijn hier precies op hun plek. Want een zitje hadden we nog niet. Alleen maar kuipstoelen en klapstoelen. Nu hebben we een deftige zit!

'Het tafeltje komt nog' appte Grace. Maar ik vind het zo ook al heel mooi! Kijk ze daar nou mooi in de zon staan, met z'n vieren. Alsof ze hier altijd al waren.

Binnenkort gaan we een hele sjees verjaardagen tegelijk vieren, hier bij ons, en dan zullen ze goed van pas komen!

Maar eerst zijn er weer andere zaken. Zoals, het voorbereiden van alweer de volgende wandeling. Terwijl de eerste nét achter de rug is zijn we alweer bezig met de tweede. Want een maand is zó om. En er komt heel wat bij kijken. Volgende keer gaat het over bijen en gaan we (hopelijk is het dan mooi weer) met de hele groep wandelen naar de plek midden in het bos, waar onze bijenvolkjes staan.

En ze bekijken natuurlijk!

En ik kreeg nog pruimen, van Karin. Die een straat verderop woont. En een grote boomgaard heeft. Gisteren kwam ze met één doos, en vandaag alweer met een tweede. Pruimen en appels zaten erin! Echt lief!

Het is grappig, haast iedereen hier heeft fruitbomen. Dat hoort er echt zo bij op het platteland. Maar bij onze boerderij waren geen fruitbomen. Dus hebben we die zelf aangeplant. Het duurt alleen wel een paar jaren voordat je fruit hebt. 

Mijn tip is dan ook, als je verhuist, en op je nieuwe stekkie ruimte genoeg hebt, plant dan metéén het eerste jaar al wat fruitbomen. Wacht niet te lang. Des te langer heb je er plezier van.

Ik begon ooit met een paar appelboompjes van Intratuin. Die zijn helaas dood gegaan, toen met dat warme droge voorjaar. Ze stonden helemaal achter, in de 'wilde hoek' op het weiland, en ik was zó druk, dat het niet lukte om ze elke dag emmers water te geven. Fruit moet dus ook niet al te ver van je woonhuis staan. Want het moet wel goed verzorgd worden de eerste jaren. 

Daarna ben ik zelf appel- en perenboompjes gaan opkweken. Elke winter, uit zaden. Ook dat ging eerst mis. Wéér zette ik een deel van die eerste opgekweekte appelbomen ..... in de wildernis. Want het moet daar een soort voedselbos worden. Maar helaas, ook die appelboompjes deden het niet goed. Ze waren zó klein dat ik ze niet terugvond in het hoge gras. En ook liepen er soms mensen overheen, per ongeluk.

Dit jaar is er weer een hele serie fruitboompjes opgekweekt. Ze stonden nog in potten, met hele bossen tegelijk. Wel honderd jonge appels en peren, in acht potten. Ze zagen er niet zo goed uit. Meeldauw.

Vandaag heb ik al die boompjes uitgeplant, gewoon, hier op de grote moestuin. Er was hier en daar een plekje vrij gekomen, en daar staan ze nu. Goed in het zicht. En heerlijk frank en vrij in zon en wind. De meeldauw zal nu wel gauw weg zijn.

Als het winter wordt en de tuin wordt afgedekt zoeken we er wel een andere plek voor. Voorlopig blijven ze hier. Overal zijn nu van die vierkante kleine 'kraamkamertjes' met een stuk of wat van die boompjes. De tuin wordt er helemaal gezellig van!!

 

Ook was er een primeur. Namelijk, de éérste maiskolven zijn geoogst. Weet je hoe dat gaat? Met mais?

Als je mais opkweekt, dan gaat dan mooi langzaam en rustig aan. De plant groeit, wordt steeds groter en sterker, gaat bloeien. Je verzorgt hem. Hij krijgt dan een kolf, of meerdere .... enz enz. Allemaal kalmpjes aan.

MAAR DAN!!

Dan is de eerste maiskolf klaar ..... en dan pluk je die ...... en dan RENNN je naar huis, trekt héél snel de bladeren van de kolf af RITS RITS ..... je kookt een pan water en legt die kolf daar METEEN in ..... en dan rits of snij je de korrels eraf ...... en dan komt het GROTE GENIETEN!!!

Want zo'n superverse pás geoogste jonge maiskolf ..... daar eet je je tien vingers bij op! Dik besmeerd met boter en een snuf zout. Zooooooo lekker!! En hoe korter de tijd tussen oogsten en eten, hoe lekkerder!

De eerste kolf heb ik meteen zó soldaat gemaakt. Uit het vuistje. De tweede die ging in de roerbak. En nu is dus de verse-zoete-mais-tijd aangebroken. Ik ben wel bang dat er een paar kilo's gaan bijkomen, op de heupen enzo, de komende weken. 😄😄

En dan na de mais hierboven nog een plaatje van de rijst. Alle planten zijn nu in de aren gekomen. Het is een indrukwekkend gezicht. De planten zien er ineens heel belangrijk en gewichtig uit, met hun kostbare lading ....

🌞🌞🌞

Vanavond tegen de ondergaande zon in liepen Brit en ik een lange wandeling. De zon ging onder, en het blééf maar mooi. De wolken zagen eruit als tafelbergen. En de eerste maiskilo's zijn er hoop ik weer af. 😊

 

Fijn weekend!

🙋