Een moestuin beginnen .... Gouden Bergen?

De laatste bloemen in de tuin ... hier, van de clematis.

En vanmorgen zag ik het al! Dat blad halen van mij... dat is aflopende zaak! Ik krijg concurrentie van de gemeente, die met karretjes rondrijdt die al het blad opzuigen. Dat blad gaat dan naar een grote loods, en daar wordt het samengeperst en verwerkt tot compost. Gelukkig wordt het niet verbrand, wat nog niet zo lang geleden wel gebeurde.

Nou ... dag blaadjes. Gelukkig heb ik al bergen en bergen op de tuin liggen.

En verder ben ik druk met die workshop van morgen. Zo moeilijk is dat ... om zoveel kennis in korte tijd door te geven. In de bieb is er anderhalve meter boeken over moestuinieren.

Hoe vat je dat samen? Dat gaat natuurlijk niet. En ik wil ook eerlijk zijn. Want die moestuinboeken beloven altijd gouden bergen ...

.......... je ziet plaatjes van gelukkige mensen die rondwandelen in vruchtbare tuinen, met grote manden vol met oogst. Allemaal heel blij en overal hele succesvolle tuinen.

Toegegeven, het is mooi om naar te kijken.

Leuk hoor die boeken en die foto's. Ik ga er maar es voor zitten. Kijk nou daar heb je Michelle Obama. Wat een tof mens is dat toch.

Haha het is net alsof je de Privé leest, hoe Barack bij een tuincentrum uit de auto stapt, en een paar simpele groene tuinhandschoenen voor Michelle koopt, en hoe blij zij daar mee is. 'Ik vond het veel mooier dan het mooiste kado of het grootste boeket'.

Beetje kolder misschien, maar wel fijn dat zij de Amerikanen aan het moestuinen brengt.

Er zijn zelfs allerlei tijdschriften over 'de eetbare tuin'.

Nieuw woord ... moesfie. Een moestuin-selfie. Dan ga je dus op de foto met je pompoenen en je bloemkool! Hahaha .. doet mij denken aan mijn Rogge Selfie!

Nou ja. Maar al die mooie boeken en foto's ... je zou er bijna gefrustreerd van worden. Want in je eigen pas ontgonnen moestuintje zit het vol met slakken en bladluis en rupsen, en woekert het onkruid dwars over je worteltjes heen, en heb je wel héle ieniemienie pompoentjes.

Veel mensen die ik ken die een moestuin hebben aangelegd zijn weer gestopt na één of twee jaar. Het viel tegen. Daarom wil ik in mijn workshop eerlijk zijn .. geen gouden bergen beloven ... maar aangeven dat het vooral een kwestie is van geduld. En wat randvoorwaardes aangeven. Leg een stukje 'wilde tuin' aan, voor roofinsecten. Stop veel energie in bodemverbetering.

En ga gewoon op je hurken naar je bladluizen zitten kijken. Wat gebeurt daar? Wat doen de kevertjes. Genieten van het proces van tuinieren, en niet alleen wachten op grote opbrengsten.

Want moestuinieren .... is een kwestie van lange adem. En van kunnen incasseren. Het eerste jaar krijg je altijd plagen. Hoe minder rigoureuze maatregelen je dan neemt, hoe meer de natuur daar zelf aan doet, en hoe beter het het volgende jaar gaat.

Nou ja .. zoiets.

Natuurlijk gaat niemand de deur weer uit zonder zwarte handen, dus ook maar even wat emmertjes aarde meenemen. De konijnen hebben inmiddels een joekel van een hol gegraven, helemaal naar het binnenste der aarde ongeveer, dus daar kan ik wat mooi zwart zand van halen.

Het hol is wel drie meter diep de grond in, we hebben het opgemeten. Wat een kanjers hé? Gelukkig kunnen ze niet ontsnappen want ze zijn precies de verkeerde kant op gegaan :D

Morgen de cursus. Daarna zet ik het stappenplan hier online op het blog. Handig voor als je ook een moestuin wil starten.

En ik heb ook nog een verzoekje. Denk er alvast even over na. Ik wil deze winter graag bij iemand die een moestuin wil aanleggen in zijn eigen achtertuin, gaan helpen. En dat proces van A tot Z vastleggen en hier op het blog zetten. Dus als jij denkt dat dat iets voor jou is ... en je woont niet zo hééél ver van Bussum ... overweeg het alvast!

.... ik kom daar op terug!