Trage start, en bonendiefstal.

Terwijl maandag juist zo´n drukke dag is ... had ik grote moeite met opstarten. Aan de lijstjes lag het niet, die lagen met z´n allen te wachten, tot we eindelijk es zouden beginnen. Maar ik zat te drollen. Het schoot niet op.

Het weekend was heel leuk, met iedereen hier over de vloer, en een leuke verjaardag van broer Mark in Zwolle ... en dan kan je de volgende dag zoiets hebben van .... bweeeh ... dat huis .... die tuinen ... al dat werk ..... géén zin.

Halverwege de ochtend was de spirit zo laag dat ik maar een nieuwe start heb gemaakt. Even een pauze, mooi muziekje, sterk bakje koffie, wat leuks lezen. Nou het was zó twaalf uur en alles lag er nog precies zo. Maar de spirit was wel weer terug .... dus toen maar even als een speer er doorheen!

Even over de Aloe Vera, anders vergeet ik het. Oudste dochter had gevraagd of ik wat bladeren wilde meenemen omdat ze last had van haar huid. Al vanaf hun geboorte gebruik ik die pure aloe vera gel voor kleine huidprobleempjes van de kinderen. Ze zijn er mee opgegroeid en hebben allevier ervaren hoe goed het tegen jeuk en irritaties helpt. Ook bij kleine verwondingen en bijvoorbeeld een koortslip helpt het snel helen.

Dat wou ik even delen .... voor als je wel es huidproblemen hebt en nog geen Aloe Vera op je vensterbank hebt staan  :D:D

Maar genoeg over Aloe. Vandaag was het tijd om die witlofpennen op te potten, die vorige week zijn opgegraven.

Je snijdt het loof eraf. Vlak boven de wortelhals. Laat een klein stukje zitten. Wat ik vervolgens deed was het buitenste deel er een beetje af schrappen. Dat is omdat dat stukje vorig jaar erg schimmelgevoelig was. Daarom maak ik het nu wat schoner.

De pennen zet je dicht tegen elkaar in een pot. Hoe dichter bij elkaar, hoe lekkerder warm ze het hebben en sneller gaan groeien. Vervolgens vul je de pot met potaarde (of met compost net als ik) en giet er water bij totdat de aarde goed tussen de pennen is gespoeld. De wortels moeten goed omringd zijn door de aarde en vast zitten. Anders kan het uitdrogen.

Ik liet de pot staan om uit te druipen. Wel een doek erover want hoe minder licht erbij komt hoe beter.

Tja en toen was er een probleem bij de opgeslagen aardappels. Die staan in de kas maar daar is het te warm geworden. Dus ze moeten toch maar ingekuild. Pffff had ik beter metéén kunnen doen. Zoals Spaarmoeder ook al zei natuurlijk ....

Het ziet er op de fotoos nodal gladjes uit, maar dit was al poging drie. Eerst had ik alles netjes in de kuil, ingepakt in vliesdoek en de kuil al half dicht, toen ik me realiseerde dat er geen afwatering was ... de kisten stonden op het zand en dat is niet handig met een zware bui.

Dus alles er weer uit, stenen eronder, doek erom tegen de muizen en voor de warmte, omdat ik geen stro meer heb, en een plank erop tegen de regen. Hij ligt wat schuin dus het water loopt eraf.

Nu nog de kuil dicht, en volgend jaar mag die kuil veel kleiner. Of zorgen dat we verhuisd zijn naar een huis met een fatsoenlijke kelder.

Er gaat een grote emmer aardappels mee naar huis, dan hoeven we voorlopig niet bij die kuil. En de bak met witlofpennen.

Thuis gaat daar een omgekeerde pot bovenop, dan kan de witlof mooi in een kropje omhoog groeien. En dan nog een lege pizzadoos en een boek erop zodat er geen licht komt door de gaatjes!

Met de post kwam een envelop uit Friesland. Een lieve mevrouw had mij boontjes gestuurd, typische bonen uit het Friese Woud, de Raede Krobbe. Maar wat denk je wat was gebeurd??

Er zat een gat in de envelop en de bonen waren weg!! Gestolen?? Dan ben je toch wel heel hongerig als je rauwe bonen uit een envelop steelt.

Nou ja .... die mooie rode boontjes weg ..... en ik durf natuurlijk niet te vragen om nóg een handje ....