Van kaf en van koren.

on zaterdag 1 augustus 2015





Veel tijd voor huishoudelijke perikelen was er niet vandaag. Op de tuin stonden de uien te popelen om getrokken te worden ... ze worden al slijmerig aan de stelen, en ook ben ik bang dat de uienvlieg ze te grazen neemt als ik ze nog langer laat staan.

Maar eerst nog even die granen .... die gerst, die ik gisteren had geoogst ... die wordt nu gedroogd samen met de rogge, en ik heb alvast even geprobeerd hoe je die korrels er nou uitkrijgt.

Uit zo´n aar.





Want ja als je geen grote oogstmachine hebt en geen combine, dan moet je dat met de hand doen dus. Maar ja hoe deden ze dat?

Eerst op het koren slaan, zodat de aren loslaten van het stro, en de korrels eruit vallen. Maar dan heb je dus een hoop korrels met al dat kaf, die droge velletjes dus, er nog tussen. Dat ging dan in een platte mand, werd geschud, en de wind blies het kaf weg, maar de zwaardere korrels bleven liggen. Nou, even proberen hoor!

Ik heb een aar van de gerst uitgeplozen en op de tafel gelegd. Dan .... blazen! En kijk es ... dit blijft er over!




Nou. Gelukt! We hebben al vierentwintig graankorrels!! Nu die andere anderhalf miljoen nog.

Vroeger bij mijn oom Jan Geert op de boerderij, maakten we kauwgom van een handjevol graankorrels. Gewoon heel lang erop kauwen, dan hou je de pure gluten over, dat is dan net een bolletje kauwgom.

Dat deed ik ook met de gerst vandaag, het ziet er een beetje vies misschien uit misschien maar ik laat het toch even zien! Gerstgom!




Die gluten ... dat is dus het plakspul in graan. Bijzonder dat daar zoveel mensen allergisch voor zijn .... het is zo'n mooi natuurproduct.

De rogge en gerst staan lekker te drogen in het zonnetje. Dat dorsen, en dat kaf en koren scheiden, dat doen we nog wel een keertje.






Nu eerst de uien.

Ook daar moet het kaf van het koren worden gescheiden. De goed uitgegroeide uien worden geoogst, en de doorgeschoten exemplaren, die bloemen hebben gekregen, die laat ik staan. Die hebben zielige magere uien die de moeite niet waard zijn.

Er zijn verschrikkelijk veel uien. Ik had namelijk per ongeluk drie keer pootuien besteld. En we hebben ze allemaal gepoot. Nou, aan uien geen gebrek dit jaar! :D





Ja, en voor mij is het kaf, die doorgeschoten uien, want ik kan er niks mee, maar voor de insecten is zo'n bloem van een ui juist weer het koren. Heel waardevol! Enorm veel bloemetjes zitten erin en veel honing dus!






Behalve op de uienbloemen en in de waterbakken, zitten bijen en hommels ook overal op de bloeiende bonen. Daar ben ik heel blij mee. Vorig jaar waren er niet veel bijen op de bonen, en waren er dus ook niet veel bonen, want de bevruchting was dus niet zo goed gelukt.

Nou, dit jaar wel hoor! In elke uitgebloeide bloem van de bonen zie je al een beginnend boontje zitten.

En de bonen klimmen ondertussen maar door, recht de blauwe lucht in. Majestueus zijn ze, die pronkbonen!





De stambonen, dat zijn de lage struikboontjes, die hebben nu al boontjes. Dat gaat sneller dan de lange hoge stokbonen. Logisch natuurlijk! Die hoeven niet eerst helemaal de lucht in te klimmen, die blijven lekker dichtbij de grond.





Ja en toen ik tussen de middag even thuis was, werd ik op een idee gebracht.

Afgelopen voorjaar heb ik in het Indiaans Museum in Washington wat boekjes meegenomen over Indianen, over geneeskrachtige kruiden die ze gebruikten, en over hun ambachten. En toevallig las ik daar vrij veel in over rabarber.







Rabarber .... dat heb ik ook op de tuin staan, heel veel zelfs, en ik doe er haast niks mee. Het is zo'n vergeetplant. Nét geen groente en nét geen fruit. En er moet altijd zo'n bende suiker door om het een beetje eetbaar te maken.

Maar ja .... die Indianen ... die wijze volken, die aten dus veel van die zure rabarber. Hmmmm .......






Nou op de valreep heb ik de rabarber dan toch maar geoogst. Er kwam heel wat vanaf. Ongeveer een derde van de stelen heb ik geoogst. Toen alles gewassen, en Paul (Zilveren Wolf) heeft de boel aan stukjes gesneden.






Ja en wat doe je met een pan vol zure stengels? Om dat zoet te krijgen heb je heel wat suiker nodig, en daar wilden we eigenlijk vanaf, van veel suiker gebruiken. Dus wat ik gedaan heb (niet op de fotoos) is .... ik heb alles gekookt, met een bodem water eronder, en toen een deel van de moes laten uitlekken in een doek, Daar kwam pure gezonde rabarbersap uit. Dat sap staat nu apart in een fles, en dat ga ik gebruiken als een inheemse vervanger voor citroensap.

Want de citroenen doen het toch niet zo goed.

En de rest van de moes, daar is wat kruidensuiker doorgegaan, maar niet zoveel. Net genoeg om het hele zure eraf te halen. De Indianen aten de rabarber puur, of met een klein beetje honing. Dat is gewoon een kwestie van wennen toch? We gaan dus voor zuur! Nou ja vrij zuur.






En daar staat de rabarber! Weer wat gezondheid achter glas weggewerkt!

En mocht je ook zin hebben in die rabarber, vraag dan iemand om een stuk wortelkluit, dan heb je zo een grote plant. Of .... als je wil ... ik heb nog wat van die zaden, maar niet zoveel meer. Mail maar even als je een paar wil hebben. Op is op.




Kado's.

Nu met al die overvloed uit de tuin, en steeds meer potjes en flesjes met inmaak in de voorraad, heb ik besloten om vanaf nu alleen nog maar tuinproducten en zelfgemaakte producten als kado te geven.

Best eng. Want het staat zo vrekkig. Maar dat is het niet, want er zit veel werk achter, en wat is nou een mooier en duurzamer kado dan voedsel?  Maar toch .... moet ik er wel wat voor overwinnen!

Herkenbaar?





Maar mijn lieve vriendin Mirjam die vandaag vijftig werd was erg blij met deze doos gelukkig!!


8 reacties:

cin zei

Weer een super idee, rabarbersap ter vervanging van citroensap! De foto van de drogende rogge en gerst in het supermarktkarretje vind ik geweldig, een symboolfoto voor zelfvoorzienendheid, toch !

Es zei

Die kadootjes zij het mooiste om te krijgen vind ik.
X Es

Unknown zei

geweldig idee om zo een kado te geven.
ik zou wel wat van die rabarber zaad willen ...
gr, ot

Anoniem zei

Ook ik ding graag mee naar de rabarber zaden, ben erg gek op rabarberjam!
Groetjes, boerin Zinin

Helena zei

Heel herkenbaar over de kadootjes, zelf zou ik er erg blij mee zijn als ik het kreeg -))
Mijn oudste zoon eet rouwe rabarberstengel uit de tuin. Het liefst in de suiker gedoopt, maar ook zonder !

Tante Titi zei

Ja herkenbaar van de kadotjes ben ook altijd bang dat mensen denken heb je haar weer met een potje jam,compote of zoetzuur. Maar eigenlijk zijn de reacties altijd bijzonder goed o lekker! En zou als je hebt eens dat of dat weer mee willen brengen?

Clarien zei

Ja ik ben zelf ook altijd blij met zelfgemaakte kadootjes. Die zijn zo uniek. Of een ´tegoedbon´ om iets samen te doen of iemand die je ergens mee gaat helpen, is ook geweldig om te krijgen. Of zoals laatst op de tuin, een boekje dat ik kreeg, van iemand die daar zelf veel van geleerd had. Super!

Wat die rabarberzaden betreft ... stuur me even je adres per email, staat in de rechterkolom!

Boerderij Zinin zei

Zaden ontvangen, dank je wel!!