 |
Ook de tweede lading boontjes klimt omhoog, hoger en hoger. De zonnestralen geven de richting aan. Kom maar! Deze kant op!
Het was ook hoog nodig om weer mest te halen op de hei. Want straks moet de hele tuin weer een dikke laag compost hebben, en we hebben bijna alles opgemaakt. Lang geleden dat ik hier bij de schapenkooi was.
De schapen zijn niet lang geweest deze zomer. Er is maar een dun laagje. Ik hoop dat de dames nog een paar weekjes komen in het najaar ....
..... en dan zullen we nog veel van deze ritjes maken. Want die tuin heeft straks weer enorme honger.
Thuis staat Marine voor de deur. Klasgenootje van de Warmonderhof. We proberen om onze klas weer es bij elkaar te krijgen, want iedereen is na het diploma als stof in de wind uitgewaaid, alle kanten op .... de een als boer .... de ander als iets totaal anders. Het zou zo leuk zijn om alle verhalen es te horen. Wat iedereen is gaan doen.
Want zo'n opleiding is leuk ... maar het is alleen maar een beginnetje. Je bent dan nog lang geen boer. Dat gaat met vallen en opstaan. En het is zo leuk om een beetje mee te kijken .... met dat vallen en opstaan van iedereen.
Dus hopelijk .... binnenkort een reünie!
En deze mini-reünie met Marine was alvast heel gezellig!
Maar dan moet er gewerkt worden. De aardbei bedden zijn aan een verjongingskuurtje toe. Als ik ze zo laat staan gaan ze elk jaar minder aardbeien geven. Dus .... het middelste bed, met de oudste planten, moet leeg gemaakt.
Het is me toch een partij warm hier, in deze beschutte hoek. Dus eerst maar even lekker koel bij de vijver gaan vóór-uitrusten. Even naar de vissen kijken.
Want dat had ik nog niet verteld .... er zijn weer vissen! De reiger had de hele vijver leeggegeten, een paar weken geleden ... en het was hier een tijdje heel stilletjes ..... maar ineens zit de vijver weer vol met vis.
Alle kleuren door elkaar. Allemaal mengsel vormen van de eerste paar vissen, die waren oranje, en er zat één oranje-wit gestreepte bij. Nou we hebben ze nu in alle soorten en maten.
Het is dringen in dat kleine vijvertje. En ik denk dat het niet lang duurt voordat Meneer Reiger weer es langs komt. Ik doe er maar niks aan. Overbevolking in die vijver is ook niks gedaan.
Aardbeien uit de grond halen is niet moeilijk. Je trekt ze er zo uit want ze wortelen vrij ondiep. Het zijn ook bosplanten natuurlijk, van origine.
Als je je bedden ook wilt verjongen, doe dat dan nu in augustus. Dan hebben de nieuwe plantjes nog ruim de tijd om aan te slaan voordat het koud wordt. Je kunt jonge planten krijgen door de afleggers te gebruiken. Dat had ik ook gedaan, een paar weken geleden al. En al die jonge stekjes stonden in de schaduw te wachten in potjes, en mogen nu de grond in.
Maar als je geen uitlopers hebt, kun je ook jonge pantjes nemen die vlak bij de moederplant groeien. Wat je ook kunt doen is een moederplant splitsen .... je ziet dat er om het hart van de plant ook alweer jonge nieuwe planten zitten. Trek ze los en zorg dat er een stuk wortelkluit meekomt.
Zo heb je ook weer nieuwe eenjarigen.
Ja en de rest is bekend. Veldje leeghalen en een dun laagje compost erop. Samen met het stro wat er nog ligt is dat voldoende aanvulling voor de bodem. Nou ja ... en ik had ook niet meer.
Dan uitspreiden, beetje door de grond heen werken, en de nieuwe planten erin.
Een andere klus is het oogsten van de lupine boontjes. Die zitten stevig vast aan de moederplant en ik moet ze los knippen. Ze rammelen goed! Kurkdroog zijn ze. Maar sommigen zijn gaan schimmelen. Ben benieuwd of daar nog wel mooie boontjes uitkomen ... of beschimmelde.
En nu eerst een plekje in de schaduw maken en even kijken naar al dat werk dat gedaan is.
Niet dat ik zo graag die vieze knieën wil laten zien hoor! Maar wel even laten zien dat er ook veel geluierd wordt hier, tussen de klussen door.
Anders is er niks aan.
Het open punniken van de bonen doen we thuis. De droge bonen kun je makkelijk doppen ... en overal zitten mooie witte schone boontjes in. Het beetje schimmel op de doppen maakt dus niet uit. Nou weten we dat ook weer.
Een berg doppen en een bescheiden bakje bonen ... zo´n anderhalf pond. Winkelwaarde nog geen tientje. Maar ja ... het was een experiment. En mijn ervaring is dat als ik nu volgend jaar ga zaaien met deze boontjes dat er dan veel meer oogst vanaf komt. Want deze boon heeft zich nu aangepast aan de biotoop hier.
Dat heb ik vorig jaar ondervonden met de kidney boon. Die groeide slecht, het eerste jaar .. maar we hebben de weinige boontjes die er waren verzameld, en dit jaar ingezaaid, en nu doen ze het prima!
Dus ... een plant past zich aan, met elke generatie past hij beter bij z´n omgeving. Dat is goed nieuws voor de zelfvoorziener! Maar je moet wel geduld hebben soms ....
Ik ben heel blij met dit kleine oogstje van de Witte Lupine. Een deel gaan we opeten, een deel zaaien volgend jaar, en een deel geef ik weer weg. Binnenkort.
En over een paar dagen komt er ook weer een recept met dit super-eiwitrijke boontje.
Tot slot ... is het zeker alweer tijd voor knutselklussen binnenshuis. Marlieke wilde vanmiddag iets maken voor een vriendin, die 2 jaar naar Engeland gaat. Het moest iets te maken hebben met de zeilschool, want daar kennen de dames elkaar van.
'Wanneer moet het af dan?' vroeg ik
'Ehhh ..... morgen.'
'Wat ga je maken dan?'
'Ehhhhhh ..... weet jij niet iets?'
De schapen zijn niet lang geweest deze zomer. Er is maar een dun laagje. Ik hoop dat de dames nog een paar weekjes komen in het najaar ....
..... en dan zullen we nog veel van deze ritjes maken. Want die tuin heeft straks weer enorme honger.
Thuis staat Marine voor de deur. Klasgenootje van de Warmonderhof. We proberen om onze klas weer es bij elkaar te krijgen, want iedereen is na het diploma als stof in de wind uitgewaaid, alle kanten op .... de een als boer .... de ander als iets totaal anders. Het zou zo leuk zijn om alle verhalen es te horen. Wat iedereen is gaan doen.
Want zo'n opleiding is leuk ... maar het is alleen maar een beginnetje. Je bent dan nog lang geen boer. Dat gaat met vallen en opstaan. En het is zo leuk om een beetje mee te kijken .... met dat vallen en opstaan van iedereen.
Dus hopelijk .... binnenkort een reünie!
En deze mini-reünie met Marine was alvast heel gezellig!
Maar dan moet er gewerkt worden. De aardbei bedden zijn aan een verjongingskuurtje toe. Als ik ze zo laat staan gaan ze elk jaar minder aardbeien geven. Dus .... het middelste bed, met de oudste planten, moet leeg gemaakt.
Het is me toch een partij warm hier, in deze beschutte hoek. Dus eerst maar even lekker koel bij de vijver gaan vóór-uitrusten. Even naar de vissen kijken.
Want dat had ik nog niet verteld .... er zijn weer vissen! De reiger had de hele vijver leeggegeten, een paar weken geleden ... en het was hier een tijdje heel stilletjes ..... maar ineens zit de vijver weer vol met vis.
Alle kleuren door elkaar. Allemaal mengsel vormen van de eerste paar vissen, die waren oranje, en er zat één oranje-wit gestreepte bij. Nou we hebben ze nu in alle soorten en maten.
Het is dringen in dat kleine vijvertje. En ik denk dat het niet lang duurt voordat Meneer Reiger weer es langs komt. Ik doe er maar niks aan. Overbevolking in die vijver is ook niks gedaan.
Aardbeien uit de grond halen is niet moeilijk. Je trekt ze er zo uit want ze wortelen vrij ondiep. Het zijn ook bosplanten natuurlijk, van origine.
Als je je bedden ook wilt verjongen, doe dat dan nu in augustus. Dan hebben de nieuwe plantjes nog ruim de tijd om aan te slaan voordat het koud wordt. Je kunt jonge planten krijgen door de afleggers te gebruiken. Dat had ik ook gedaan, een paar weken geleden al. En al die jonge stekjes stonden in de schaduw te wachten in potjes, en mogen nu de grond in.
Maar als je geen uitlopers hebt, kun je ook jonge pantjes nemen die vlak bij de moederplant groeien. Wat je ook kunt doen is een moederplant splitsen .... je ziet dat er om het hart van de plant ook alweer jonge nieuwe planten zitten. Trek ze los en zorg dat er een stuk wortelkluit meekomt.
Zo heb je ook weer nieuwe eenjarigen.
Ja en de rest is bekend. Veldje leeghalen en een dun laagje compost erop. Samen met het stro wat er nog ligt is dat voldoende aanvulling voor de bodem. Nou ja ... en ik had ook niet meer.
Dan uitspreiden, beetje door de grond heen werken, en de nieuwe planten erin.
Een andere klus is het oogsten van de lupine boontjes. Die zitten stevig vast aan de moederplant en ik moet ze los knippen. Ze rammelen goed! Kurkdroog zijn ze. Maar sommigen zijn gaan schimmelen. Ben benieuwd of daar nog wel mooie boontjes uitkomen ... of beschimmelde.
En nu eerst een plekje in de schaduw maken en even kijken naar al dat werk dat gedaan is.
Niet dat ik zo graag die vieze knieën wil laten zien hoor! Maar wel even laten zien dat er ook veel geluierd wordt hier, tussen de klussen door.
Anders is er niks aan.
Het open punniken van de bonen doen we thuis. De droge bonen kun je makkelijk doppen ... en overal zitten mooie witte schone boontjes in. Het beetje schimmel op de doppen maakt dus niet uit. Nou weten we dat ook weer.
Een berg doppen en een bescheiden bakje bonen ... zo´n anderhalf pond. Winkelwaarde nog geen tientje. Maar ja ... het was een experiment. En mijn ervaring is dat als ik nu volgend jaar ga zaaien met deze boontjes dat er dan veel meer oogst vanaf komt. Want deze boon heeft zich nu aangepast aan de biotoop hier.
Dat heb ik vorig jaar ondervonden met de kidney boon. Die groeide slecht, het eerste jaar .. maar we hebben de weinige boontjes die er waren verzameld, en dit jaar ingezaaid, en nu doen ze het prima!
Dus ... een plant past zich aan, met elke generatie past hij beter bij z´n omgeving. Dat is goed nieuws voor de zelfvoorziener! Maar je moet wel geduld hebben soms ....
Ik ben heel blij met dit kleine oogstje van de Witte Lupine. Een deel gaan we opeten, een deel zaaien volgend jaar, en een deel geef ik weer weg. Binnenkort.
En over een paar dagen komt er ook weer een recept met dit super-eiwitrijke boontje.
Tot slot ... is het zeker alweer tijd voor knutselklussen binnenshuis. Marlieke wilde vanmiddag iets maken voor een vriendin, die 2 jaar naar Engeland gaat. Het moest iets te maken hebben met de zeilschool, want daar kennen de dames elkaar van.
'Wanneer moet het af dan?' vroeg ik
'Ehhh ..... morgen.'
'Wat ga je maken dan?'
'Ehhhhhh ..... weet jij niet iets?'
2 reacties:
Handig toch zo'n bloggende tuinierster, nu weet ik hoe ik morgen het nieuwe aardbeienperkje moet aanpakken. Ha, wat je beschrijft met je lupines heb ik dit jaar gedaan met montezuma boontjes, een soort kidney bonen, maar tot mijn verbazing zijn ze een beetje gemuteerd. Vorig jaar nog struikboontjes, maar dit jaar wilden ze absoluut de hoogte in. Ik veronderstel dat ze gekruist zijn met de klimprinsessen die er naast stonden.
En ah, die kids, heel herkenbaar hoe ze uiteindelijk toch terugvallen op handige mama.
Hallo,ik heb een vraagje,heb je ervaring met het wecken van snijboontjes?
Ik deed ze tot hiertoe steeds in de vriezer,maar heb er zo veel dat ik plaats tekort heb.
Een reactie posten