De tuin begint z´n vruchten af te werpen ... dat is zo fijn van deze maand ... al dat werk van de afgelopen tijd wordt goedgemaakt doordat er nu geplukt en geraapt kan worden!
Zo´n tochtje tussen de peulen planten door is altijd een hele worsteling. Die planten hebben elkaar stevig omstrengeld en ik voel me net een ontdekkingsreiziger als ik de planten losscheur om er tussendoor te komen. De peultjes zijn nog klein, maar dat zijn ze wel het allerlekkerst en hebben ook nog geen draad.
Want dat vind de familie hier helemaal niks, die draden in de peulen. Jong plukken dus.
De uien groeien langzamer dan de knoflook. Dat komt ook omdat de knoflook al veel ouder is, die staat al vanaf oktober in de grond. Je kunt hier onder goed zien het verschil tussen bosui en bosknoflook. Die laatste, de linker dus, heeft al een bol-in-wording.
Ook de stengel van de knoflook is nu niet meer zo 'mals' en die doe ik maar niet meer door de sla. Je kunt ze wel koken en dan nog eten, maar je kunt zo'n stengel ook gebruiken om een flesje olie of azijn op smaak te brengen.
Zo kun je van een gewoon flesje azijn dus heel makkelijk knoflookazijn maken. En ik weet dat in veel landen die stengels worden gedroogd en bewaard. Je kunt er heel veel mee doen. Dat komt nog wel een keer.
 |
| appelazijn wordt knoflookazijn ... |
En hieronder zie je ook nog even die doorgesneden knoflook bol. Hij is nog niet helemaal volwassen maar je ziet de teentjes al wel komen!
Veel van de bonen die in potten op de tafel staan, tot er ergens een plek voor hun is, hebben hun hoofd al boven de grond. En dan gaat het ineens heel hard .... kijk maar es hoe ze gegroeid zijn in 1 dag ....
 |
| zondag ... |
 |
| .... en maandag |
Ik krijg het er benauwd van. Want ze moeten hier echt nog wel twee weken blijven. Misschien maar in de schaduw zetten? Geen idee of dat ze afremt. Misschien gaan ze dan nóg wel harder groeien op zoek naar licht.
In de aardbeikooi is het lastig manoeuvreren. De aardbeien zijn inmiddels grote planten geworden, en de vruchtentrosjes liggen overal op de paadjes. Ik denk dat er wel wat van die vruchtentrosjes gesnoeid moeten worden, anders krijg je heel veel piepkleine vruchtjes, in plaats van van die dikke rooie aardbeien, die je natuurlijk wil!
Bij het plukken krijg ik nog gezelschap.....
Die kikkertjes zitten hier vrij veel, in de schaduw onder de planten. Dat ze maar veel slakke-eitjes mogen eten! Want ongeveer éénvijfde van de vruchten is aangegeten door een slak.
Soms eet zo'n beest zich een weg dwars door een vrucht heen. Wel een mooi gezicht. Ja de foto is niet scherp want stond niet goed ingesteld, maar je snapt wel wat daar gebeurd is!
Plukken, rapen, door peulen-oerwouden heen kappen .... zwaar leven hoor, op zo'n tuin!
1 reacties:
Wow! Wat een mooie rij peulen! En wat een heerlijk gezelschap kreeg je er bij. Dat is voor mij een teken dat e natuur daar goed in elkaar gedraaid is, anders zouden ze niet even bij je langs piepen. Heerlijk! En wat een lekkere aardbeien al in de schaal. Smullen!
Een reactie posten