Te weinig plek, en te veel plek.

Of je nu bij ons koffie of thee komt drinken, of komt eten of komt slapen, maakt niet uit, je krijgt er altijd aardbeien bij! Met kilo´s tegelijk komen ze nu uit de tuin.

Op Moeskers Moestuin staan enkeldragende aardbeien, in plaats van de meer algemene doordragende. Die enkeldragende zijn allemaal binnen een week of vijf, zes rijp. Want dan heb je alles in één keer en kun je daarna het aardbei-hoofdstuk weer afsluiten en, zeg maar, het bonen-hoofdstuk opendoen. Of het bietenverhaal. Dan heb je niet steeds op alle bedden tegelijk werk.

Dat was ooit een tip van Sijmen, en bevalt goed. Al die aardbeien in één keer! Nou ja in zes weken.

Paul ging vandaag met de mannen op stap, naar Luxemburg. Ze gaan daar een tocht fietsen. Voor de wielrenners onder jullie ... de 'Jean Nelissen' is het. En voor onderweg krijgen ze natuurlijk een doosje krachtvoer mee!

Wat dacht je?

Haha .... en die zijn op voordat ze Bussum uit zijn denk ik!

Ik heb een probleem met de bonen. Je weet wel, die ik had voorgezaaid in potten, op die ene tafel. Ze komen wel op .... maar dan zijn ze meteen al verrot. De kiemblaadjes zijn dan al opgegeten. Alsof er een beestje IN de aarde zit. Want slakken zijn het niet. Ik heb die hele tafel en al die potten afgezocht. Geen slak te bekennen.

Het gaat dus niet goed daar op die tafel.

Ja ik kan niks anders verzinnen dan ... toch maar uitplanten op de tuin. Maar daar is geen plaats. Precies hetzelfde weer als vorig jaar. Toen stond het ook stampvol overal. En liep ik met bakken zaaigoed te leuren.

Pfffff ... nou dan de kleine hoekjes maar vullen. Ja je moet toch wat?

Bonen op de gekste plaatsen. Tussen de bessen en de uien in ... ach, daar kunnen ook nog wel bonen. Maar eerst thuis even opzoeken of dat wel kan, uien en bonen naast elkaar. Want sommige planten kunnen absoluut niet met elkaar overweg. Dat wordt dan dikke burenruzie en uiteindelijk leggen ze dan allebei het loodje.

Dus die bonen blijven nog even in de potten.

En toen belde Wietse! Of ik even kwam kijken bij ze! Ze zitten met de hele bubs van Land en Boschzigt op het terrein van Natuurmonumenten, hier in s Graveland. En daar gaan ze een veldje met bloemen inzaaien.

'Dat vind jij toch leuk?' vraagt Wietse. Ja dat vind ik leuk om te zien. Maar ik vind ook het idee leuk, dat Natuurmonumenten open staat voor samenwerking met tuinders en met 'Warmonderhof' boeren. Want zij hebben zoveel grond, en grote delen daarvan liggen soms braak. Ze hebben eigenlijk 'teveel' om er allemaal zelf iets mee te doen. Dus .... hebben ze nu Wietse gevraagd om te komen helpen.

Goed, op de fiets, en erheen. Eerst vind ik ze niet. Bij het restaurant en bij het pierenbadje ... niks te zien.

Dan, van het grote pad af, en tussen de weilanden door. Schitterende plekjes daar. Heel stil. Paadje door, bruggetje over .....

En daar zijn grote velden. Links is gras, dat kan het dus niet zijn. Maar rechts is net geploegd en ge-egd ... dat zou wel es het 'landje' kunnen zijn.

Nou ja .... landJE ..... dat klopt niet helemaal.

Ja hoor dat is het. Daar zit de hele club. Ik ben net op tijd, want het land is al in bedden verdeeld .... maar die moeten nog 'even' worden aangeharkt. Hahahaha wat leuk verzonnen van die Wietse toch weer!! Even worden aangeharkt.

Ik laat het nog even zien hoor .....

...... dit dus!






Maar gelukkig zijn de hulpboeren er ook, en vele handen maken licht werk. Wel stom dat ik geen hoed heb meegenomen. Die leuke van de Xenos, ja die hangt dus in de schuur. Die moet je dus ook standaard in de tas stoppen. Want je zou toch zo een zonnesteek krijgen op zo'n landJE

Als de boel is geharkt, wordt het bloemenzaad gemengd met zand, en gaat dat over de helft van de bedden. Dus wij lopen met emmertjes met daarin zo'n mengsel, en strooien dat uit over de bedden. Breedwerpig zaaien, heet dat. Net zoals dat eeuwenlang is gedaan. Tot de trekkers kwamen! :D

Om en om komt hier een bed met bijenbloemen, en een bed met zonnebloemen.

En het grappige is .... terwijl wij daar breedwerpig lopen te zaaien, komt er op het weiland een trekker langsrijden met een boer erop. Hij is mest aan het strooien. Bijna over ons heen!!!!

Maar hij heeft ons gelukkig al gezien, zo'n boer heeft alles in de gaten. Hij zet de trekker uit en komt een praatje maken. Het is een biologische melkveehouder uit Abcoude, die toevallig even dit klusje doet voor Natuurmonumenten.

Ja en we mogen gerust bij hem op de boerderij komen kijken! Hij heeft van alles aan dieren en allerlei gewassen en fruitteelt en kassen en weet ik wat. Mooi! Altijd handig om vrienden te worden met boeren! Wietse kende hem al, en hij vertelt later dat dit iemand is die ook graag wil samenwerken.

Dit soort dingen zijn prachtig natuurlijk, Natuurmonumenten die wil samenwerken, boeren die biologisch worden, en ook willen samenwerken met, nou ja, bijvoorbeeld met ons! Oud-Warmonderhoffers die graag duurzame projecten willen opstarten, maar bijvoorbeeld geen eigen land hebben. Maar wel energie en ideeën!

Zo, het zaad zit in de grond. Het wordt nog even licht doorgeharkt ... anders is het voor de vogels ... en dan gaan we weer.

Wietse en Remy nemen de spullen mee, en ik ga ook maar weer es op huis aan. Plekken zoeken voor die bonen!

Enne mocht je wel es in 's Graveland komen, bij het bezoekerscentrum, ga dan vooral even kijken of die bloemen al opkomen!