Als dat maar goed gaat met de Lupine.

Je zal maar 60 worden en 8 gein ponems van vrienden hebben die onverwacht (terwijl je het NIET wilde vieren) in je huis zitten, als je net moe uit je werk komt, en kado's bij zich hebben zoals een rollator, en allerlei 'ouden van dagen' attributen. Gelukkig is Ronald heel sportief en kan de grap van zijn fietsvrienden wel waarderen.

Hij fietst de jonkies (40 plus enzo) er nog vaak uit in de Alpen, dus die rollator kan voorlopig nog wel even op zolder! En Nicolette (jaja mijn tuinmaatje) had voor de hele meute een super diner in elkaar gezet. Zo wordt zestig worden toch bijna leuk!

Een ander uitstapje was de Moeder-Dochter dag van Anke's dispuut, zaterdag, in Groningen. Dat geginnegap van die meiden .. zo aanstekelijk! Ongelofelijk dat we alweer een hele generatie opgeschoven zijn, en nu de moeders van het stel zijn! Grappig hoe je van binnen twintig blijft terwijl je van buiten toch écht 50 bent!!   :(

We liepen een puzzeltocht door Groningen. Jammer van die hagelbuien, maar leuk om weer wat onbekende straatjes en plekjes te zien.

Turfstraat

Vervolgens, ja, hoe gaat dat ... brééduit borrelen natuurlijk, kletsen kletsen, veel speeches, lekker eten. En een boekje met moeder-dochter openbaringen. Maar toen was de batterij van mijn fototoestel allang op helaas!

En vandaag, in het zonnetje, hebben we de Witte Lupine verhuisd, van de kas naar Moeskers Moestuin. Het is wel lastig met dat gewas, ik weet er eigenlijk niks van af. Nou ja, in de officiele teelthandleiding, ergens op internet, staat dat hij in de herfst gezaaid moet worden. Hm .... vreemd, zou hij dan echt helemaal winterhard zijn?

Maar er zijn nu die jonge plantjes, en het is nu geen herfst, maar februari. Dus ze gaan er maar gewoon nu in. Ik heb besloten dat ik ze net zo ga behandelen als de tuinbonen. Dus dezelfde afstanden enzo. En dan zien we wel hoe het gaat. Of daar ook peulen aankomen in de zomer, en of dat een goeie vervanging kan zijn voor de soja boon, allemaal maar weer afwachten!

Hier komen ze in de grond. En nu maar hopen dat ze gaan groeien. Misschien zijn ze morgen doodgevroren, of door de duiven weggevroten, of kwijnen ze gewoon weg, of misschien gaat het ook wel goed.

 


Paul en Robbert kwamen kijken en moesten hard lachen omdat ze scheef gepoot zijn .. oja, dat zie je niet als je zo intensief van dichtbij aan het werk bent. Nou ja, geeft niet, dan maar scheef. O die foto's zijn niet zo scherp maar ja ... mannen he? :D

Volgende week, als het een beetje meezit qua weer en qua tijdplanning, wil ik graag alle bloemen voorzaaien. En ook buiten het eerste bladgroen zaaien. Want dan kan al best!