Verwaarloosd.

Ons erf ziet er inmiddels wat verwaarloosd uit. Paul is er even niet, en hóp, daar is het straatgras al. Hallo hallo hier zijn wij hoor! Het is grappig en sterk spul, en het babbelt gezellig. Maar owee als de straatbaas weer thuis, is, dan wachten hun .... het aardappelschilmesje, de snijder en de brander! 😲

Bob en Lien hebben samen van 't weekend het gras gemaaid. Dus dat is inmiddels wel weer oké. Zelf had ik er nog niks aan gedaan, in al die weken, aan het gras. Ach, het groeide toch amper met die droogte. Maar nu is het dus weer netjes. Pfjoei.  

Nee, ik ben met hele andere dingen bezig. Ook leuk hoor. Maar wel tijdrovend. Vandaar dat het blog ook een beetje wordt verwaarloosd ..... 

 

Ja ik heb het weer over Prachtlint Staphorst natuurlijk. De voorbereidingen voor de start. Ik geloof dat ons team af en toe wel eens gék van mij wordt, want ik vind het écht belangrijk om zoveel mogelijk spullen te hergebruiken. Steeds maar hameren op ... géén afval, géén  plastic, en dingen gebruiken die we al hebben. 

Ik vind namelijk dat wij als Prachtlinters daarin een voorbeeld moeten zijn. Een 'event' kan ook heel leuk zijn zónder plastic patatbakjes en plastic koffiebekers en plastic vlaggen en balonnen en AL die disposable weggooi meuk die je ziet op braderieën en festivals.

Dus maken we alles zelf. En zo wilde ik twee welkomstborden maken van de oude pallets waarop Poek de programma's van hun bruiloft schilderde. Die dingen liggen daar toch maar. Prima te hergebruiken. In een oude kast vind ik een restje witte plafondverf van onze verbouwing nog, en hopla, over de letters heen schilderen!

Twee andere borden, met latjes aan elkaar gezet, en met een rol behang van de kringloop, vormen een partnerbord. 

Allemaal heel simpel. 

Het is natuurlijk óók zo, dat we nog maar een beginnend clubje zijn, met maar een piepklein budgetje. Maar zelfs al waren we stinkend rijk, dan nog, het is gewoon leuk om dingen zelf te maken!

Neem ballonnen. Zéér planeet-onvriendelijk, met hun resten die overal terecht komen.  Maar ja ... ze zijn wel mooi en vrolijk, wapperend in de wind. Met ballonnen heb je meteen feest! Dus ik probeerde iets anders, met karton, en wat kinderverf. 

Alternatieve ballonnen.

Nou en of dat nou écht wel mooi is, op zo'n veld, die kartonnen ballen draaiend in de wind, of misschien een tikje ....  armoedig? We gaan het wel zien, zaterdag!

Zakjes vouwen. Zakjes vullen. Samen met buuf!

Oja en wat ik helemaal vergat!! JULLIE zijn natuurlijk ook uitgenodigd! Komen hoor!! Zaterdag van 10.30 tot 15.00, aan de Staphorster Kerkweg 50, bij de opvangunit. Auto's parkeren bij de CNS school en dan nog een klein stukje lopen. Of, kom gewoon op de fiets! 

(En kom je me dan even gedag zeggen?😊)

Nou dat was dat. Verder is er ook nog tuinnieuws uiteraard. Het is op de drempel van herfst en we zijn nog steeds volop aan het oogsten. Van de week de laatste kisten met druiven. Die nu allemaal als heerlijk vers sap in flessen zitten.

Een kwart van de trossen liet ik hangen voor de bijen, wespen en vogels.

Van de late aardappels heb ik het loof afgehaald. Het loof was namelijk besmet met phytophtera. Er zitten stapels aardappels onder zo'n plant, en die wil ik graag nog een paar weken in de grond laten. Om alléén het loof los te krijgen kun je dan het beste je voeten aan weerszijden van de struik plaatsen, en voorzichtig de plant eruit trekken. De aardappels blijven dan achter, mooi bedekt, in de bodem.

Dat is een prima bewaarplaats voor aardappels, tot aan de eerste vorst. 

Ik zet er dan meteen stokjes bij, omdat je anders later nooit meer weet waar je ook alweer moet graven. En dan ziet zo'n leeggehaald veld met al die stokjes op de aardappelruggen er nét uit als een kerkhof. 

Het viel mij op dat er veel aardappels onder de planten zitten. Ik heb één struik helemaal uitgetrokken, om te zien hoeveel kilo er onder zo'n plant zit. En dat was heel wat. Het is een laat ras, en het zijn dikke knollen. 

Van één middelgroot pootaardappeltje kwam in dit geval ruim vierenhalve kilo grote piepers. Van die patatknollen. Dat is dus bijna verhonderdvoudigd .... 

Dat had ik de eerste jaren écht niet hoor, zoveel oogst. In het begin was het anderhalf pond, of hooguit een kilo opbrengst, per plant. Maar na vijf jaar de grond verbeteren wordt de oogst steeds groter.  

En dan weer naar huis. Over het erf met het leuke straatgras. Dat danst, en welig tiert, in de zon. 

Tja, als de straatbaas van huis is ....