Mapjes sluiten.

Ik wil even reageren op een vraag die ik kreeg via de email. Iemand zei dat het lijkt alsof ik zoveel doe. 'Ik word al moe als ik je lees' schreef ze :D:D

Ja .... het lijkt misschien wel veel, omdat ik het hier elke keer allemaal maar opsom. Natuurlijk doe ik ook vaak niks. Maar inderdaad zijn er soms wel veel projecten tegelijk. En het Grote Gevaar van 'de lat te hoog leggen' ligt dan op de loer.

Hoe kun je veel tegelijk doen en toch niet gek worden? Ik heb daar een goeie tip over gehoord tijdens een lezing een tijdje geleden. Die lezing ging over mensen met autisme, maar de tip kun je ook heel goed gebruiken als je geen autisme hebt.

Altijd, op elk moment van elke dag, komen er prikkels je hersens binnen. Dat is dus alles, wat je ziet en hoort en voelt en ruikt en proeft. Dus alles wat je zintuigen waarnemen. Dat binnenstromen van al die prikkels, dat gaat de hele dag door. Van al die prikkels moeten je hersens dan een puzzel maken, die moeten daar informatie van maken, waar je dan wat mee kan.

Normaal gesproken, kan je vrij makkelijk die puzzels maken. Je ziet een koelkast vol met eten, je denkt na, maakt een keuze uit het aanbod, en gaat aan het koken. Voila!

Of .... je ziet een kast vol kleren, denkt na .... wat ga ik doen vandaag ... maakt een keuze en kleedt je aan.

Het verhaal tijdens die lezing was, dat mensen met autisme veel moeite hebben met het maken van die puzzels. Daar duurt het veel langer voordat van al die stukjes en brokjes een complete puzzel is gemaakt. En soms worden er verkeerde combinaties gemaakt. Dan klopt de puzzel niet. En dan reageer je 'onlogisch'.

Nou kan dat natuurlijk ook heel goed gebeuren als je geen autisme hebt, maar wel teveel op je bord hebt liggen. Dan komen de puzzels niet af. Er is teveel te verwerken. Daar kan je gek van worden. Elke dag weer al die verschillende stukjes en brokjes ... waar je wat mee moet. Waar je uit moet kiezen en waar je wat van moet vinden.

In mijn geval ...... die stapels stoffen bijvoorbeeld die overal liggen en die allemaal nog tot schorten moet worden geknipt en genaaid. En dan dat voornemen, om alles op z'n duurzaams te doen, en alles proberen zelf te maken. 

 

... en nog 1001 andere belangrijke en soms onbenullige dingen ...... 

Je kan jezelf aardig gek maken door alles waar je aan meedoet, waar je je voor interesseert en wat je allemaal aan prikkels laat binnenkomen. 

Vroeger was dat een stuk simpeler. Je had alleen je werk en de kerk, en de krant ... oja en natuurlijk de burenroddels. Maar meer niet. Weinig prikkels.

Terug naar vroeger dan maar? Terug naar meer rust en weinig prikkels? De tijd terugdraaien? En dit ook allemaal uitzetten en afschaffen?  .....

Dat gaat niet. We zitten nou eenmaal in 2015, en we zitten met al die prikkels en informatie. Wat ook heel mooi kan zijn juist .... want door al die media kun je ook veel delen met elkaar, en van elkaar leren.

Maar het is geen wonder ... dat er steeds meer mensen zijn die die puzzels niet allemaal meer kunnen maken. Die een hoofd hebben vol met losse puzzelstukjes, die niet passen. Die stukjes blijven daar in dat hoofd zitten, de radaren blijven ronddraaien, en draaien ..... totdat dat hoofd explodeert!! Of totdat die persoon explodeert. Of opbrandt. Of van de radar verdwijnt.






Tja .... wat doe je eraan? De prikkelkraan sluiten? In een klooster gaan zitten? Bij de Amish gaan wonen? :D

Nou, wat er tijdens die bijeenkomst werd gezegd, is dat je jezelf moet aanleren om 'mapjes te sluiten'. Dat geldt niet alleen voor mensen met autisme natuurlijk, maar voor iedereen. Het komt er eigenlijk op neer, dat je voor jezelf na gaat .... met welke puzzels ben ik nu eigenlijk allemaal bezig? Kan ik die puzzels afmaken? Of in elk geval een paar ervan? En zo niet, kan ik hem dan sluiten?

Ik heb dat goed in mijn oren geknoopt. En het als volgt vertaald. Eerst maak ik een lijst. Welke puzzels zijn er allemaal nog niet af? Welke projecten lopen er, welke keuzes moeten gemaakt, welke klusjes nog gedaan, welke tobberijen zijn er? En dan ga ik de puzzels afmaken. Of anders de map sluiten!

 

Ik doe dat meestal op zaterdag. Dat komt het beste uit. En één keer per week is wel genoeg.

Sommige puzzels zijn makkelijk. De rondslingerende stoffen en andere spullen worden opgeruimd. De kas wordt begoten, en dichtgedaan. De computer gaat uit, de naaimachine gaat ook uit de stekker.

Sommige puzzels zijn lastig. Een moeilijk telefoontje of gesprek ... of een stukje administratie ... dat lukt ook niet allemaal om die puzzels af te maken. Datgene waar ik niet aan toe kom, die sluit ik af. Dat mapje gaat dicht. Geen aandacht meer aan besteden, tot na het weekend. Nou, en dat werkt voor mij goed.

Op zo'n manier kun je best heel wat projecten tegelijk hebben draaien. Als je ze af en toe ook maar allemaal afsluit.

..... dus ... minstens één keer per week  ....... puzzels afmaken, en de mappen sluiten!

..... en maandag gaan ze weer open!