Begin van de tuin

Juni 2012. Met vriendin Barbara rij ik door de polder. We gaan bij een biologische boer, daar ergens middenin die eindeloze vlakte, de auto vol laden met prachtige onbespoten groentes. Op de terugweg bekennen we elkaar dat we eigenlijk allebei graag boerin hadden willen zijn... Leven van het land, boerderijtje, grote moestuin, wat vee, klompen op de stoep, en vooral heeeel veel buiten zijn. *zucht*

Maar ja, ondertussen zijn we allebei drukbezette echtgenotes en moeders. Allebei 4 kinderen, een baan, beide een geweldige leuke stoere man, maar die is dus geen boer. En we wonen in een gewoon huis in Bussum. Geen boerderij, wel een achtertuin. Die vol staat met groente, dat wel.

Ach, een beetje fantaseren kan geen kwaad..  toch?

Door dit gesprek ging ik nadenken. Okee, ik ben geen boerin, maar stel dat ik er een wil worden? Is daar geen opleiding voor? Iets dat te combineren is met een gezin?

Google had het antwoord. Er was wel degelijk een opleiding voor mid-life twijfelaars zoals ik. Een part-time opleiding, middenin de polder, die je omschoolt tot boer of boerin. Oftewel de Biologisch Dynamische Land- en Tuinbouw opleiding aan de Warmonderhof in Dronten.

HOERA!! Gevonden!! Snel opgeven!! snel snel, straks issie vol!!

Inmiddels..... zijn we een jaar verder! Ik kan inmiddels een simpele bodemanalyse maken, een koe melken (als een echte boer toekijkt tenminste), een teeltplan maken, trekker rijden (nou ja.... zo'n beetje), een appelboom enten en snoeien, en zelfs de hoefjes van een schaap kappen. Althans, mijn stagemaatje en ik hebben gillend van het lachen en van top tot teen onder de schapemest een poging gedaan tot.

Maar goed. We zijn op weg. Het begin is er.

Naast de opleiding loop ik stage, op een prachtige biologische tuinderij in s Graveland. En daar kom ik na een jaar meedraaien tot de conclusie dat ik toe ben aan een volgende stap. Een stukje grond ergens vinden, en dan van nul af aan opbouwen. Een braak stuk grond omtoveren in vruchtbare aarde. In een groentetuin. Zou dat mogelijk zijn bij ons in Bussum?

Een gesprek met de verantwoordelijke gemeente-ambtenaar brengt mij terug op aarde. In Bussum is geen braak stukje grond. Niks nada. Alles volgebouwd. Probeer Laren, of Naarden, zegt de man, die overigens zelf erg enthousiast is over het idee van een biologische buurt-moestuin. Maar ik wil niet naar een ander dorp, ik wil het liefst gewoon hier om de hoek. Dus ga ik door de buurt fietsen, en kijk rond. Ik fiets langs de sportschool waar ik jarenlang sportlessen heb gegeven... en herinner me dat daarachter een stuk ongebruikt terrein ligt. Hee!!

in den beginne....

Even later loop ik met eigenaar Ruud over dat stukje grond. Ruud is enthousiast. Hij is groot voorstander van bio-voeding. En samen bekijken we de mogelijkheden om op dat terrein een tuin aan te leggen. Zon-ligging is goed genoeg. Ruimte is er, alleen is het zeeeer schrale zandgrond, overwoekert door kweek en andere pioniersplanten, en onder lagen puin en rommel bedekt. Maar who cares... boerinnen kunnen hard werken!

En nu zijn we alweer 3 maanden verder. Het is oktober 2013. Er is heel veel gebeurd. Het stukje grond achter de sportschool is behoorlijk veranderd. Van een overwoekerde plek met puin en onkruid is het nu een veld met 15 zwarte bedden geworden. Allemaal 7 meter lang. Klaar om ingezaaid te worden. Ook is onze portemonnee aardig geslonken....

Vrienden zijn enthousiast geworden, hebben geholpen. Sommigen hebben zelf aangeboden om vast vrijwilligerswerk te komen doen.

Omdat mijn klasgenoten op de Warmonderhof graag willen meekijken bij mijn pogingen om die arme Bussumse grond vruchtbaar te maken (en meelachen ook denk ik! ;) beloofde ik om een blog bij te houden. De ontginning, de kosten, het teeltplan, wat er misging... etc etc

Ik loop uiteraard al achter. Ben al een tijdje bezig op de tuin. Maar een blog is er nog niet. Omdat dat dus niet mijn ding is. Maar manlief heeft nu een blog aangemaakt. Dus het gaat gebeuren. Nu is het alleen een kwestie van bijhouden toch? Dat is overigens ook niet mijn ding... bijhouden.

Van de gemiste weken maak ik wel apart een verslag. 'In-Het-Begin-Was-Er-Een-Landje'. Komt dus nog.

pfffffffff waar begin ik aan. Een land bebouwen? Draai ik m'n hand niet voor om. Maar blogs maken en fotoos uploaden en daar zo'n mooi gelikt geheel van breien.... aaaarch!! Maar ja.. belofte maakt schuld!!

Dus hier issie dan. Mijn weblog. Moeskers Moestuin.