Ouderen.

on woensdag 22 juni 2016





Je kunt de hele dag wel rennen en je druk maken om alles. Om de planeet. Om Monsanto. Om mieren in je keuken. Om makelaars die niet doen wat beloofd is. Om zwerfvuil. Om het licht in de wc dat kapot is en dat je daar nu met kaarsen zit te hannesen.

Om Rain Man, die bijna is omgevallen met die hevige regen, en die nu een soort zwoele Tango aan het doen is in z´n eentje ....




..... om de gaten die in de rijen mais gevallen zijn ... nou ja dat is gelukkig opgelost want alle plantjes waren dubbel gezaaid, dus de tweelingen worden uit elkaar gehaald en herplant. Mooi. De mais is gered!





Ja er zijn zoveel grote en kleine dingetjes die je bezig houden, die al je tijd en energie in beslag nemen.

En ondertussen, zit er ergens in Nederland een oude vrouw bij het raam. Her raam van een seniorenwoning, met uitzicht op de weg. Ik zag haar zitten, rond negen uur vanochtend, toen ik voor iemand boodschappen ging halen. Ze zat op een makkelijke stoel, witte blouse aan en beige rok, panties aan, beide benen op een krukje, zwachtels om de enkels. Een kop koffie stond binnen handbereik.

Ze zat voor de televisie.



Mijn eigen dag ging gewoon verder. Eerst die boodschappen, bij de Coop waar ik normaal nooit kom. Kijk nou daar staan kisten vol groenten in de aanbieding. Ik denk wel zo´n 2 tot drie kilo verse groenten, voor vijf euro. Ja ik dacht meteen aan mijn blogje van de week, hoe wij hier in ons land verwend zijn met lage prijzen voor verse groente. Dit slaat echt alles!!

Biologisch was het niet. Dat kan ook niet. Biologische groenten, daar moet hard voor geknokt worden en daar zitten veel arbeidsuren in .. daar kan je écht niet mee stunten.

Maar hoe dan ook ... dit zie je denk ik alleen maar in Nederland:






En je dag loopt verder ... met grote en kleine dingen en zorgjes en klusjes.

Eind van de middag kwam ik toevallig weer langs dat appartement. Mevrouw zat er nog steeds. Precies zo, in dezelfde stoel met dezelfde kleren aan. Alleen nu stond er thee in plaats van koffie. En de tv was uit.

Nou wil ik geen drama's maken waar die misschien helemaal niet zijn. Misschien had mevrouw wel een heel leuk uitstapje gemaakt in de tussentijd met een dochter of vriendin. Maar ... misschien ook niet. Misschien had ze daar de hele dag wel gezeten, met alleen af en toe een verzorger die haar helpt met eten en wassen en met de steunkousen. Je weet het niet.






Wat ik wel weet is dat, terwijl je je druk maakt over allerlei grote en kleine dingetjes, het leven voor sommige mensen compleet stilstaat. Daar gebeurt niks meer.

Een klein beetje tijd van je 'drukke tijd' besteden aan die groep? Maar hoe? gewoon aanbellen? En zit iemand daar dan wel op te wachten of is dat bemoeizucht? Iemand daar ervaring mee?







13 reacties:

zeeuws knoopje zei

Ik ben sinds kort maatje van een vrouw die slecht ter neen is en aan huis is gebonden. Ze vindt het super, we gaan elke 14 dagen naar de zee kijken samen. Ik woon op Walcheren...

Clarien zei

Heb je gewoon bij haar aangebeld? Of via een organisatie?

zeeuws knoopje zei

Nee, had me opgegeven bij een vrijwilligersorganisatie (Manteling Middelburg) en zo zijn we aan elkaar gekoppeld. Het verrijkt mijn leven ook ...

Adelheid zei

Zomaar aanbellen, dat zou ik niet durven denk ik. Ik bezoek oudere mensen via een vrijwilligersorganisatie van de kerk. Dat zijn mensen die zelf hebben aangegeven dat ze het fijn vinden om bezoek te krijgen. Dus dan stap je makkelijk binnen.
Over die Coop-groenten: slecht dat bijna overal plastic omheen zit! Daarom zou ik het al niet kopen. Ik word er bijna verdrietig van als ik die foto zie :(

Es zei

Wat een herkenbaar dilemma....
Ik denk vaak dat de meest eenzame mensen geen hulp durven te vragen via organisaties....
Het houdt mij ook dagelijks bezig
X Es

Lotte zei

@Es, mij ook! En ik denk dan ook vaak (als ik in mijn oplossingen-modus zit) wat jammer toch dat eenzame mensen elkaar niet opzoeken. Zou voor hen ook de drempel te hoog zijn? Natuurlijk zijn sommige mensen niet goed ter been, maar ook mensen die dat wel zijn zie je soms zo troosteloos alleen zijn. Je hart breekt ervan.
Hoop dat ik er ooit nog toe kom om bijvoorbeeld om de zaterdag een koffie/thee kransje te houden. Gewoon thuis. Bij mooi weer buiten op het terras, lekker over de velden kijken en keuvelen over wat al niet nog.
Vooralsnog blijf - ook ik - te veel hangen in het druk-druk-druk met andere dingen. Maar ooit, als ik iets minder werk, als, als... Hoop het!

Clarien zei

Mooi om te lezen dat het jullie ook bezighoudt. Dat je niet zomaar langs zo´n raam loopt en dat het je niks doet. De tips van Adelheid en Zeeuws Knoopje neem ik mee. Een organisatie zoeken, of via een kerk. Alleen weet je natuurlijk niet of zo´n dame die je hebt gezien (of een heer) ook bekend is bij een organistatie of kerk. Ik denk dat ik toch 'een keer' gewoon ga aanbellen. In de hoop natuurlijk dat zo'n mevrouw nog wel zelf de deur kan openmaken.

Helena zei

Gewoon aanbellen met een bak doperwtjes. Ik zie u altijd zo gezellig zitten bij het raam (je kunt begingen met zwaaien). Ik heb een grote moestuin blabla........
Waar ben je bang voor? Dat ze onbeleefd is? Dan wens je haar goede dag en gaat weer verder met je dag.
We doen vaak veel te moeilijk.Hoewel ik contact via een stichting natuurlijk ook geweldig vind. Maar jij hebt deze dame nu in jè hoofd / hart zitten.dusssss.

My new way of live zei

ik werk met deze categorie mensen! neem contact op met de vrijwillugers coordinator. vraag waarin ze nog mensen nodig hebben, dat kan 5x per week zijn tot 1x per maand. jij kiest! of meld je aan bij de zonnebloem of rode kruis.

groet mo

Unknown zei

Ik weet van een vriend die in verpleeghuis zit dat daar bezoek vrijwilligers zijn oftewel die gaan op bezoek bij iemand die weinig of geen aanloop krijgt. Je zou gewoon bij de receptie kunnen infomeren.Die weten vaak of zoiets bestaat of mogelijk is en wie daar over gaat.

Clarien zei

Helena ik heb je kordate advies opgevolgd. Nou ja zonder doperwten want ik zit hier niet bij m'n tuin. Verslag volgt nog.

En erg fijn al die tips, ik weet nu wel waar te beginnen! ;-)

Helena zei

Nu word ik wel nieuwsgierig. Ik woon tussen heel veel oude mensjes. Ik maak heel veel praatjes en zwaai naar jan en alleman achter ramen. Heb laatst iemand aardbeien gebracht, ongevraagd. De meneer in kwestie, vond het een beetje raar, vooral omdat mijn Zweeds nog niet zo goed is en het heel on Zweeds is om zoiets te doen. Nu zwaait hij altijd terug en zijn dochter sprak me aan in de supermarkt dat hij het heel bijzonder vond maar wel raar 😂.

Clarien zei

leuk zo'n spontane aktie, dat is ook wel echt hollands geloof ik, wij zijn een nogal direkt volkje ...

ik heb geen spannend verhaal hoor, heb de mevrouw niet gesproken, wel de buurman, wijd er vlg week weer een blogje aan!