Balans zoeken.

 

Vanochtend nam ik afscheid van mijn groepje dames, van de gymles. Ik had 'kerstballen' meegenomen, sinaasappels gewikkeld in aluminiumfolie. En tijdens het laatste kwartiertje van de les, als we krachtoefeningen doen, had iedereen als extra 'gewichtje' twee van die zilveren ballen vast.

Die mochten ze na afloop uiteraard meenemen. En ik kreeg een lieve kaart als afscheid met alle vijftien namen erop, en een kerststol. Bijzonder dat ik een paar jaar aan deze groep les mocht geven. De jongste is eind 60 en de oudste 85. 

Ik heb veel geleerd van deze dames. Vooral dat 'gewoon doorgaan' met sporten, ook als je ouder wordt en lang niet alles meer kan meedoen, toch écht helpt om fit te blijven. 

Ze moeten er elke maandag vroeg voor opstaan. De les start om 8.30 en de meesten komen op een (gewone) fiets. Petje af hoor voor deze groep! 

De reden dat ik ermee stop is omdat ik het steeds drukker krijg met Prachtlint. 

Ook dat is bijzonder. Ik ben eraan begonnen omdat ik graag veel buiten wilde werken, in de natuur. Bomen en struiken planten en bloemen zaaien en allemaal mooie natuurplekken aanleggen hier in de buurt. 

Natuurlijk hebben we ook heel veel van die superleuke buitenklussen. Zeker nu in de winter is het bijna elke week wel ergens bomen planten of bloembollenveldjes aanleggen. 

Maar ook .... zit ik nu juist érg veel achter de laptop! Fondsen aanvragen, nieuwsbrieven schrijven, de website bijwerken, projectplannen maken. En ook héél veel bellen en met half Staphorst overleggen. 

Veel tijd binnen zitten .... terwijl er buiten op het erf en rondom de gebouwen ook altijd zoveel te doen is. 

In de koude maanden hebben de dieren meer aandacht en verzorging nodig. En moeten de schuren worden opgeruimd, de voorraden in de gaten worden gehouden.

 

Kijk, en Bekkie schoot meteen de kas in toen ik de deur openschoof. Het is daar toch altijd een graad of wat warmer, al schijnt de zon niet. Je ziet daar ook onze salade bar. De hele winter snij ik hier steeds kleine beetjes groen. En het groeit ook steeds gewoon weer aan.

De pompoenen liggen ook nog gewoon in een schuur. Dat gaat steeds nét goed, maar owee als het gaat vriezen. Dan moeten ze daar weg of moet er iets van verwarming bij. Vandaag heb ik daar maar es geveegd en opgeruimd. Er hadden al muizen bij de pompoenen gezeten. 

In een andere schuur lagen nog zakken met bloemzaden. Ook zéér in trek bij muizen. Maar die zijn nu weg. Die hebben we vorige week allemaal zitten uitpeuteren.

Met een groepje waren we in de 'boshut' druk bezig om onze bloemzaden voorraad aan te vullen. Iedereen had zijn voorraad meegenomen, tijdens de zomer verzameld, en nu moesten de zaden uit die gedroogde planten worden geoogst.

Colinda en Lia deden een dansje op de zakken met gedroogde gele mosterd. Zo werden vroeger ook zaden geoogst. Alleen toen was het, met de klompen erop. 

Na het dansje konden we de zaden er zó uit schudden!

Komend voorjaar maken we van alle zaden weer kleine zakjes gemengd bloemenzaad, om overal uit te delen. Overal hier bij ons thuis staan de dienbladen met zaden nu weer te drogen. Ik verheug me nu alweer op alle kleur, komende zomer!

Ook onze familie wordt groter. In maart krijgt Wolfje er een broertje of zusje bij. En de komende weken komen ze allemaal weer bij ons logeren. Kinderen en kleinkinderen. Wat fijn dat dat allemaal kan en dat ze hier graag zijn.  

Er komen dingen bij, er gaan ook dingen stoppen. Zo werkt dat nou eenmaal. De komende weken ga ik op zoek. 

Op zoek naar ..

... balans.