Maandag. En een valse start. Gewoon. Last van de warmte, en van moeheid door slapeloosheid door warmte en jeuk.
En dat terwijl het werk in alle hoeken en gaten ligt te wachten. Je loopt het terrein over en je ziet overal werk. In alle hoeken liggen klusjes. Hallo hallo hallo, zie je ons wel? Kom je?
Vooral op maandag is dat. En het liefst wil je alles es een keertje af hebben.
Nu begon vandaag vrij uitzonderlijk, met een begrafenisdienst. In een mooi oud kerkje hier vlakbij.
Een dienst, midden op een drukke haastige dag. Je ziet, hoe een familie afscheid neemt. In alle rust en met veel liefde. Je hoort een levensverhaal, van een medemens. Je ziet hem door vrienden en familie de kerk uitgedragen worden, naar zijn laatste rustplaats.
Een waardig en roerend afscheid.
Deze man zat nog vol plannen. En nu is hij er niet meer. Dat kan je naar jezelf doen kijken. Waar zit je ergens op je levenslijn? Doe je de dingen die je echt wil doen? Gebruik je je energie en kracht op een goeie manier? Doe je alles met rust en aandacht of als een kip zonder kop?
De dienst was niet alleen mooi maar heeft ook iets mee gegeven. Rust. En werklust. Want hoeveel tijd ik nog heb weet ik niet maar ik wil graag nog het een en ander doen. En niet als een kip zonder kop, maar gewoon, met heel veel plezier.
Ik neem mijn lijst met 'mappen' erbij en kijk wat er per map allemaal moet gebeuren. Dat gaat dan in de agenda, verdeeld over de dagen van de week. En nu gewoon, één dag tegelijk. Niks ge-stress.
Als je dingen rustig doet zie je ook veel meer.
Zoals de groene strepen die schuin over ons weiland lopen. Het zijn er twee. Magisch! Maar waarschijnlijk komt het omdat daar ooit sloten waren. Het gras is er groener, er zijn meer molshopen (want méér leven in de bodem) en de aarde is prachtig mooi rul. Korrelig. Niet fijn en zanderig.
Ik neem een paar emmers van die mooie schone molle-aarde mee om als potgrond te gebruiken. Want er moeten weer verse kruiden worden gezaaid.
Schoonmaken, opruimen, emails beantwoorden, compost maken, wieden, oogsten, en van die oogst dan weer maaltijden maken. Dat was mijn verdere maandag. Wat deden jullie?
En deed je het als een kip zonder kop of als een kip met kop? 😊
En werken is mooi, maar naar werk kijken is óók mooi.
Pieter logeert hier. Hij streek vanavond zijn overhemd voor morgen. Zoals een man dat doet, met één hand, en met een noodvaart. Haha dat was echt leuk om naar te kijken.
Tot mijn verbazing was het nog hartstikke netjes ook!
5 reacties:
Je hebt gelijk, mooi geschreven. Als ik zoveel tegelijk wil doen blokkeer ik. Moet ik meermaals tegen mezelf zeggen: je doet nu dit, je bent nu hier mee bezig, bijblijven. Soms ben ik even tuinmoe, die vervelende rupsen, de droogte, alles geeft het een beetje op. Dan kijk ik maar even naar mijn zonnebloemen. Die doen het voor het eerst fantastisch en daar zitten dan ook soms meer dan 3 bijen op, per bloem. Dat maakt het dan weer goed.
Wendy
Ha, zo strijkt mijn man ook! En wat magisch, die groene lijnen door het land. Ik had er ergens al iets over gelezen, dat door de droogte stukjes geschiedenis zichtbaar worden. Werk ze vandaag, doe rustig aan ...
Pieter had zeker jouw blog nog niet gelezen ........ langzaam 😂😂😂😂😂
Het zal aan mij liggen, maar hoe wil je met twee handen een strijkbout vasthouden. Ik weet dat er als regel enig verschil in formaat is tussen een vrouwen- en een mannenhand, maar dat verschil is niet dusdanig dat een vrouwenhand klein genoeg is om met twee handen een strijkbout vast te moeten houden. Ik streek mijn overhemden ook altijd zelf en deed dat ook met een hand. Bij tijd en wijle had je je andere hand even nodig om enige correcties uit te kunnen voeren. Maar dat doe je ook als je een kussensloop strijkt.
De molshopenaarde, we hadden het gewoon over mollebultengrond, stelt me voor een dilemma; is het zulke mooie bijzondere grond omdat de mol het zo los gemaakt heeft, of is het bijzondere grond omdat de mol een insecteneter is en de grond gefrequenteerd werd door regenwormen die hun mineralen in de grond achterlaten, waardoor het excellente eigenschappen krijgt. Zelfs Godfried Bomans verschaft in dezen geen duidelijkheid in zijn hartstikke leuke boekje 'Erik, of het kleine insectenboek'
Onvoorstelbaar dat je structuurbederf, in de ruimste zin van het woord, nog na vele jaren, zelfs eeuwen, nog terugvindt in het landschap. De 'Celtic Fields zijn daarvan een fraai voorbeeld, maar op luchtfoto's is ook nog steeds het grootste deel van het tracé van de gasleiding vanuit Slochteren zichtbaar. Die gasleiding dateert ook van eind jaren '50 van de vorige eeuw.
Haha die Willem. Ik bedoelde, een vrouw trekt meestal met één hand het strijkgoed strak en strijkt met de andere. Kijk maar es naar Sis als ze strijkt. Pieter stond met één hand in z'n broekzak te strijken. Zó grappig!! :-))
Een reactie posten