Wortel en weekend.

Hartje winter. Koud. Straffe oostenwind. 

Maar kijk, in de middag kwam er een vriendelijk zonnetje bij! 🌞🌞 Dan is alles meteen weer mooier en zonniger. En zie je ineens op de grond, tussen het eikenblad, de eerste knoppen van de rabarber verschijnen.

Rode bollen zijn het. Die openbarsten, en ontplooien in vele rimpels en vouwen. En daar groeien dan de wondermooie en sterke rabarberbladeren weer uit. Nog éventjes ....  

Je ziet hieronder de plek waar ik het gisteren over had. Waar een heel geschikte plaats zou zijn voor bijen, daar rechts achteraan, waar de blauwe pijl naar wijst. 

We lopen daar niet vaak langs. De beestjes hebben daar alle rust. 

En als je dan even meeloopt, en we gaan precies op die plek staan en kijken naar het oosten, dan zie je dat de bijen vandaar uit een prachtige vliegroute hebben pál op de paardenbak, met vele kruiden, en op de moestuin erachter. En op het weiland, met zijn enorme bloemenweelde vanaf april. 

Hee ...... en daar is ook iemand aan het graven? 

Jazeker! Goed gezien. Het is Paul! Hij is bezig aan de geul die we daar maken voor al die nieuwe struikjes. De bodem in de paardenbak is namelijk niet zo vruchtbaar. De toplaag is al behoorlijk compostrijk, maar daaronder is het gewoon wit zand. Dus maken we daar eerst een geul waar een dikke laag compost in komt. En daar komen dan de nieuwe struiken in. 

Een pittige zaterdag klus was het. Maar de geul is af. Paul heeft het meeste werk ervan gehad, want ik moest allemaal andere dingen doen. De dieren, de stal, en de wortels opgraven.

Onze wortels zitten nog steeds gewoon in de grond. En dat bevalt heel goed. Ten eerste hoef je zo niks ingewikkelds te verzinnen om ze te bewaren. Ten tweede heb je zo op elk moment kakelverse knapperige wortels. En ten derde .... zijn ze echt heel lekker, als de vorst er overheen geweest is. Ze worden daar wat zoeter van!

Dus, volop redenen om je winterwortelen op je tuin te laten staan!

Vandaag heb ik weer een half emmertje geoogst. Het loof gaat er meteen ter plekke af en blijft daar liggen. En de allerkleinsten laat ik ook liggen, voor de muizen.

Ik spoel ze af in een oude fietskrat. En dan gaan ze in een emmer water, om de hoek bij de bijkeuken. Daar kun je op elk moment even een paar wortelen pakken. En in dat water blijven ze zeker twee weken goed stevig. 

Met wortelen kun je zoveel kanten op. En ze ruiken ook zo lekker, die pittige lucht van verse wortelen, dat kan je nergens mee vergelijken! Zelf eet ik ze het liefst rauw. Uit het vuistje, of geraspt, door een salade. 

En verder gaan ze in de soep, in de chili, in groenteburgers, in hutspot, in taarten en omeletten en in roerbakschotels. Waar eigenlijk niet in?

En na deze lofzang op die gewone maar onmisbare winterwortel, gaan we lekker weekenden! 

 

Ik wens je een fijn, uitgerust, en zonnig weekend!

Ook nog bijen??

Vanmiddag kwam Jan D. langs. Hij is al ruim vijvendertig jaar imker, en dus kregen we het al snel over bijen houden. We liepen over ons terrein en natúúrlijk vonden we toen al snel een hele geschikte plek voor een eventuele bijenstal.

'De opening moet het liefst op het oosten', zei Jan, 'en aan de achterkant moet je ruimte hebben om langs de kasten te lopen. Ook is het handig om een paar struiken aan de voorkant te hebben. Dan moeten de bijen omhoog vliegen op hun vliegroute, en zullen ze je niet snel in de weg zitten op de tuin.'

Verder, een plek met 's middags schaduw. En droog, onder een paar bomen bijvoorbeeld. Ja, daar voldoet die ene plek allemaal precies aan. Jan zei, het is een plek die eigenlijk vraagt om bijen! (geen foto van gemaakt, het is onder de eiken, ik laat het nog zien)

Dus. Haha. Bijen? Oók nog? Het hoort er wel bij, eigenlijk, als zelfvoorziener. Maar of daar óók nog tijd voor is? Je moet sowieso eerst een cursus volgen. En de imkercursussen in de buurt zitten allemaal vol omdat ze vorig jaar vanwege corona waren afgelast. En of het dit jaar wél doorgaat, is nog maar de vraag. Maar Jan had een voorstel. Hij plaatst hier alvast één van zijn kasten, waar ik mee mag 'oefenen'. Hij gaat uiteraard helpen. En dan kunnen we altijd nog wel zien of het iets is voor nu, hier, bij ons.

En ook nam hij nog wat mee ....

Heerlijke honing!

Overigens is honing niet de reden voor mij om eventueel bijen te houden. Het is vooral voor de bestuiving. Toen in mijn vorige tuin Liesbeth de imker daar bijen kwam plaatsen, had ik het jaar daarop véél meer oogst. Door al die ijverige honingbijtjes. 

Ook is het zo, dat de wilde insecten wel eens wat hinder kunnen krijgen van ál die bijenvolken, nu imkeren ineens in korte tijd zo populair is geworden. Er zijn ineens zoveel honingbij-volken bij gekomen. Dan krijg je concurrentie om de honing, zeg maar. En de wilde insecten kunnen daar dan door gedupeerd worden.

Daarom wil ik er allereerst voor zorgen dat er héél veel bloeiende planten en kruiden bij komen hier op de tuin en het weiland, en nog meer bloeiende bomen en struiken. Zodat ook die wilde bijtjes en hommels en vlinders en alle andere honing-eters, allemaal genoeg te eten hebben.

Nou, we gaan het zien!

Daarna ben ik de frambozen gaan snoeien. Dat is erg makkelijk. Gewoon, afknippen, onderaan.

En van die afgeknipte takken kun je weer stekken maken. Ik nam een paar potten en vulde die met compost en daar heb ik de stekken gewoon maar ingestoken. Net als vorig jaar. Dat ging prima.

Willem vertelde ooit in de reacties hoe je zo'n stek knipt. Onderaan, vlak onder een knop, snij of knip je het goed schuin af. En bovenaan, vlak bóven een knop, snij je het recht af. Minstens 4 of 5 knoppen (ogen) per stek. En dan tot aan de nek in goede aarde steken. 

Eventueel kun je ook nog stekpoeder gebruiken. Ik heb dat niet, en gebruik meestal wilgenwater om de aanmaak van wortels te stimuleren.

ONDERKANT

BOVENKANT

En dan heb je helemaal voor niks weer een hele serie mooie stekken. Om een frambozenhaag aan te leggen. Of, om als kado aan iemand te geven. Of misschien zo nonchalant-weg hier en daar eentje te planten. In vergeten hoekjes. Want wespen en ook andere nuttige insecten zijn er dol op.

Vanmiddag wilde ik nog gaan prutsen aan een paar oude werkbroeken. Ik had onderstaand plaatje op Instagram gezien, en dat leek me wel wat. Met een vrolijk stofje die broeken opleuken en repareren.

Maar er kwam van alles tussen en het kwam er niet van. Ik laat het toch even zien. Misschien heb je zelf ook zo'n oude broek, en tijd over dit weekend. 😊

Het koken viel gelukkig mee, vanavond! 😄

Na het eten bladerde Paul de streekkrant door en zag een plaatje van een kokoskoek. Hij kreeg meteen enorme trek in zo'n kokoskoek. Haha, de man wil koek. Nou, vooruit maar dan. Toevallig had ik kokos in huis uit het een of ander kerstpakket, en ben maar gaan bakken. 

In plaats van suiker nam ik de honing van Jan, en in plaats van witte bloem nam ik ons eigen donkere roggemeel. Dus de koek werd niet mooi goudgeel, maar donkerbruin. 

Tsssss. 

 

Maar soit. Kokoskoek is kokoskoek.

Koffie erbij.

Eerst een vers bakkie, en dan laptop open, muziek aan, tijd voor een blog! 📜📜📜

Onlangs heb ik mijn linklijst aangepast. Veel van die links waren niet meer actief. Maar er ging iets mis en de hele lijst met links was ineens ... gewist. Ik kon ze daarna niet meer allemaal traceren. Als je erop wil (via een swap) en je hebt een blog ongeveer op mijn 'golflengte', mail me dan. 

Zo. 

En dan vandaag. Het gaat als een speer hier voor ons huis met dat fietspad en met die brug. Brit en ik gingen er eens een kijkje nemen.

 

In onze tuin ligt het vol met bulten. Mooie zwarte aarde, en nieuw scherp zand, wat onder het fietspad moet komen. Ze hebben onze oprit gelukkig voorlopig intact gehouden, dus we kunnen er nog uit en in.🚗🚗

Haha .... en Brit wilde natuurlijk graven. Maar dat heb ik maar niet goed gevonden. Want dan zitten we straks met een wiebelende brug!! 😊

En onder het dakraam komen de peultjes en tuinbonen al op, die de kas in moeten. En in de kas was het ook al een zaaifeest! Prei, spitskool, bloemkool, broccoli, sla, ik heb al van alles voorgezaaid. De bakjes gaan nog wel eerst een paar dagen mee naar binnen.

Als de plantjes dan boven de aarde komen mogen ze weer naar de kas.

En in de kasbodem is de eerste spinazie gezaaid, en de drie R's, namelijk raapstelen, rucola en radijs. Dat zijn de vroege jongens! 

Het is inmiddels bijna allemaal zaad van eigen teelt. Dus wat betreft de kieming is het nog wel even afwachten allemaal.

Wat eigen zaad betreft .... ook in de keuken gebruik ik dat heel veel. In zaden van planten zitten zeer waardevolle stofjes. Je zou kunnen zeggen dat de planten het beste wat ze in huis hebben in die zaden stoppen. Als je die zaden eet, krijg je dat binnen! 

Wel even goed in verdiepen, want er zijn ook giftige zaden, zoals van sommige bessen.

Zaden zijn ook vaak erg lekker. Ze hebben vaak dezelfde smaak als de moederplant, maar dan in geconcentreerde vorm. Denk aan korianderzaad en dillezaad en lavas en komijn enzovoorts. En sommige zaden, daar ben ik nog mee aan het experimenteren. Zoals pompoenzaad.

Inmiddels hebben we een hele bak van die zaden verzameld, en tja ... wat dan? Ik eet ze af en toe eens rauw, maar het is wél veel kauwen. 

Eerst in water weken, en dan roosteren? Heb ik geprobeerd. Het was wel lekker, maar nog steeds veel kauwen. Heel vezelig. Dus gisteren heb ik de zaden een poosje gekookt, en in het kookwater een schepje baksoda gedaan. De boel ging onmiddellijk bijna overkoken, want baksoda schuimt.

Maar baksoda kan soms ook de vezels wat weker maken. Na het koken heb ik ze gespoeld, iets gedroogd, licht gezouten en gekruid, en toen geroosterd in de oven nadat de ovenschotel eruit kwam. Ongeveer op 140 graden, half uurtje. 

En toen?

Dan heb je een prima snack! Echt, goed te eten. Hoewel, je moet nog wel steeds flink kauwen, maar de buitenkant is lekker knapperig. En daarbij ... kauwen is goed voor de hersenen. Haha. Zegt men.

Volgende keer wil ik de zaden voor het roosteren ook nog iets invetten met wat olie. Dan gaan ze vast mooi glanzen.

Pompoenzaden zijn verder extreem gezond. Ze worden zelfs in allerlei medicijnen gebruikt vanwege hun helende werking. Google er maar eens op.

En verder. Had ik nog een boodschapje te doen, in Staphorst. Langs de rand van de paardenbak wil ik graag een bloeiende singel aanleggen, van allerlei bloeiende heesters zoals kornoelje en meidoorn en krent en vlier. Dus, op naar Van Oosten. 

Maar ja .... ook daar ..... 

.... was het dicht. 

Nou had ik ze van te voren gebeld, en je kon gelukkig wel gewoon bestellen en afhalen. Dus mijn boompjes (nou, takken zijn het meer) stonden al klaar.

Geweldig, een hele bundel prachtige jonge struiken. En voor de kosten hoef je het niet te laten. Meestal kost zo'n tak niet veel meer dan een euro.  

Overal groei en bloei op de tuin, en elk jaar komt er wat bij. Niet alleen de boompjes die we kopen, maar ook wat we zelf opkweken uit stekken en uit zaad. Het gaat dan niet heel snel, maar dat hoeft ook niet. Want we wonen hier nog wel een tijdje, hoop ik. 

Nou, van harte welkom op Moeskers Moestuin, kornoelje en krent en vlier en hondsroos en meidoorn en sleedoorn en liguster!

En dan is zo'n dag alweer haast om. Rondje dieren nog. Kijk hoe Bella landerig over het hek hangt. Komt mijn eten al bijna??

Ja hoor, het is in de maak! Twee pompoenen, één dikke voederbiet, een handvol uien en een paar knollen met nog groen eraan. Dat kregen de dames als avondmaal. En dan nog een kruiwagen hooi en een paar handenvol brok. 

Veelvraten hoor, die beesten! Denk daar goed aan als je ook koeien overweegt.

 

Koffie op, blog af! 😉