Punthorst Centraal.

Met twee ecologen, die toevallig allebei Jan heten, met twee Jannen dus, had ik vrijdag mijn - voorlopig- laatste prachtlint overleg. We maakten een ontwerp voor een groenplan, rondom een nieuwbouwproject van vier huizen, hier in de buurt. Fijn dat we hierbij betrokken worden! Ik hoop het plan komende week naar het buro op te kunnen sturen ....

.... en dan gaat de werkmap 'Prachtlint' even dicht!

Dan even een paar weken géén nieuwe projecten en géén overleggen, maar volop tijd voor familie, huis, dieren en tuin.

Een deel van de familie kwam dit weekend alvast langs. Bob en Merel logeerden hier een paar dagen met Beertje. Ik was, na de 'Jannen', langs de kringloop gereden voor wat speelgoed.

 

Dat is zo handig van kringloop-shoppen. Je koopt speelgoed voor een habbekrats, en zodra de kinderen eruit gegroeid zijn breng je het terug en haal je weer andere spullen. Wat je boven in de auto ziet staan was in totaal 12 euro. Inclusief kopjes en dienbladen.

En alles doet het, er zaten zelfs al batterijen in.

Vanmiddag kwam Mark ook langs die mijn moeder meebracht. En Lien logeerde dit weekend bij Marjan en die kwamen uiteraard ook deze kant op. Haha, Punthorst was even 'centrum van Nederland' voor de familie. 

Zo'n baby'tje werkt als een magneet!

Doperwten doppen met kleinzoon 

Gouden uurtjes!

Beestjes.

Een mooie zonnige zondagmiddag in Utrecht. En daar liepen wij met zijn zevenen. Zeven vriendinnen, al ruim veertig jaar.

Sinds inmiddels één van onze jaarclubvriendinnen is overleden, hebben we besloten om elkaar vaker op te zoeken. Niet ééns in de vijf jaar, maar gewoon, elk jaar. En wie kan, sluit aan. Dit keer waren we dus met zeven, van de negen.

Vrienden. Belangrijk om aandacht te geven. In de haast en de dagelijkse routines vergeet je dat wel eens. En soms moet je eerst iemand verliezen voordat je beseft hoe belangrijk vriendschap is.

Maar goed. Na zo'n gezellige dag was het dan toch vanaf maandag weer de gewone dagelijkse routine oppakken. Deze week heb ik de laatste besprekingen en activiteiten rond Prachtlint. Vanaf maandag is bijna iedereen met vakantie. En dus neem ik ook even een maandje tijd om dingen uit te werken en na te denken over hoe we vanaf september verder gaan.

Op de tuin is het volop oogsttijd. De laatste rijen aardappels heb ik opgegraven. 

Na een dagje drogen in zon en wind gaan ze mee naar huis, de koelcel in. 

Wat hebben we een gedoe gehad met de aardappels! Eerst de slakken, toen de kevers, toen hun larven, toen fytoftora. Maar alles viel uiteindelijk toch mee. Aardappel is een sterk gewas, gelukkig!

Uiteindelijk zijn er van drie bedden van in totaal zo'n veertig vierkante meter toch bijna driehonderd kilo aardappels afgehaald. En dat zonder mest en uiteraard zonder kunstmest! Alleen maar compost is erop gegaan dit jaar! 

De kevers en slakken zijn handmatig weg gehaald, en de fytoftora is bestreden met BOK (brandnetel, oregano en knoflook aftreksel). Ik ben er best een beetje trots op!

                                             

Het was een vroege aardappeloogst dit jaar. Waardoor we nu veel extra ruimte hebben voor bloemen! En dat moet ook, want er wonen sinds dit jaar twee grote bijenvolken op de tuin, die zo'n bloemen nectar- en stuifmeelparadijs hard nodig hebben.

Ik zaai daarom ook veel 'late' bloemen. Dan hebben de bijen tot vér in het najaar nog voedselbronnen. En niet alleen onze eigen honingbijen natuurlijk. Op sommige bloemen en doorgeschoten groenten zitten wel vijftien verschillende soorten bijtjes, hommels, vlinders en andere insecten.

Prachtig, om daar een tijdje naar te staan kijken. Je wordt er helemaal stil van. Zo mooi harmonieus als die beestjes allemaal op die bloemen naar nectar zoeken, en elkaar ook een plekje gunnen. Er is nergens ruzie of gedring!

Van sommige bloemen oogst ik zelf ook wat exemplaren. Goudsbloem, voor allerlei zalfjes, en voor huidolie. En lavendel en duizendblad, voor weer andere middeltjes. 

En dit wat je hieronder ziet is een nieuw soort bes. Voor mij dan. Het is de appelbes. Oftewel, de Aronia. Een heel mooi sierstruikje, met gezonde, vrij stevige bessen. 

Je kunt je zo rauw eten, ze zijn goed tegen de dorst, maar ook een beetje wrang. Ze smaken naar onrijpe appeltjes, vind ik. Dit jaar ga ik een stel drogen, tot rozijnen. 

Jaja zo zijn we weer lekker bezig, Paul en ik. Paul heeft de schuur nog niet af. Maar ja hij moet ook maaien en de hagen snoeien en het onkruid tussen de klinkers nog weg branden. Man je kunt je lol wel op hoor hier bij ons! 

Voor wie ook buiten wil wonen, in de hangmat hangen is er niet bij hoor! Tenzij je hulp hebt natuurlijk. Dan kan je af en toe wel een kwartiertje in de hangmat denk ik.

Vandaag had ik een strop. Ik kwam op de zolder en zag beestjes lopen. Ineens. Een hele boel. Nee he, dacht ik, toch niet wéér beestjes in het graan of in de bonen? Maar helaas ... 

Jawel dus!

Ik heb een paar jaar geleden drie pakken biologische tarwe gekocht. Per pak zit er 25 kilo graan in. Eén van die pakken gebruik ik al, en meng ik met onze eigen rogge en mais. Zo krijg je een mooie graanmix waar je lekker brood van kan bakken.

Die andere twee pakken zaten nog dicht, en daar was er ééntje bij waar dus beestjes uit kwamen. Dat kan héél soms gebeuren. Biologisch betekent, dat het graan niet ontsmet is, met allemaal giftige middelen. En dan kan er wel eens zo'n beestje in blijven leven. En als je dat een paar jaar laat liggen op een warme zolder, dan heeft dat ene beestje een bende nakomelingen. 

Dat éne pak heb ik meteen weg gehaald, en gewikkeld in plastic in de kapschuur gezet. En het tweede pak? Hoe zat het daarmee? Ik durfde het haast niet open te snijden ....

Onee!! Op de buitenkant zal al meteen een zo'n graankevertje .... en toen nog een tweede en een derde ....

Maar gelukkig was dat alleen op de buitenkant van het pak. Dat kwam dus van het andere pak af. En de rest van dit pak en de kostbare inhoud was gelukkig helemaal kevervrij! 

Pffffjoe!!

Ik heb alles geïnspecteerd en de inhoud toen over gedaan in zes katoenen tassen. Dan blijft het goed droog. Als het graan in afgesloten (dik) karton of in plastic zit dan kan er wat vocht uit het graan achterblijven, en dan is dat nét genoeg voor de kevertjes om in leven te blijven.

In alle zakken droogbonen, mais en graan die verder op zolder nog liggen zat gelukkig ook niks. Dat zit ook allemaal in katoen. Maar alles moest wel worden nagekeken, en toen de hele zolder stofzuigen en poetsen. Mijn hele middag was er mee om.

Haha met die zes zakken kon ik makkelijk de trap weer op. Dat tilt veel makkelijker dan een doos met vijventwintig kilo. Al is dit qua gewicht even zwaar.

En die andere doos? Die nu in plastic staat? Die dus wél besmet was?

                  

Uiteraard gooi ik dat niet weg. Ik gooi niks weg, aan voedsel. Nooit. Beestjes of niet. Het kan altijd nog naar de kippen, de vogels of de geiten. En misschien kan het worden schoongemaakt, en in porties in de vriezer worden ontsmet.

Maar ik had er even geen zin meer in vandaag. Genoeg beestjes gezien voor één dag. Die doos komt later.  

 

Ik zou nog vertellen hoe het is afgelopen met de hout-as, tegen de slakken. Nou, bij de jonge pompoenplanten helpt het weinig. Dat vinden de slakken té lekker, en daar glijden ze tóch over het as heen! 

Maar bij de sla en de kooltjes helpt een randje hout-as wel. Daar zijn weinig slakken door de barrière gebroken tot nu toe.

En nu alweer bijna bedtijd. Hopelijk géén nachtmerrie over beestjes!😅

Cadeaus.

Wat je hier ziet dat is boekweit. De boekweit die als eerste gezaaid is heeft mooi gebloeid en nu komen daar zo langzamerhand zaden in.

Dat zijn van die leuke driehoekjes. Wacht, ik zal even inzoomen, je ziet groene driehoekjes en en zwarte. De zwarte zijn rijp. Daarin zit dus zo'n heerlijk boekweitzaadje.

Vogels zijn er ook dol op. Vanmorgen zat er een hele school mooie gele vogeltjes in. En een paar duiven. 

Maar hoe ik die zaden moet oogsten en pellen dat weet ik nog niet. Komt later wel.

Er zijn ook al lege stukken op de tuin. Zoals hieronder, twee vakken aardappelen die zijn geoogst. We eten alweer een tijdje lekkere nieuwe aardappeltjes. En op de lege vakken heb ik bloemen gezaaid, en ook alvast wat najaarsgroenten. Sla, bloemkool, koolrabi. 

 

We hebben nog steeds legers en legers slakken op de tuin. Elke avond komen ze aan glibberen, vanuit het gras en van onder de heg. 

Dus moeten de jonge plantjes worden beschermd. Ik heb er koffie en eierschalen omheen gestrooid. Afwachten maar weer of dat helpt. Ik laat je uiteraard meekijken!

En Paul is deze week vrij. Of hij leuke dingen gaat doen? Of wij samen? Haha ja hoor wij doen alsmaar leuke dingen. Klussen rondom de boerderij. Vinden we leuk!😊

Paul had zich echt verheugd op de kapschuur schilderen.  Ja echt dat vindt hij leuk! En daarbij moet het ook. Het wordt steeds weer kaal en elke vijf jaar ofzo moet dat hele ding weer in de verf.

Mijn tafel met nog wat plantgoed schoof hij gewoon aan de kant. Hop, de planten gingen in het gras. En daar vond ik nog een krat -bijna- vergeten pompoenen tussen!

Nou, dacht ik, weet je wat? Ik plant ze gewoon! Dan hoef ik er niet meer om te denken dan doet moedertje aarde dat. 

Dus heb ik ze geplant in de rijstbak. Daar was nog plek. Maar helaas wemelt het ook daar van de slakken. Die zijn dol op jonge pompoenplanten. Dus, wat te doen? Voor eierschalen en koffiedrab was het stuk te groot. 

Ergens heb ik eens gelezen dat hout-as ook helpt tegen slakken. Dat is een beetje zoutig en daar willen ze niet overheen.

Nou hout-as hebben we plenty. Een hele kliko vol. Dus heb ik rond de jonge plantjes as gestrooid. En veel ook! 

En nu .... de hamvraag! Helpt het? Gaan de pompoenen het redden? Of heb ik hier gewoon de slakken gevoerd? 

Spannend he? Gaat het goed of gaat het fout???? Blijf kijken, dan weet je het over een paar dagen. Net als ik!

Pompom. Voor de lunch maken we steeds lekkere dingen. Want tja, het is wel Pauls vakantie en dat moet je ook een beetje culinair versieren.

En daarbij mag ik mijn beugel niet zo vaak uit. Eigenlijk alleen maar 3x per dag, om te eten. Nou, dan moet dat wel een beetje de moeite waard zijn! Gisteren maakte ik een courgette/uien plaattaart voor lunch.

Courgettes en uien in schijven, dan in een vergiet zetten met een bak eronder, en wat zout erover strooien. Na een tijdje druppelt het uitgelekte vocht in de bak.

Dat vocht gebruik je dan weer om een deegje mee te maken. Meng het met wat meel. Ik nam uiteraard maismeel. En deed er nog kruiden bij een een beetje olie.

Het deeg schep je door de uitgelekte en iets uitgewrongen groenten, en dat gaat dan op de bakplaat.

Simpel he? Alleen maar groenten, wat meel, en zout nodig!

Op 200 graden bakken tot het mooi bruin is. En dan snijdt je het in porties en belegt het met wat je lekker vindt. Kaas ofzo. Of zoals ik deed, met komkommer, Japanse wijnbessen, en wat honing erover druppelen. (daarna klapte ik het dubbel)

Lekkerrrr!

Oja die wijnbessen. Die kregen we zomaar cadeau. De hele plant kregen we cadeau!

Ooit groeide hier bij de voordeur ineens een nieuw plantje. Dat werd al snel groter, en toen bleken er heerlijke besjes aan te groeien. Dat was dus een Japanse Wijnbes.

Komende winter ga ik de plant snoeien en opbinden, langs de deur, want nu is het een slordige struik geworden en hij valt voorover. Maar de bessen zijn heerlijk! En hij groeit dus razendsnel!

Ik kreeg ook een nieuw stuk tuin cadeau. Precies geschikt voor een tweede bessentuin. Maar dat is weer een verhaal apart ...... 

 

....... dus dat hou je tegoed!

Ik ga nu mijn haar wassen. Morgen een uitstapje naar Utrecht met zeven meiden. Dus, dan moet je haar goed zitten! Haha en mijn handen ook maar eens stevig schrobben!