Op de plaats ...

Je ziet het. We zitten te niksen.

Nou, dat nou ook weer niet, maar ... we zitten. Dat wel. 😊

Griep.

Weer een zieke.

Dit keer was het jongste dochter, in Groningen. 'Mam je hoeft me niet te halen hoor ik red me wel.' Ja hoor, tuurlijk. In je koude studentenkamertje in zo'n goedkoop neergezet studentenhuis, met dunne wandjes en een verwarming die het amper doet. Tuurlijk.

Dan ben ik zo blij dat ik geen 24/7 mega belangrijke baan heb. En dat ik een auto heb. En een volle tank benzine. En dat ik de dieren gerust een paar uurtjes alleen kan laten. Dus hop daar gaan we weer.

En kijk nou, in Groningen sneeuwde het, om 13.00 vanmiddag.

Ze is thuis. In een warm bed met een schone flanellen pyama. Komt je bekend voor? Haha mij ook!

Maar toen. Ik moest en zou vandaag echt iets aan die ratten doen. Maar ik zal je zeggen het gaat met pijn in mijn hart.

Want ook die beesten doen op zich niks verkeerd. Ze willen gewoon alleen maar ... leven. Kunnen zij er wat aan doen dat ze ziektes overbrengen? Dat ze zich zo snel kunnen vermeerderen tot een plaag?

Het zijn mooie beestjes, met een knuffelig bonthuidje, vriendelijke kraaloogjes, en ze zijn super-intelligent. Maar. Helaas.

Ik had drie rattenkisten besteld. Dat zijn een soort stevige plastic schoenendozen. Met aan twee kanten een opening, waar alleen maar een rat doorheen kan. Zo voorkom je dat je kat of je kip in een val terecht komt.

Die kisten zet je neer in de buurt van de ratten. Met wat voer erin. Ik had er wat stukjes rauw vlees en wat kaas in gelegd.

Na een paar dagen zijn de ratten aan die dozen gewend, en kan je er de vallen in plaatsen. Zet de dozen goed tegen een muur aan, want net als muizen lopen ratten nooit dwars over een terrein maar altijd langs de randen. Vul de vallen met wat pindakaas, zet ze op scherp, en plaats er twee in elke doos.

Misschien denk je nu wel ... gatver Clarien ... waarom schrijf je dat allemaal op ...  maar ik vind dat je toch moet weten dat als je zelfvoorzienend wil leven, dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is.

Het is niet alleen maar mooi genieten op het platteland, en lekker bourgondisch achterover hangen en de druiventrossen vallen wel omlaag.

Nee het is hard werken, dat ten eerste, en het is ook, soms, hard moeten zijn voor dieren. Want, als je alleen maar zacht bent voor dier en plant, dan kom je eronder te zitten. Hard zijn, maar wel eerlijk, en wel duurzaam en biologisch.

Zo zou ik nooit gif plaatsen. Waar dieren langzaam van sterven. Als een dier dood moet, dan snel, en pijnloos. Maar eerlijk gezegd ... het went nooit. Elk dier dat dood moet, al is het een slak of een wesp of een vlieg, ik ben er niet blij om.

Ook hier in Punthorst begon het te sneeuwen. Oh dat blijft toch altijd mooi ... sneeuwvlokjes ... die mooie kristallen uit de lucht.

En al snel werd het een complete sneeuwstorm. Mooi!

Wat ook heel mooi is, met die sneeuw, durf ik de kachel weer aan te doen! Want sneeuw op het dak, betekent vocht, en dus minder kans op vonken op het droge riet.

 

De patient komt ook even bij de kachel zitten.

Is het je wel eens opgevallen hoe verschillend mensen reageren op één en hetzelfde griepvirus? Bij ons is het zo dat het ene kind er een verschrikkelijke migraine van krijgt, en geen hapje voedsel kan binnenhouden, en één hoop ellende is.

En het andere kind, bij dezelfde griep, heeft vooral enorme keelpijn, en soms oorpijn. Maar lust nog wel een bordje eten. 'Eet' zichzelf beter.

Liters en liters kamille thee gaan erdoorheen, met honing en citroensap. 

Wat de kinderen ook altijd kregen toen ze klein waren, was een appeltje, geschild, en dan in héle dunne plakjes. Dat is een van de eerste dingen die je weer kan eten als je ziek bent geweest.

En een derde kind kreeg altijd vooral last van de maag. Bij dezelfde griep. Heel bijzonder hoe verschillend mensen reageren.

Die citroenen he, daar moet je echt de pitjes van bewaren! Stop ze in een potje met wat aarde. En zet het op een zonnige plek. Zo mooi, een citroenplant op je vensterbank. En lekker dat die ruikt als die bloeit!!

Of er ooit citroenen aan komen .... een kwestie van een beetje geluk en heel veel goede zorg. Maar probeer het gewoon. Kost je niks.

Chaos. En de loterij.

Bekje mag niet meer op mijn toetsenbord liggen. Want dan krijg je teksten als ppppppppppp oiuiuuyuiyuy [[[[[[[ppooooooooooooooooo00. Dat snapt geen mens.

Nou. Dan gaat ze dus maar vlak náást het toetsenbord liggen. Met de pootjes uitdagend nog nét op de toetsen. Of tegen het scherm. 

Misschien begint ze zelf nog wel een keer een blog. Bekje's bekje. Met hele verhalen. ppppppppppp oiuiuuyuiyuy [[[[[[[ppooooooooooooooooo00

Het was echt maandag vandaag. Chaos.

Er waren heel wat kleine dingetjes die moesten gebeuren. De oesterzwam kwekerij moest worden aangevuld en nieuwe emmers gemaakt. De appelazijn moest worden gezeefd. En gebotteld. En er lagen overal pitten en zaden die moesten worden geschoond en opgeruimd.

Het valt niet altijd mee hoor. Ik denk wel eens terug aan ons leven in Bussum. Toen alles nog overzichtelijk was. Gewoon. Een huis. Een gezin. Een tuin, en een moestuin. En de sportlessen, een stuk of wat per week.

Maar hier ....

... zoals van 't weekend bijvoorbeeld. Paul en ik hebben er ineens een soort van Gekke Gerritje Klusbedrijf bij. Omdat ik graag houtsnippers wil, halen we met z'n tweeën overal takken vandaan. We rijden daar in mijn (hoge) autootje naar toe, allebei met een muts op.

We zijn net Buurman en Buurman.

Dat komt ook, omdat we allebei wel heel ijverig zijn, maar niet zo handig. Er gaat heel vaak wat mis. Zo´n aanhanger volladen, wat een handig iemand in drie tellen doet, daar zijn wij heel lang mee bezig. Zo´n band aansjorren. En dan met die mutsen op. Het is echt hilarisch.

Maar goed.

Chaos vandaag. Na die ochtendklusjes kwam om 9.00 onverwachte hulp opdagen, om die bulten op de paardenbak te helpen uitspreiden. En daar zeg ik nooit ´nee´ tegen, tegen onverwachte hulp. Al is maandag eigenlijk huishoud-dag.

Maar dit ging voor.

Met de trekker gaat dat heel snel. De bergen worden afgegraven, en Karin en ik trekken die kleine bulten dan vervolgens uit elkaar. Wat niet makkelijk is. Het is taai riet. En het is ook nog bevroren.

Maar moet je nou toch eens kijken, om half drie vanmiddag ... die hele bak is bedekt met een laag compost van een halve meter dik!

Wow .... met de kruiwagens had ik daar een week over gedaan. Twéé weken!

Tussendoor even snel wat wassen ophangen. Want het vriesdroogt vandaag. Dan heb je meteen al je kussen en je dikke spreien en je dekens brandschoon! Van de week ook nog even de winterjassen en de kussens van de bank naar buiten. Alles wordt gesteriliseerd met die vorst!

Ook het laatste deel van de schuur wordt opgeruimd. Er lagen nog zakken wol, die krijgen een mooie plek boven de nieuwe bakken.

Ook die wol wordt door de vorst gereinigd. Echt heel erg handig, die lage temperaturen. Je kunt er veel mee schoon krijgen.

Heb je ook wel eens zo'n sport shirt, waar de geur van zweet niet uit te krijgen is? Ook niet met wassen?  Leg het dan nu een paar nachtjes in de vorst. Dan is die geur helemaal weg.

Omdat het vandaag ook overdag onder nul was, en onze dieren (ook hond en kat) eigenlijk altijd buiten zijn, ben je ook druk met die waterbakken. Elke drie uur loop ik ze na en vervang blokken ijs door water.

Dieren hebben snel dorst met die droge oostenwind.

Het bijzondere vind ik hoe actief de dieren zijn met deze kou. Brit is niet naar binnen te krijgen. Ik leg dan maar een wollen deken buiten in de zon. Want je wil je dier graag warm hebben. Maar ze hebben zo'n dikke pels, en zijn super alert buiten in de winterkou.

Binnen zijn ze slaperig en hangerig. Terwijl het bij ons binnen maar 18 graden is overdag. Toch staan ze steeds weer voor de deur of ze naar buiten mogen.

Er was nog veel meer vandaag. Ik zag een rijtje van zeven ratten lopen, bij de kippen, rond zes uur. Maar daar zijn we iets tegen aan het doen. Dat laat ik nog wel zien.

Maar eerst ..... die loterij! Er waren maar liefst tien gegadigden voor het prentenboekje 'Sugar Snow'. Het moest op de valreep nog even vanavond. Maar gelukkig wilde buurman Henk wel even een lootje trekken.

Kostwinnaar!!!! Jij krijgt het boekje!

Stuur me per email je adres dan kan ik het posten.

Mocht je het dit keer niet hebben gekregen, niet erg, want ik heb nog twee andere prentenboekjes dubbel, in dezelfde serie, dus heb maar even geduld. En wat een leuke reacties hadden jullie. Ik had gewild dat ik tien boekjes had!! Voor iedereen eentje!

De dag is alweer om. En mijn rug ligt in 24 stukjes van dat riet trekken.

Ik hoop op een iets rustiger dag morgen! 😊

Sugar Snow.

Al een paar weken ligt het op tafel. Een boekje, dat ik dubbel heb. Het is nog niet in de kringloopdoos verdwenen want ik dacht, misschien wil iemand hier het wel hebben?

Het is een engels prentenboekje, voor kinderen dus, gebaseerd op de serie 'Kleine Huis', en het gaat over Sugar Snow. En dat is heel toepasselijk, met het weer wat wij nu hebben.

 

Als aan het einde van de winter de temperatuur overdag bóven het vriespunt komt, in Noord Amerika, en 's nachts weer onder het vriespunt daalt, dan komen de sapstromen op gang in de grote Maple Trees (Esdoorns).

De pioniers die daar vroeger een bestaan opbouwden, die hadden geen suiker. Maar ze tapten die sappen af, van de Maple Trees, en kookten dat in tot dikke zoete siropen. Of, nog langer inkoken, tot brokken bruine suiker.

En dat kon dus alleen maar in die specifieke periode aan het einde van de winter. De sneeuw die in die periode viel noemden ze Sugar Snow (suiker sneeuw)

Nu in onze tijd is de Maple Syrup heel populair geworden, en  wordt veel gebruikt als vervanger voor de witte fabriekssuiker. Maar vroeger was het dus een armelui product.

In het boekje lees je er meer over.

Wil je het hebben? Reageer dan op dit blog. Of stuur me een mail. Als er meerdere gegadigden zijn hou ik maandag een loting. Dus wel snel reageren.

Wat deden we vandaag? Ik liep als suffe Marietje achter de heren aan in het bos van Wim. Paul en Wim waren een boom aan het kleinzagen. En ik mocht de takken naar huis sjouwen en het hout opruimen enzo.

Wel rolbevestigend weer. Tssss. Moet nodig met die zaag leren werken!

Maar het hout inruimen is ook een mooi werkje. Vooral als je verschillende soorten hout hebt, dan kun je mooi patronen leggen. Het is een heel behang geworden in de schuur. Het ziet er mooi uit. We moeten hier anderhalf jaar tegenaan kijken want dan pas kan je het gebruiken als brandhout.

Tja .... Sugar Snow .... koud koud. Wat kan je doen? Niks op de tuin. Maar eens kijken of de kwekelingen nog leven. De sla had al de grond in gemoeten. De prei ook. Maar ja.

Op de hooizolder staan nog een paar bakken. Die vergeet je zo makkelijk. Ze moeten wel wat water hebben af en toe, want de zon kan hier fel schijnen door het dakraam.

En vanmiddag was ik bij de fietsenmaker in het dorp. Een fiets wegbrengen voor reparatie. Ik heb staan kijken naar die mooie werkplekken daar. Zo mooi opgeruimd en gerangschikt is alles

Maar even snel wat foto's gemaakt, want ik heb nog steeds geen idee hoe ik het gereedschap netjes op moet hangen aan de wand. Achter die nieuwe werkbank.

Wat gebruik je veel, wat minder. Wat moet vooraan en wat kan achteraan. Echt, géén idee.

Nou misschien komen we nu op weg, met die foto's ernaast.

Van een buurvrouw vanmorgen hoorde ik dat je met deze straffe oostenwind géén houtkachel moet branden, als je een rieten kap hebt. Omdat dat riet erg droogt en schraal wordt, in die oostenwind.

Dat is nou ook wat. Hebben we alle bakken vol hout, is het ijs en ijskoud, mag die kachel niet aan! We doen het ook echt niet hoor. Eén vonkje, en hop. Weg mooi huis. Nee. Dan maar een kale koude kachel. Met kaarsen. Dan lijkt het nog wat.

Vorige week vertelde ik over die ene berg. Over een beslissing die genomen moet worden. Dat is inmiddels gebeurd, maar daarover volgende week meer.

Want ik ben nu zo moe als een hond.

Heeft zeker met die kou te maken. Tijd dus ... voor bankhangen. Met een boek. Ik zie je maandag! :D