En, wat zei de tomaat?

Het is zo leuk om midden in de winter zo'n schaal van die vers geoogste rode zomertomaten te zien. Zo'n zoete rijpe tomaat, vers geplukt, warm van de zon, uit het vuistje. Daar gaat niks boven. 

Maar je raakt wél verwend, als je je eigen tomaten opkweekt. Want nu in de winter vind ik zo'n kastomaat uit de supermarkt echt drie keer niks. Komkommers, dito. Geen bál aan. Of zoals de buurvrouw van mijn moeder zegt ... smokt niks! 

Dus toen vorige week na bezoek van de kinderen een paar tomaten op de fruitschaal waren blijven liggen, bléven die steeds liggen. Wij aten ze niet. Tot ik ineens een plekje zag op een tomaat. Ik sneed hem open en zag de jonge plantjes er al in groeien! 

 

Nou, we hebben die tomaten toch maar opgegeten, in de pasta, en dat was prima hoor. Maar wat die tomaat eigenlijk wilde zeggen was ....  

.... héé!! het is zover! To-ma-ten-zaai-tijd. De zaden kiemen al spontaan! 

Dus als we komende zomer ook weer een hele bende zoete tomaten willen oogsten dan mag ik wel es beginnen met ze te zaaien! Tomaten, pepers en paprika's hebben véél tijd nodig om vrucht te zetten. Hoe vroeger je ze opstart hoe meer kans op een goeie oogst.

En nóg iets. Toen we in Deventer waren liepen we even bij Holland en Barrett binnen. Altijd zoveel te zien daar. Vooral in de kruidenhoek. Ik doe daar altijd ideeën op voor in de kruidentuin. Kun je lezen wat op de pakken staat? (dubbelklik!)

Veel van wat hier in de schappen staat, groeit ook gewoon wel in het wild. Het Sint-Janskruid vervang ik dan door het wildere Hertshooi, een familielid met ongeveer dezelfde werking. En een hele algemene plant bij slootbermen en op zandgrond.

En veel van de anderen, zoals Brandnetel, Guldenroede, Meidoorn, Heermoes, Duizendblad, daar staat het hier in de buurt vól mee. En niet alleen hier hoor, maar ook bij jou, wil ik wedden. Allemaal prachtige vitale planten. 

Ga er maar eens naar op zoek in het voorjaar, met een schaar, en je kruidenmand!

En salie. Die stond ook in het schap. Dat groeit hier niet in het wild, maar die had ik wel opgekweekt in de kruidenhoek. Op zandgrond doet hij het enorm goed. Een hele bende salie lag inmiddels gedroogd en wel op zolder. Ik heb het net even van boven gehaald. 

Kijk. 

 

Het ligt er al een maand of wat en is kurk- en kurkdroog. 

Ik heb de blaadjes van de stelen geritst en die in een grote kom gedaan. De helft hiervan ging in een glazen fles. Dat is voor thee. Salie thee is lekker en gezond. Je kunt ook saliemelk maken. Dat is hete melk waarin je een handvol salie laat trekken, dan even zeven, en dan nog een theelepeltje honing erbij, of ahornsiroop of zoiets. 

Salie is net als veel andere houtige mediterrane kruiden een natuurlijk antibioticum. Dus, vooral veel van drinken bij een opkomend griepje of keelpijn. 

Een volgend deel van de blaadjes heb ik met de handen verkruimeld en in een ruime jampot gedaan. Dat is voor over de pasta en sausen en soepen. 

En het laatste deel is fijngemalen tot poeder. Daar ging nog gemalen rode peper bij, flink zout en een beetje poedersuiker. De suiker is tegen de wat bittere smaak van de salie. Dit poedermengsel is heel handig en lekker om bijvoorbeeld kip mee in te wrijven, of om over geroosterde groenten en aardappelen te strooien. 

En de steeltjes? Weggooien? Ik heb es gegoogeld, en vroeger werden die verbrand. Dat hielp tegen boze geesten, dacht men toen.

Dus, een hand van die salietakjes ging in de kachel vanavond. Róók lekker joh! En alle boze geesten vlogen in een zwiffie door het kattenluik naar buiten! 

💨💨

Leuke projecten.

Eén van de leukste projecten van Prachtlint vind ik ... het wandelen. We hebben bedacht dat we alle wandelroutes in de hele gemeente Staphorst gaan lopen in 2024. En dan zoeken naar locaties waar de natuur wel een beetje opgefleurd kan worden.

Eéns in de twee maanden hebben we een vast overleg met de afdeling Groen van de gemeente, en dan bespreken we die plekken, en onze voorstellen. En als ze het dan met ons eens zijn .... dan wordt dat uitgevoerd. En krijgen we er weer mooie natuurparels bij! 

Nou, héél veel wandelen dus! Donderdagochtend ging de wandeling rond landgoed Dickninge. Maar daar vonden we niks. Want daar IS het al supermooi! 

Kijk ....

Donderdagmiddag was ik in de kas. Man, wat is die vies! Helemaal groen uitgeslagen. 

Ik wou hem schoonmaken, maar had uiteindelijk geen zin in die klus. Komt later wel. Het was soezig warm in de kas, en Bekkie sprong ook meteen naar binnen. En daar stond nog de bak met tuinbonen, die ik bijna vergeten was. Ze zijn allang ontkiemd.

Zodra de deur openstaat willen alle dieren in de kas. Want daar is nog groen te vinden en beestjes, die ze graag lusten. Dus, de kippen hebben even die ene linkerkant omgespit. Al dat groene kruid hebben ze los gekrabd en een groot deel opgegeten. 

Nu kon ik zó de tuinbomen daar zaaien. Bedankt weer kippen!

En toen kwam Ankie ook nog. Dat was natuurlijk geen project. Dat was gewoon gezellig. Haar moeder en haar vriendin hebben weer niet stil gezeten afgelopen herfst en winter.

Ik kreeg weer een hele voorraad tassen en er was ook een tas vol met prachtig gebreide en gehaakte kinderkleding voor Quiet, in Groningen. 

Om stil van te worden. Wát een arbeid weer. Van de ene mens, zomaar voor een andere onbekende mens. Zó lief! 

En kijk hoe mooi, dat ene dekentje. Dat wil je gewoon zélf hebben! Maar nee, toch liever maar voor een onbekend kinderledikantje. Voor een onbekend kindje, dat misschien nog nooit zoiets moois heeft gekregen. 

Hartelijk dank weer Ankie en mevrouw D en Wimmie, voor al jullie werk! 💗

En vrijdag. Wéér een project. Wéér een leuke.

Het is namelijk zo dat Merel, Bob en Beertje volgende week gaan verhuizen. Naar een fijn huis in Oegstgeest. 

'Zal ik dan een dagje komen oppassen?' had ik aangeboden. En dat wilde Merel wel. Dan kon zij een paar uurtjes ongestoord dozen inpakken. En ik dus alwéér aan de wandel, achter een kinderwagen. Dit keer door de straten van Rotterdam.  

En dit keer niet met een Wolfje maar met een Beertje in de wagen. Die als een roos lag te slapen. Niks van Rotterdam heeft hij gezien! 

Hij zag alleen maar de piepkleine binnenkant van twee piepkleine ooglidjes.

😍

Sjonge, en zo is project 'Rotterdam' na zeven jaar ook alweer afgesloten. En nu dus op naar project ..... Oegstgeest. 

Mij benieuwen! 

🏠🏠🏠🏠🏠

En vandaag nog een klein projectje in de Bakkerlaan in IJhorst. Daar was Prachtlint vanmorgen aan het bloembollen planten. Samen met Stichting Welzijn. En met de bewoners.

Maar er kwamen niet erg veel bewoners opdagen. Hadden ze het briefje niet gelezen? Of waren ze verlegen? Nou ja, met een klein groepje, en een grote kan koffie, lukte het ook. En zo zijn alle bollen nu begraven, op het veldje aan de Bakkerslaan.

Over een maandje of twee maar weer eens kijken, hier. Naar de bloemenzee.

De fruitbomen had ik ook willen snoeien deze week. Maar het is er niet van gekomen. Alleen deze twee. Een peer en een kers. Zodat ik toch weer een vinkje kan zetten op mijn lijst. Haha. 

Fruitbomen gesnoeid.

 

Want dat is zo leuk aan projecten doen. Vinkjes zetten!

✔✔✔✔✔

De tijd staat stil.

Zou de winter al voorbij zijn? 

Voor heel veel mensen is dat een opluchting. Maar niet voor mij. Ik hou enorm van de winter. Het seizoen van rust. En ook, het seizoen met de meeste mystiek. En met de mooiste taferelen.

Nee, van mij mag er nog best wel een vorstje komen. En een dik pak sneeuw! 

Ja, en van ons winterse weiland ... gaan we in één ruk door ... naar Deventer! Paul had een nachtje hotel geboekt voor ons tweetjes. Vorige week. Een vakantietrip van een etmaal. Maar, echt superleuk!

Wat een stad hee, Deventer. Ik laat maar gewoon wat plaatjes zien. Eerst van ons hotel, op een plein, met de Lebuinuskerk tegenover ons, aan de overkant van dat plein. Prachtig, een méér dan 1000 jaar oud bouwwerk. Met elk uur carillon. 

(maar niet 's nachts, gelukkig ... )

Uiteraard hebben wij gewandeld en alle mooie straten en gebouwen en huizen en kloosters bekeken. En kerken. Véél kerken. Bergkerk. Broederenkerk. Nog een paar.

En kleine winkeltjes. Die ook. En heel lang in een boekenwinkel rond gesnuffeld. En veel lekkere dingen gegeten.

Hierboven, dat was bij de oude wal. Uit 800 ofzoiets. Die werd gebouwd toen de Vikingen uit Noorwegen de hele stad Deventer (toen nog klein) hadden verwoest. Daarna maakten de Deventers dus een stenen wal om de stad heen, ter verdediging. Hij staat er nog. 

Er staan nu huizen op. Maar je kunt er nog stukken van zien. 

En dit hieronder, dat was de tuin van één van de kloosters. Zomaar, middenin de stad, zo'n mooie tuin. Het was de tuin van het Buiskensklooster. Je weet wel, daar achter, vlakbij de Papenstraat.

En steegjes vinden wij ook altijd leuk. Daar wil je altijd graag even doorheen lopen. 

Dit was de Kranensteeg. In die steeg zijn ooit bogen gemetseld, om te voorkomen dat de gebouwen scheef zouden zakken, zó de steeg in.

En kijk, de zandzakken van vorige maand, met al dat water, die liggen er nog. Dit was buiten de stenen wal, vlakbij de IJssel. Die nu gelukkig alweer een heel eind gezakt was.

Mocht je óók Deventer willen bekijken, haal dan deze twee boekjes bij de VVV. Daar staan de twee wandelingen in die wij ook hebben gelopen. 

Dan zie je echt alles.

En tussendoor hebben we nog wat inkopen gedaan. Ik was mijn handschoenen vergeten. En Paul kocht een trui. En ik ook nog een weekendtas, voor het logeren bij de kleinzoons. En een boekje. 

En dat boekje ben ik nu aan het lezen. Er staan veel handige tips in voor Prachtlint!

En vandaag was ik alwéér in een stad. Ik mocht een dagje op Wolfje passen, in Utrecht dus. Dat kwam even zo uit. 

Ook hier weer gewandeld, dwars door Utrecht. Maar vooral ook gewoon ..... 

 

.... lekker gelummeld.

Want, een dag met zo'n kleintje ... dan staat de tijd even stil.