Van ratten en schatten.

 

Ik begin maar met een schatje. En dat was kleine Wolf, die weer bij ons logeert. Vandaag hadden we verjaardagsbezoek. Terwijl wij aan tafel zaten te kletsen en koffie dronken en taart aten, vermaakte hij zich in zijn uppie ónder de tafel.  

Eerst Brit steeds aaien, want die lag daar ook. Maar Brit ging weg. Dan maar met het verwarmingsrooster spelen. En aan iedereens benen hangen. En kijken of over-oma nog een stukje taart over heeft. 

Hij moest zich in zijn uppie vermaken want het andere schatje, neefje Beer, was helaas grieperig en kon vandaag niet komen. Anders hadden ze vast en zeker met z'n tweeën onder de tafel kattenkwaad uitgehaald. 

Ja en dan de ratten.

Als je kippen houdt heb je (meestal) ook ratten. Dat had ik al gehoord van andere buitenlui, en na acht jaar kippen houden weten wij dat inmiddels zelf ook. Ratten komen af op het gemorste kippenvoer en ook op de kippenpoep. 

Nou had ik een paar jaar geleden al een stevige houten vloer in het kippenhok gelegd maar daar knaagden ze doorheen. Toen weer nieuw hout erop, met ook nog stukken laminaat eroverheen.

Knaagden ze ook doorheen. Allemaal gaten, en onder de vloer zag je holen en gangen.

Het stond al heel lang op mij to-do lijst, om die vloer weer te vervangen, maar ik zag er tegenop. Ben toch bang dat ik een paar wakker maak ofzo die dan prompt in mijn mouwen of broekspijpen duiken. Maar goed. Het moest. 

Gelukkig zien we haast nooit ratten. Brit en de katten houden de populatie in toom. Maar je kan nooit weten. Dus, voorzichies voorzichies tilde ik de kapotte vloerdelen eruit. Nou, geen rat gezien hoor. Pfjoe! Ook geen keutels trouwens. 

En daarna heb ik al het zand weer egaal gemaakt. Alle holen en gangen weg geharkt. En voordat er weer nieuwe vloerdelen op gingen heb ik er gaas onder gespannen. Onder het hele binnenhok.

Het gaas toen rondom aan de muren vastgetimmerd en toen de houten vloerdelen er weer op.

Of dit hun tegenhoudt? 

Nou de tijd zal het leren. Wie er verder nog een goeie tip heeft, stuur je me dan een email?

Ook was er deze week alvast weer een kleine Prachtlint activiteit, en heb ik acht mooie patio fruitboompjes naar iemand gebracht die ze in zijn wijk gaat uitdelen. We willen in bepaalde wijken helpen om de tuinen groener en kleuriger te maken. En daarvoor delen we fruitboompjes uit.

Dit wat deel één. Hopelijk volgen nog véél meer!

Ja en verder natuurlijk nog steeds augustus oogstmaand. Nog een week of twee en dan is het meeste wel van het land. 

De laatste loodjes. Of meer, kilo's eigenlijk.

Voor tomaten heb ik nog een tip. Die kreeg ik van buurvrouw Oxana, een echte tomatenexpert. Zij heeft ook altijd heel veel tomaten en stopt ze gewoon in hun geheel in de vriezer. Nou, hoe makkelijk wil je het hebben?

Wij hebben inmiddels genoeg potten saus voor een jaar, dus hopla de rest gaat in de vriezer. Je kunt er dan later altijd nog ketchup of soep van maken, of tomatenpuree, of bijvoorbeeld gewoon zó toevoegen aan stamppot of roerbak.

Wel éérst even de kroontjes en eventueel het harde stukje in het midden eruit snijden.

 

Toen ik daarnet de kamer opruimde kwam ik nog een 'actie' van Wolfje tegen. Hij had een tijdje in de box gezeten en kon toen schijnbaar nét bij de onderste plank van de boekenkast.

En hop daar ging een hele rij boeken. Zó, één voor één, van de plank getrokken, op de grond en in de box. En wij maar denken, wat is hij zoet en wat speelt hij lief! 

              

En nu slaapt alles en is het weer stil in huis. Behalve dan hier vlak voor het raam, daar is een ander 'schatje' bezig om een prachtig mooi huis te bouwen.

Regelmatig gaat dat web kapot, maar elke avond is het er weer, en heeft ze in één dag weer een splinternieuw compleet huis gebouwd. 

En daar hangt ze dan weer, druk bezig met ons te beschermen tegen muggen. 

Zomerweelde.

Zondagmiddag toen we thuis kwamen heb ik nog een uurtje staan frambozen en bramen plukken. Drie dagen niet op de tuin geweest en alles hing weer bomvol. Vooral de fruitsoorten. Die gaan snel. Het is wel zo dat het meeste fruit er maar een korte tijd is. 

Verse aardbeien hebben we een week of vijf, zes, en pruimen dito. Kersen die zien we amper want de vogels eten die op. Bessen duren wat langer, een maand of twee. En bramen en frambozen zijn er in juli, augustus en september. Vooral de frambozen gaan lang door. Het zijn dan ook herfstframbozen.

Als je lang van vers fruit wil genieten kun je kiezen voor 'doordragende' rassen. Dan heb je steeds een klein beetje tegelijk. Zelf kies ik liever voor kortdragende rassen. Want na een tijdje ben ik dat plukken en constant wieden en verzorgen ook wel weer zat. Het is ook fijn als iets weer 'klaar' is.

In de vriezer verdwijnen nu combi pakken. Zoals hier, bloemkolen, paprika's, en broccolischeuten worden gewassen, in stukjes gebroken of gesneden, en rauw in zakjes ingevroren. Combi's dus. Zomerse pretpakketten voor koude winterdagen. 

En in de winter kan ik altijd enorm verlangen naar zo'n boterham met kaas en een dikke plak verse vleestomaat. Deze zijn zo verrukkelijk. Die vind je in de winter nergens!

Invriezen kan, met hele tomaten. Maar als je ze dan ontdooit, is het een zacht prakje. Ze zijn dan geschikt voor een saus of soep. Niet meer als broodbeleg. Nee, verse tomaten van eigen oogst, zó op brood, is een weelde van drie maanden. Eind september is het weer afgelopen. 

Omdat ik zelden brood eet maak ik er ook vaak andere lunchhapjes mee. Zoals deze. Het begint met flink peterselie, dat je in hete olie roerbakt. Die geur alleen al ..... superlekker! 

En dan stapelen. Worteltjes, courgette, tomaat, korianderpasta, snel roerbakken, een paar handjes gare rijst erbij. En opdienen met wat sojasaus. En smullen! Allemaal zomerweelde!

De tomaten gaan zo langzamerhand achteruit. Dat wil zeggen, de buitentomaten. Veel van die planten zijn nu aangetast door fytoftera, en op sommige vruchten komen dan ook de eerste rotte plekjes. Je ziet dat hier, bij de pijltjes.  

Deze tomaten kun je niet lang meer bewaren. Je kunt ze nog wel prima eten. Gewoon de lelijke stukken eraf snijden. Ook kun je ze nog invriezen.

En deze hierboven is gebarsten, dat komt vaak als je een tomatenplant in de kas water geeft. De tomaat heeft zeer lange en sterke wortels en komt meestal met gemak aan het grondwater. Als je hem dan water geeft zuigt hij dat heel krachtig op, en duwt het overschot aan water in de vruchten. Die kunnen dan barsten.

Met wat geluk maakt de vrucht dan een mooi lidteken en kun je hem nog een tijd bewaren.. Maar soms kan hij ook door de scheur gaan rotten. Geef de tomaten in je kas in het vruchtstadium daarom maar geen water. Niet nodig.

Kijk en dit zijn een serie late buitentomaten. Die gingen al rotten, dus ik heb ze vroeg geoogst. Hopelijk kleuren ze nog wat bij en kunnen ze dan nog in de ketchup, ofzoiets. 

Jaja. Daar ben je dan zoal mee bezig.

Ik ben ook weer zaden aan het oogsten. Zoals mosterdzaad. Om mosterd mee te maken. De mosterdplanten waren heel groot en kurkdroog. Ik heb ze afgesneden en met bossen tegelijk in van die grote PTT zakken gepropt. 

Na een week of wat of wat vind je dan het zaad op de bodem van zo'n zak. 

Die kleine gele balletjes, dat zijn de zaadjes. Ze zijn ontiegelijk klein en voor een beetje mosterd heb je heel wat planten nodig. 

Mosterd is ook een geweldige nectarplant, trouwens. En je kunt hem tot laat zaaien, het is een mooie en late voedselplant voor insecten! 

Kijk en hieronder nog zo'n mooie voedselplant. Moet je kijken op die ene appel, daar heeft eerst een vogel van gegeten en nu zitten er drie soorten insecten op.

 

Gelukkig maar ééntje aangevroten. Want nou ja die appels waren eigenlijk voor onszelf bedoeld.😉 

Grote verrassing!

Vrijdagmiddag reden Paul en ik naar het zuiden. We zouden een weekendje weg met z'n tweeën. Paul had 'iets' gereserveerd. Ergens. Een soort B&B was het, zei hij. 

Zelf had ik een drukke week achter de rug. Donderdag nog ruim 25 kilo groenten weggewerkt. In de vriezer en koelcel. Ik was moe en zat lekker onderuit gezakt in de auto. Heerlijk even een weekend weg midden in de oogst drukte.  

Eerst kwamen we over Zutphen en daar wilde ik graag een tussenstop maken. Zo'n mooi stadje, Zutphen. We beklommen de toren van de Walburgiskerk en mochten daarboven zelfs even één van de grote klokken luiden. Met een rubberen hamer, dat wel. 

 Dus,  het was een bescheiden geluid.

 

Lunchen in Zutphen, uiteraard gingen we eventjes langs een boekhandel, en toen verder rondwandelen. Als je op het platteland woont is een stad bekijken echt superleuk. Zó'n gezellige boel daar, met carillon geklingel en de geur van stroopwafels en gebakken vis, van het één of andere marktje.

Toen reden we verder. 'Waar logeren we eigenlijk?' vroeg ik. Paul deed wat vaag. Achterhoek. Zei hij eerst. Maar dat klopte niet met de route. Toen was het ... Brabant. En hij moest steeds maar appen onderweg. En ik had dus niks door. Zat gewoon een beetje naar buiten te kijken, naar hoe de mais erbij stond, in Brabant.

Toen kwamen we aan, éven buiten het dorpje Oeffelt. We reden het terrein op ... en wie stonden daar???? Al onze kinderen en kleinkinderen!! Bleek dat we het hele weekend met z'n allen in een prachtige locatie logeerden, vanwege mijn 60e verjaardag volgende week!

Paul en ik hadden het 'penthouse', bovenin. En verder was er voor iedereen een mooie slaapkamer. 

Ik was echt helemaal beduusd. Meestal kan Paul geen geheimen bewaren en heb ik altijd wel iets door maar dit keer dus echt niet! Het was pure verrassing!

Vrijdagavond verzorgden Bob en Merel een heerlijke barbecue. En zaterdag was het gewoon, lummelen. Wandelen langs de prachtige Maas. Eten aan de Maas. Weer wat wandelen, steentjes keilen, weer terug en gewoon wat lummelen in de tuin. 

En zaterdagmiddag kreeg ik een nieuwe mobiel als kado, en ook een prachtig ontroerend lied, toegezongen door de hele bende. Want de familie is nogal van het zingen!  

Poek en Steijn zorgden s avonds voor schalen Burrito's, onder het afdak, want het onweerde en bliksemde hier ineens. En nu zit het hele kroost nog te borrelen op de veranda. De kleine mannekes liggen al uren onder zeil. En opa en oma gaan ook zo!

 

 We zijn ook moe. Maar wat een geweldige verrassing was dit weekend!