Loop je nog even mee?
Loop maar door, naar de keuken. Even zitten, voor een bakkie.
Ondertussen snij ik alvast een paar kleine pompoenen in schijven, om te roosteren voor bij het avondeten. Achter op het fornuis staat een mais-roggebrood deeg, onder een theedoek. Als de pompoen de oven in gaat wordt het daar lekker warm, en kan het deeg mooi rijzen.
Kom, we lopen verder. De gang in.
Ons boerderijtje is maar klein. Beneden is de woonkamer, een keuken, hal, onze slaapkamer, badkamer, wc, bijkeuken en provisiekast. En boven nog twee kleine kamertjes en een bergzoldertje. Waar je alleen in het midden rechtop kan staan.
Die zolder is vooral mijn terrein. Ik heb daar al mijn droogwaar liggen. Alle zaden, bonen, het graan, gedroogde kruiden, en ook nog twee werkplekken. Eén voor 'echt' werk, en een voor een beetje 'chillen'.
In de winter, als het te koud en te nat is om de was buiten te drogen hangen hier ook wat wasjes. Tegenwoordig ook met luiers en slabbetjes. Tussen al mijn rommetjes zijn er ook nog een stuk of wat bedden, en ledikantjes, op dit zoldertje.
Ook nog ruimte voor al onze logés dus. Echt een mega handig zoldertje is het!
Kijk en hieronder, langs de trap en aan de deuren, hangen tassen vol kruiden en zaden. Paul zegt altijd, nou hebben we zó'n kleine zolder maar wát een rommel kun jij daar kwijt.
Klopt! 😄
En onder een van de dakramen liggen al de zaden klaar die ik volgende week ga voorzaaien. Tomaten, pepers, erwten, capucijners, tuinbonen, en nog het één en ander.
Heb je wel eens last van de 'januari-blues'? .... daar is géén betere remedie tegen dan lekker alvast weer te gaan zaaien! 🌱🌱🌱
Eerst maar even het erf over. Daar is altijd wel wat te doen en op te ruimen. Ook vandaag. Ik moest de kratten met pompoenen in de koelcel brengen. Die koelcel koelt nu niet maar verwarmt een klein beetje. Zodat het daar ongeveer 6 graden blijft.
En omdat de pompoenen in een onverwarmde schuur staan heb ik al die kratten ook maar naar de koelcel gesleept. Want die mogen niet bevriezen.
En ook meteen even bij de bijen kijken. Of er geen stormschade is.
Nee, er is daar gelukkig geen stormschade. Wel liggen er elke dag een hoop dode bijtjes buiten voor de kasten. Dat zijn de zomerbijtjes. Die sterven in de winter en worden dan door de winterbijen naar buiten gesleept. Want bijen zijn heel netjes op hun huis. Alles wat ze niet binnen willen, slepen ze naar buiten. Ook dus de zomer-bijtjes-lijkjes ...
Bijen zijn veel ijveriger poetsers dan ik!
Achter de bijenkasten is de frambozenhaag en daar achter stroomt de Beentjesgraven. Ik hou erg veel van die sloot. Water is altijd mooi, elk seizoen. Het is altijd in beweging en altijd anders.
En dan de kas.
Ondanks flink wat nachtvorst de laatste dagen is de kasbodem nog steeds groen. De plantjes zijn nog levendig en nog niet bevroren. Elke dag halen we een handje groen, een mengsel van rucola, mosterd, raapsteel en spinazie.
En aan de andere kant, links van het middenpad, heb ik niks gezaaid, maar daar komt nu spontaan winterpostelein op. Dat is een heel makkelijk en lekker gewas, en kun je de hele winter van oogsten. Behalve bij strenge langdurige vorst.
Als ik ze tegenkom rennen ze me tegemoet. Dat is vooral omdat ze dan een handje graan krijgen. Want de liefde van de kip gaat door de maag!
De haan laat altijd éérst de dames eten. Pas als die flink wat gehad hebben komt hij heel bescheiden zijn eigen kleine portie halen. De lekkerste hapjes zijn dan al op. Echt een top-haantje is het, hij zorgt goed voor zijn mini-harem.
En tja .. dan is nu het laatste rondje toch écht afgelopen. In de verte zie je nog de moestuin. Maar daar is niet veel te zien. Die rust nu onder een dikke winterdeken.
Brit en ik lopen door naar achteren. Eérst gaan we de kerstboom planten in het bos. En daarna ga ik nog een paar kruiwagens compost halen, achter bij de stuw. En kijken of het geitenhok de storm overleeft heeft.
Dus ... tijd om jullie gedag te zeggen. 😪
Wat me best moeilijk valt. Na elf jaar bloggen is het heel vreemd om ineens niet meer 's avonds een uurtje te zitten tikken achter de laptop. Om niet meer steeds overdag bij elk mooi plaatje te denken, snél een foto maken, voor op het blog!
Maar zoals ik boven ook al zei, ik blijf wél schrijven. Voorlopig op de website van Prachtlint, www.prachtlintstaphorst.nl En wie weet, in de toekomst nog wel eens op een nieuw blog. Met weer ander accenten.
Een blog over ons boerderijtje aan het water. En over hoe het verder ging.
Wie weet.
Mocht je nog vragen hebben of nog graag iets willen delen, stuur dan een berichtje naar Clariencornelisse@gmail.com.
Voor nu, allemaal heel erg dank voor het meelezen, voor je interesse, voor je reacties en mailtjes, en gewoon, voor het feit dat we een tijd samen hebben opgelopen. Voor sommige bloglezers was dat zelfs jarenlang ....
Nu splitsen onze wegen zich, maar wie weet ... komen we elkaar in de toekomst wel weer eens tegen!
Dank! Het ga je goed!
.jpeg)
