Ode aan de Veenkoloniale Vrouw.

Mijn moeder had vandaag een vrij goeie dag en zo stonden we vanmiddag saampjes voor het Veenkoloniaal museum in Veendam, om daar maar eens een kijkje te nemen.

Dat werd ook wel eens tijd. Ik ben daar vlakbij geboren en getogen en nog nooit in het museum geweest!

Het begint natuurlijk met de geschiedenis van het veen. Hoe het werd afgegraven, hoe de veenarbeiders leefden, en het was daar echt géén vetpot. Man, wat een armoe! Met een hele tros kinderen leefde zo'n familie in een plaggenhut of schamel tentje.

Maar wij kwamen eigenlijk voor de tentoonstelling 'Ode aan de Veenkoloniale Vrouw'. Dat ging over allerlei beroemde vrouwen die in de Veenkoloniën zijn opgegroeid. Van een beroemde heks (ben haar naam even vergeten) van een paar eeuwen geleden, tot Aletta Jacobs, de eerste vrouwelijke arts en strijdster voor vrouwenkiesrecht. 

En ook .... onze eigen Marjan Timmer!

Voor wie dit soort dingen ook leuk vindt, ga maar eens langs. Het is een kleine maar interessante tentoonstelling.

 

En dit schilderij hieronder vonden mijn moeder en ik allebei erg mooi, van het 'meisje in het veen'.

Tot slot koffie en een lekker broodje, en ik tufte weer huiswaarts, terug naar ons boerderijtje. Alwaar altijd weer een hele vracht werk te wachten ligt!

Vanmiddag heb ik één van de aardappelbedden leeg gemaakt, alle gewasresten eraf, en een paar kruiwagens compost er weer op. Een mooie recycling. De gewasresten gaan weer op de composthoop en komen dan volgend jaar als zwarte aarde weer terug op de tuin. 

Geen kruimel gaat verloren! 

Op dat bed heb ik héél veel bloemen gezaaid. Ik kan niet wachten tot ze opkomen. Wat een kleurig gezicht zal dat zijn en wat een feest voor de bijen en vlinders!

En nu moet ik alweer stoppen want er ligt nog steeds werk te wachten. Een paar kilo pruimen, die Paul alvast geplukt had omdat ze overrijp aan de takken hingen. En ook nog een enorme zooi op mijn werkkamertje boven waar ik de laatste tijd alles maar ratseflats heb neer gegooid.

Dat wil ik ook nog even opruimen. 

 Dus, tabeh dan maar weer! 👋