 |
Want ik dacht dat we daar wel een tijdje mee bezig zouden zijn. Niet dus. Het is geoogst en staat mooi te drogen. Het is wel zo dat bijna alle schoven waren omgewaaid gisteravond met die harde wind ineens.
Vanochtend heb ik ze weer rechtop gezet. Sommige moesten nog een extra bandje om, en konden toen beter staan. Maar .... ik heb wel gesmokkeld. Ik heb hekjes en schragen gebruikt. Want anders lukte het niet. Het viel steeds weer om. Maar met een hekje als basis bleef het wel staan.
Zo kon je rondom één zo'n langer hek wel vijftien of twintig schoven kwijt.
En daarna was er dus tijd over .... voor de rest. Al die kleine dingen die steeds in een hoekje zitten te wachten, tot er ooit es tijd voor ze is. Ik heb mijn mappen er op nagekeken en kwam hordes van die kleine rest-klusjes tegen.
Goed. Daar gaan we.
De dieren. Er was weer een kip broeds sinds gisteren, en dit keer mag ze uitbroeden. Meestal haal ik de eieren van de broedse hennen weg, maar nu mogen er wel weer een keer wat kuikens bij. Maar ze moet uit het nachthok weg, anders gaan er allemaal andere hennen bij haar zitten broeden en dat geeft veel onrust en dan wordt het niks met die kuikens.
Dus, plek maken. We beginnen met het mooie broedhokje dat Karin ooit gemaakt heeft.
Er gaat een dikke laag vers geurig hooi in, en dan gaat dat kleine hokje in het oude konijnenhok. Dat komt dan weer te staan in de schaduw onder de bomen, tussen de maggi en de rabarber.
Kip vangen, erin zetten, eieren eronder schuiven. Ook de eieren van vandaag gaan erbij, van de andere kippen. Ik vind het het mooist als er van alle hennen nakomelingen bij zo'n legsel zitten. Dan krijg je een mooi gevarieerd clubje kuikens.
De eieren liggen nog schots en scheef, maar als ik na een half uurtje kom kijken heeft Ma Hen alles keurig geordend en zit ze pal voor de ingang rustig te broeden. Voor haar neus een bakje water en een bakje voer. Deurtje dicht.
De buitenren alvast ervoor. En nu maar wachten. Drie weken duurt het.
De keuken. Uiteraard zijn er weer vele keuken-klussen. Die zijn er altijd. De azijn moet weer gebotteld. Er staat een pot op de vensterbank waar in onze fruitresten gaan, in water met wat suiker. Die pot is na een tijdje vol en dan wordt het gezeefd en gaat in een grote pot.
En die pot moet na een maand ook weer gezeefd, en in schone flessen gedaan. Zo heb je steeds doorlopend azijn. Nu met die potten zoetzuur, en al die salades en dat soort dingen gebruiken we het heel veel. Het is ook altijd zo weer op.
Om snel azijn te maken van je zoete fruit is het handig om van de grote pot een deel van de 'moer' af te halen en in de nieuwe pot te doen. Die moer bestaat namelijk uit azijnzuur bacteriën, en zo heb je in een mum azijn met een hoog zuurgehalte.
Die moer, die zit als een laag gelei bovenop de oudere azijn. Soms is het maar een dun laagje. Omdat ik al jaren en jaren azijn maak is hij bij mij elke keer heel dik.
Ik gooi de moer meestal bij de compost, op een klein stukje na, als starter voor in de nieuwe azijn. In de grote pot zal na een week of twee ook weer zo'n dikke gelei zitten. Vroeger werd dat doorgegeven van moeder op dochter, zo'n moer, om steeds maar weer goeie azijn te krijgen.
Maar ik geloof niet dat onze dochters er nou echt op zitten te wachten .... 😊
..... die vinden het voornamelijk vies. Zo'n glibberding. Ja dat komt ervan met kinderen die in het 'steriele tijdperk' opgroeien. Hoewel ik zelf nooit zo'n steriele moeder ben geweest ... dank zij ooit een hele goeie kraamhulp, die mij vertelde dat het prima voor pasgeborenen en jonge kinderen is om met bacteriën op te groeien.
Maar dat is weer een ander verhaal. We dwalen af.
Nog zo'n rest-klusje. Een nieuwe doek voor op de azijnpot. Want in de oude zit een gat en dan komen er fruitvliegjes in.
In de stoffenmand zit nog een lap die zo mooi is, dat het steeds maar wordt bewaard. Voor ooit een heel mooi project. Wat een onzin eigenlijk. Vandaag gaat hij gewoon op die pot. Dan zie ik hem elke dag. Mooi te wezen. Van het knippen erin word ik al vrolijk!
Het onderste deel van de azijn in de grote pot is troebel. Dat gaat niet in de flessen, maar op het hardnekkige onkruid tussen de klinkers. Niet dat we het overigens ooit de baas worden, al dat groen.
De natuur is taai!
En zo hobbelden we verder met 1001 klussen en klusjes. Leuk hoor, zo relaxed een beetje in huis scharrelen. Opruimen. Bottelen. Jam maken. Met je eigen kweeksels aan het werk.
Zo stonden de gedroogde lavendelbloemetjes er ook nog. Een deel daarvan ging in een flesje jojoba olie. Als je dat goed vol propt, omschudt, en een week of twee in de zon laat staan, heb je een mirakelse huidolie. Die lekker ruikt, en sommige insecten op afstand houdt.
Het afval. Ja dat is er ook nog.
En dan heb ik het vandaag over de rest-afval. Dat stelt niet zoveel meer voor. Alles gaat tegenwoordig apart. Compost, glas, papier, plastic, metaal, blik, pakken. Wat blijft er dan over voor de restbak? Haast niks toch?
Dat afval gaat bij ons in de pedaalemmer in een vuilniszak. Maar die is praktisch schoon. Dus die kan je hergebruiken. Of vind je dat overdreven?
Nou, ik doe het dus wel. Niemand ziet het. Gewoon die zak in de bak leeggooien en dan binnenste buiten over een paal in de zon hangen. Daar kunnen bacteriën namelijk niet tegen. En dan gaat hij gewoon terug in de pedaalemmer. Wéér wat minder plastic in de vuilverbranding.
En daar gaat de rest.
Zo kon je rondom één zo'n langer hek wel vijftien of twintig schoven kwijt.
En daarna was er dus tijd over .... voor de rest. Al die kleine dingen die steeds in een hoekje zitten te wachten, tot er ooit es tijd voor ze is. Ik heb mijn mappen er op nagekeken en kwam hordes van die kleine rest-klusjes tegen.
Goed. Daar gaan we.
De dieren. Er was weer een kip broeds sinds gisteren, en dit keer mag ze uitbroeden. Meestal haal ik de eieren van de broedse hennen weg, maar nu mogen er wel weer een keer wat kuikens bij. Maar ze moet uit het nachthok weg, anders gaan er allemaal andere hennen bij haar zitten broeden en dat geeft veel onrust en dan wordt het niks met die kuikens.
Dus, plek maken. We beginnen met het mooie broedhokje dat Karin ooit gemaakt heeft.
Er gaat een dikke laag vers geurig hooi in, en dan gaat dat kleine hokje in het oude konijnenhok. Dat komt dan weer te staan in de schaduw onder de bomen, tussen de maggi en de rabarber.
Kip vangen, erin zetten, eieren eronder schuiven. Ook de eieren van vandaag gaan erbij, van de andere kippen. Ik vind het het mooist als er van alle hennen nakomelingen bij zo'n legsel zitten. Dan krijg je een mooi gevarieerd clubje kuikens.
De eieren liggen nog schots en scheef, maar als ik na een half uurtje kom kijken heeft Ma Hen alles keurig geordend en zit ze pal voor de ingang rustig te broeden. Voor haar neus een bakje water en een bakje voer. Deurtje dicht.
De buitenren alvast ervoor. En nu maar wachten. Drie weken duurt het.
De keuken. Uiteraard zijn er weer vele keuken-klussen. Die zijn er altijd. De azijn moet weer gebotteld. Er staat een pot op de vensterbank waar in onze fruitresten gaan, in water met wat suiker. Die pot is na een tijdje vol en dan wordt het gezeefd en gaat in een grote pot.
En die pot moet na een maand ook weer gezeefd, en in schone flessen gedaan. Zo heb je steeds doorlopend azijn. Nu met die potten zoetzuur, en al die salades en dat soort dingen gebruiken we het heel veel. Het is ook altijd zo weer op.
Om snel azijn te maken van je zoete fruit is het handig om van de grote pot een deel van de 'moer' af te halen en in de nieuwe pot te doen. Die moer bestaat namelijk uit azijnzuur bacteriën, en zo heb je in een mum azijn met een hoog zuurgehalte.
Die moer, die zit als een laag gelei bovenop de oudere azijn. Soms is het maar een dun laagje. Omdat ik al jaren en jaren azijn maak is hij bij mij elke keer heel dik.
Ik gooi de moer meestal bij de compost, op een klein stukje na, als starter voor in de nieuwe azijn. In de grote pot zal na een week of twee ook weer zo'n dikke gelei zitten. Vroeger werd dat doorgegeven van moeder op dochter, zo'n moer, om steeds maar weer goeie azijn te krijgen.
Maar ik geloof niet dat onze dochters er nou echt op zitten te wachten .... 😊
..... die vinden het voornamelijk vies. Zo'n glibberding. Ja dat komt ervan met kinderen die in het 'steriele tijdperk' opgroeien. Hoewel ik zelf nooit zo'n steriele moeder ben geweest ... dank zij ooit een hele goeie kraamhulp, die mij vertelde dat het prima voor pasgeborenen en jonge kinderen is om met bacteriën op te groeien.
Maar dat is weer een ander verhaal. We dwalen af.
Nog zo'n rest-klusje. Een nieuwe doek voor op de azijnpot. Want in de oude zit een gat en dan komen er fruitvliegjes in.
In de stoffenmand zit nog een lap die zo mooi is, dat het steeds maar wordt bewaard. Voor ooit een heel mooi project. Wat een onzin eigenlijk. Vandaag gaat hij gewoon op die pot. Dan zie ik hem elke dag. Mooi te wezen. Van het knippen erin word ik al vrolijk!
Het onderste deel van de azijn in de grote pot is troebel. Dat gaat niet in de flessen, maar op het hardnekkige onkruid tussen de klinkers. Niet dat we het overigens ooit de baas worden, al dat groen.
De natuur is taai!
En zo hobbelden we verder met 1001 klussen en klusjes. Leuk hoor, zo relaxed een beetje in huis scharrelen. Opruimen. Bottelen. Jam maken. Met je eigen kweeksels aan het werk.
Zo stonden de gedroogde lavendelbloemetjes er ook nog. Een deel daarvan ging in een flesje jojoba olie. Als je dat goed vol propt, omschudt, en een week of twee in de zon laat staan, heb je een mirakelse huidolie. Die lekker ruikt, en sommige insecten op afstand houdt.
Het afval. Ja dat is er ook nog.
En dan heb ik het vandaag over de rest-afval. Dat stelt niet zoveel meer voor. Alles gaat tegenwoordig apart. Compost, glas, papier, plastic, metaal, blik, pakken. Wat blijft er dan over voor de restbak? Haast niks toch?
Dat afval gaat bij ons in de pedaalemmer in een vuilniszak. Maar die is praktisch schoon. Dus die kan je hergebruiken. Of vind je dat overdreven?
Nou, ik doe het dus wel. Niemand ziet het. Gewoon die zak in de bak leeggooien en dan binnenste buiten over een paal in de zon hangen. Daar kunnen bacteriën namelijk niet tegen. En dan gaat hij gewoon terug in de pedaalemmer. Wéér wat minder plastic in de vuilverbranding.
En daar gaat de rest.
4 reacties:
Super leuk geschreven weer! Wat cool dat je zelf azijn makt, dat ga ik eens opzoeken, hoe dat precies werkt. Ik zal ook eens lavendel in mn jojoba doen, klinkt subliem. Bedankt voor de inspiratie ��
Dank je voor de inspiratie, ik ga zeker ook proberen om zelf azijn te maken. Dat kan dus van fruitresten? Leuk!
Vindt het zo gezellig staan al die Schoven op je land
En ook dat stofje over die glazen pot mooie kleurtjes staat prachtig zo in de keuken
En dan ga ik is uitzoeken waar ik hier jojoba olie kan kopen
Heb veel lavendel staan lijkt me leuk het ook eens te doen
Bedankt weer voor je gezellige blog en je foto's
Ben een p[aar dagen 'uit de running' geweest en hen het een en ander in te halen van jouw weder4waardigheden.
Het ophokken, opgasten in mijn moerstaal, van rogge is voor mij een herinnering van heeeeel lang geleden, maar wat ik me ervan herinner is dat we begonnen met 4 schoven, in 'uitgesproken' Drents 'de garms', kruiselings neer te zetten. Dan had je een stabiel begin en daar kon je naar believen bij aansluiten. Zo'n roggehok kon wel 12 schoven bevatten en voor ons als kinderen was het ook vaak een mooi spelletjesobject en zolang we de boel niet 'verropten' mocht het allemaal van mijn ouders.
Waar ik me wel over verbaasd heb is dat je voor de relatief korte rogge 2 bindingen (zelen) gebruikt. Bij de rogge van mijn jeugd was het belang van stro een stuk groter en de rogge dientengevolge zeker manshoog. Desondanks gebruikten we echt maar een 'zeel' om de schoven te binden en dat was niet alleen mijn vader die dat deed, vrijwel alle boeren deden dat. Bij mijn weten was er maar een boer die de schoven bond met een 'kop-' en 'kontzeel' en die kwam 'oosterd vort'. In de landstaal: hij was afkomstig uit het oosten van Drenthe.
Je (bij)zin over de overdreven aandacht hygiëne van enige tijd terug sprak me zeer aan. Ook opgegroeid op een boerderij zonder elektra, gas en stromend water, dan kon je gewild of ongewild, in aanraking met wat tegenwoordig rücksichtlos vuil genoemd wordt. En toch heb ik tot op de dag van vandaag, ben nu 74, de vruchten geplukt van deze 'onhygiënische' leefwijze die ik als kind moet hebben ondergaan. Mijn weerstand tegen typische vakantieongemakken is nog altijd groot, wat mij wel eens op enige jaloerse blikken van mijn eega kwam te staan die in een 'schone' stadse huishouding opgegroeid is, waar wel alle voorzieningen waren die ons gezin 'ontbeerde', al heeft nooit iemand van mijn broers en zussen dat zo ervaren en we hebben er allemaal een gezonde darmflora aan overgehouden.
Bredero zei het al "Het kan verkeren"
Een reactie posten