Tinnitus.

Tinnitus. Oorsuizen. Best lastig, als je dat hebt. Ik heb het zelf al jaren. Ik denk dat het is gekomen door jarenlang spinningles geven. Je zit dan op zo'n podium tussen twee enorme speakers. En les na les na les krijg je die triljard decibel in je oren geblazen. 

Het kan ook gewoon erfelijk zijn. Zeker weten doe je het nooit. Wat je wél zeker weet is dat het nooit meer weg gaat. Het zit daar voorgoed. 

Mijn oorsuizen is gelukkig niet zo erg. Het is gewoon, een zacht suizen, en een soort fluit. Ik ontdekte het pas echt goed sinds wij hier buiten wonen. Het kan hier soms doodstil zijn buiten. Geen enkel geluid is er dan om je heen. En dan ineens hoor je die ruis en die piep. Je gaat erop letten en héé .... het is er steeds! Wow.

Naja. Er zijn ergere dingen.

Maar nog even terug naar de opening van Prachtlint. Want dat was me wat! Donderdag was de voorspelling voor zaterdag ineens ... REGEN! En de meeste borden waren niet waterproof. Maaike zei nog, ga gewoon even naar zo'n plastic-shop in Meppel en laat die borden sealen. Maar ik deed weer moeilijk en pakte alles zelf in, in hergebruikt plastic. Waar soms een vlek op zat. Maar dat zag je haast niet.

En toen zaterdag zelf. Het begon nog vrij aardig met droog en windstil weer. Tot we opengingen, toen begon het te siepelen en alles werd doornat. De marktkramen die we hadden gehuurd waren piepklein. En alle kraamhouders stonden met hun rug in de regen. Ach ach.

Toch was het een goeie en leerzame dag. En was er genoeg animo voor het inzaaien, onthulde de wethouder het Prachtlint bord met een grote zwier, samen met twee Oekraïense kinderen. 

En hadden we ondanks de regen en tegenvallende opkomst veel persaandacht en eigenlijk zelf nog veel plezier. En veel spierpijn de volgende dag. Van het steeds heen en weer lopen.

'Mam,' vroeg Lien de volgende dag, 'wat liep je toch steeds te doen?' Tja, ik weet het niet meer. Te stressen denk ik. Haha.

De dag eindigde met de hele crew en een patatje. En toen nog opruimen.

Poe poe. Nou, dat was dat. Ook weer mooi als zo'n dag achter de rug is, en alle lijstjes de prullenmand in kunnen, tafel weer leeg, kop weer leeg, en dan ook weer tijd voor de tuin. Eerst nog even de resten koffie op de compost. Spullen wassen en opruimen.

Er zat vanmiddag een kat van de buren in onze tuin. Brit zag haar en joeg er meteen achteraan. De kat schoot de boom in, waar een eenzame hen heel rustig een tukje zat te doen. Die schrok zich dood en begon wild te kakelen. 

Daarop kwam de haan met de andere hennen aanrennen en ook zij begonnen allemaal wild te kakelen en de haan kraaide er bovenuit. 

Brit blaffen en grommen, de kat blazen en krijsen, zes hennen keihard kakelen en een woest kraaiende haan.

Kijk en dán is mijn tinnitus ineens weg! Foetsie! Haha, dat is dan wel weer fijn van dieren.

🍂🍂🍂🍂🍂

En, is het bij jullie ook ineens herfst? Ben je ook je zomerkleren aan het omruilen voor je wintergoed? En een extra deken op je bed? Best wel fijn toch, herfst? 

 

Maar rustig wordt het hier nog niet. Het Prachtlint is geopend, en er gaan vele parels rollen!