Het oude schooltje.

Vorige week waren ze al druk bezig. De slopers. Het oude schooltje waar wij vroeger leerden lezen en schrijven en rekenen, en ook breien, haha, en psalmversjes opzeggen en zingen en tekenen, nou, dat schooltje dus, dat wordt gesloopt. 

Deze week was het al bijna weg. 

Eerlijk gezegd was het een nogal lelijk schooltje. Een soort witte barak. Maar het was wel óns schooltje, en we keken er vanuit ons huis op uit. Een vertrouwd gezicht. En nu zit daar een groot gat.

Ik ben benieuwd wat hier komt. Huizen? Een mooi groen parkje? Nou, afwachten maar. Elke week als ik bij mijn moeder ben zijn ze weer een stukje verder.

Ondertussen, hoe gaat het op Moeskers Moestuin? Het heeft flink geregend bij ons en de courgette planten geven nu weer vruchten. Het zijn wel kleintjes, dat wel. Want de dagen zijn kort. Maar ze hebben precies het goeie formaat voor in de ontbijt-pannenkoek.

En Lien en ik wandelen tussen de buien door lange einden met Brit, en genieten beiden van de ontzaglijk mooie luchten. We zijn allebei enorme wolken liefhebbers.

Vanmorgen was ik ook nog bij de overbuurtjes. Wim is aan zijn voet geopereerd. Het was nogal aan ingreep en nu mag hij er zes weken niet op staan en lopen. Het been moet omhoog, dus hij moet liggen. En dat is wat, als je verder fit bent.

Ik liep erheen door het bos, dat hij 45 jaar geleden geplant heeft. Het is een wonderschoon bos, heel smal, maar wel een écht bos. Met hoge loofbomen en bloeiende struiken en een bospad helemaal er doorheen. En vergezichten aan beide kanten.

Deze mooie plek is natuurlijk ook een echte parel. Behalve het bos zijn er verder ook overal bloemen, ook nu nog, en fruitbomen. En een mooi vijvertje. En het wemelt van de insecten en vogeltjes.

Bloeiende plantjes tussen de tegels mogen soms gewoon blijven staan.

Het is zo'n plek waar je blij van wordt! Zo'n plek waarvan ik hoop dat we er nog véél van gaan helpen ontwikkelen, de komende jaren hier in de gemeente Staphorst!

Zelf hebben we besloten dat ons weiland nu ook een bos gaat worden. Nu de koeien weg zijn kan dat. Er zijn allerlei manieren om boompjes te bestellen, mocht je ook dit soort plannen hebben. Zoals via www.meerbomen.nu

Daar worden bomen gevraagd en aangeboden. De organisatie verzamelt overtollige bomen bijvoorbeeld uit natuurgebieden en bossen en van particulieren, en plant die elders terug. Of biedt ze gratis aan.  Ik heb er 1000 besteld. Haha, het zijn meestal zaailingen hoor. Dat zijn takjes. En of ik ze krijg is natuurlijk de vraag. Maar op ons weiland en ook in het Prachtlint kunnen we vele bomen kwijt.

Maar goed, dat is voor november. Nu zijn de aardappels aan de beurt. Die moesten uit de grond. Want ...

.... er is helaas een probleem. Een deel van de aardappels is rot. Zoooo jammer. De oogst is enorm, tot wel 6 kilo per plant. Maar een deel daarvan is dus rot. Alsof de natuur zegt, ja hóór es, we gaan het niet te gek maken!  

Ze zijn echt vies, de rotte, er loopt een soort zetmeelslijm uit. En nu maar hopen dat de rest goed blijft, in de kratten in de koelcel. Eerst blijven ze nog een paar dagen buiten liggen, dan krijgen ze een sterkere schil.

En dan de boontjes. Lekker in de zon boontjes afknippen. De foto is een beetje mislukt, maar ik wou je laten zien dat de planten al bijna verteerd zijn, en dan kun je je droogbonen zó plukken. Die zijn inmiddels droog en moet je nog een tijdje laten na drogen. Tot ze knisperen. Dan kun je ze makkelijk oogsten, en bewaren, liefst in een katoenen zak.

 

Oók weer parels!