Huisje, tuintje, Paul, en weer een stukje bruiloft.

Ja hoor daar is ze weer met de kratjes met courgettes. Maar heel lang gaat dat niet meer duren. De tweedaagse cyclus is al veranderd in een driedaagse cyclus, en de planten gaan nu achteruit.

Zodra de nachten kouder worden en er 's ochtends zware dauw op de planten ligt, dan gaan de courgettes kwijnen. Ze worden schimmelig, de bladeren bedekt met meeldauw.

Van mij mag het hoor. Bijna vijftien honderd kilo heb ik hier vandaan gehaald en ik ben wel klaar met die dingen! O, maar wacht .... kijk .... er zijn nog bloemen! Taaie rakkers hoor! Want bloemen betekent .... nieuwe courgettes in de maak.

Je mag er wel respect voor hebben, dat zo'n plant wegkwijnt, maar tóch vrucht blijft geven!😊💗

Al die oogst die je de vorige keer op de keukentafel zag staan, zit inmiddels achter glas. De druiven gingen samen met de peren in de ontsapper. Voor vier liter mooi puur sap. 

Onze warme droge zomer, voor sommige boeren een ramp, maar de druiventelers vieren dik feest!! Want druiven doen het mirakels, op droog warm weer. Net als zonnebloemen, tomaten, bonen. Tja het wordt misschien tijd om de tering naar de nering te zetten en het teeltplan om te gooien? 

Wel stom dat ik nu nét sinds twee week van de blauwe knoop ben!😄

En, hoe het ondertussen met Paul gaat? 

Nou, prima! De 'Dutch Train' zoals hun groepje van zes door de rest genoemd wordt, sprint door de Rocky Mountains alsof het Drentse Hondsruggen zijn. Haha. Nou nee, dat nou ook weer niet. Het is pittig werken voor de mannen, doe getraind ze ook zijn. Soms zijn er complete stukken van bergen afgeslagen en moeten ze met de fiets over de schouder als geiten die bergen opklimmen.

Bij Paul de linkerschouder dus.😅

Maar er zijn ook hele prachtige lange zandwegen. Alles is daar lang, groot, wijd, enorm, oneindig, en in het driedubbel kwadraat van ons piepkleine volle landje.

De heren genieten! Ondanks (letterlijk!) overal beren op de weg. Bushcamps waar geen wc en douche is alleen een koude beek. Maar soms ook weer heerlijke hotels, en elke dag prima eten door een bus die meereist, met Hollandse mevrouw die heerlijk kookt.

We krijgen elke dag foto's en beelden, ook van alle dorpjes waar ze langs komen. Maar dat zit op Polar Steps en dat krijg ik nog niet hier geplaatst. Komt nog wel.

Ondertussen, kruipt het wilde kruid hier helemaal tot aan de voordeur. Ik meende zelfs dat ik de Verbena hoorde aanbellen.

Dat doet Paul dus altijd, het erf bijhouden. En de paden en de heggen en tussen de tegels. 

En ondanks dat Lien hier is en we steeds aardig wat volk over de vloer hebben, denkt niemand eraan om dat eens aan te pakken. Dus heb ik van de week maar een poging gedaan tot. Ver kwam ik niet, want elke Verbena stek die ik uittrok heb ik opgepot. Het zijn zulke mooie planten.

En met al die natuurgebiedjes die we met Prachtlint hopen aan te leggen, kunnen we alle stekken en planten goed gebruiken!

Jaja, Prachtlint, daar ben ik elke dag ook druk mee.

Zo was ik vandaag op de Unit van de Oekraïners, waar ons openingsfeest wordt gehouden. Overleg met de bewoners. Dat was echt bijzonder. Je stapt dan van je eigen drukke volle wereld .... ineens in de wereld van mensen, die net uit een oorlog weggevlucht zijn. 

Ik vertelde over Prachtlint, en vroeg (via de tolk) of ze wilden helpen op de openingsdag. Met hapjes bijvoorbeeld. Ook, om hun iets leuks te gunnen, ze erbij te betrekken. Maar ... ik kan me voorstellen dat ze wel iets anders aan hun hoofd hebben. Toch was er wél animo voor, en heb ik lang zitten praten met een lieve jonge vrouw, die met haar dochter van 12 gevlucht is en hier nu woont.

Zij komt alvast helpen, én ... spreekt Engels! Pfjoe! Dat is ook heel fijn.😊

En thuis stapte ik weer de gewone alledaagse wereld in, lekker wandelen met Brit. We kwamen langs het graanveld van De Zonnehorst. De haver is daar deze week geoogst. En nu waren ze het stro in pakjes aan het maken.

Dat is dan ook weer heel bijzonder, want Giuseppe dat is zo'n soort Tarzan, die rent met de trekker mee terwijl Sabina rijdt, en smijt de strobalen zó op de pallet. Wat een wonderboy! In een half uurtje was het stro binnen!

En de dag eindigt altijd met water, water en water. Eerst alle waterbakken voor de dieren. Net als in de winter, dan is het steeds, ijsblokken uit de bakken en water erin. En nu is het steeds maar aanvullen, want er wordt flink gedronken. Ook door alle vogeltjes!

En dan de potten water, en sommige planten. En wijzelf. 

☆☆☆☆☆

En vanavond, nou ja daarnet eigenlijk, zat ik alsmaar te scrollen in de foto's van Poek en Steijn, van de bruiloft. Vandaag kreeg ze de link van de fotograaf, naar alle foto's. Ze zijn écht schitterend geworden! Ik heb Poek en Steijn gevraagd of ik ze hier mocht plaatsen, haha maar helaas ze slapen nog. Of ik bedoel, AL. Ze zijn namelijk op huwelijksreis in Azië. 

Dus of het mag weet ik niet, maar hier dan alvast een piepklein stukje van de reportage, die mogen jullie vast wel zien. Het zijn foto's, gemaakt van mijn laptopscherm, dus geen goeie kwaliteit. Maar je kunt toch even zien hoe leuk dat begin was, toen ik haar in de jurk hielp, en we in spanning aan het wachten waren op de komst van De Bruidegom.

De rest komt dan misschien later nog.