Visite ... visite ... visite

We werden de laatste drie dagen overstroomd door visite. Elke dag taart en elke dag nette kleren aan ... en haast geen tuin gezien. Nou ja soms snel even tussendoor. Om iets te halen voor in de soep of door de sla. Of op de taart.

Ik had twee yoghurttaarten gemaakt. Stoofpeertjes gingen erdoor, en perziken uit de weck en citroenen uit de kas en verse aardbeitjes. En bloemblaadjes eroverheen.

Er was zoveel yoghurt van de laatste keer yoghurt maken, dat het eigenlijk meer een puddingtaart was dan een exquise yoghurttaart. Je had aan een klein stukje genoeg. We hebben nog steeds stukken over. Ja als we hier taart maken dan doen we niet kinderachtig! 😊

Zondag vierden we de 24e verjaardag van Anke. Het is de laatste keer dat zij een verjaardag viert bij ons thuis. Dat is toch weer een mijlpaal, waar je bij stil staat. Al twee kinderen die helemaal op eigen benen staan. Studies afgerond, een partner gevonden (allebei een superlieve!), een huis, en een baan ....

.... en ze zijn pas nét bij ons, lijkt het wel.

Ja dan heb je echt wat te vieren. Echt wat om dankbaar en blij over te zijn.

Nu gaan Poek en haar vriend voor vier weken naar Mexico. Goedkope tickets gekocht, en op de bonne fooi hopla naar zo'n land ... wat toch niet echt het toppunt van veiligheid is.

Het is allemaal last minute geboekt .... je moet als ouders er maar het beste weer van hopen. Weer een zoveelste les in .... losssssssslaten. Adem in adem uit.

Wat een heerlijk weekend was het. Niks werken. Alleen maar familie over de vloer en lekker eten met z'n allen en genieten van de stralende zon.

Nou ja sommige werkjes gaan gewoon door natuurlijk. Ik moest wel de dieren verzorgen, om een uur of vijf. Alles eten geven en de drinkbakken verschonen. De eieren rapen (eerst opzoeken, ze liggen steeds ergens anders) en de broedse hennen van hun nesten halen en bij het voer zetten.

De geiten wat brokken geven. Haha de hele familie ging mee, op de hakken. 😊🐐🐐

Op een zeer stille zondag in Punthorst .... was er bij ons dus wel wat veel leven in de brouwerij. De buurman zei  ... het leek wel de Zwarte Cross bij jullie!!

Haha, leuk grapje.

Hoewel .....

En op maandag.

Héél vroeg in de ochtend vertrok Anke met Steyn naar Rotterdam. Om een paar uur later weer het erf op te rijden met haar volledige huisraad in de achterbak. Want de kamer in Rotterdam is opgezegd, en het appartement in Utrecht komt pas in september vrij ...

...... of dat allemaal even bij ons onder de kap mocht? Zolang?

Naja.

Ik was met Eline het huis aan het poetsen, en daarna aan het werk op de tuin. Er was weer veel oogst. De broccoli .... daar denk je misschien van ... goh wat een klein kooltje voor zo'n grote plant.

Maar vergis je niet!

Als je het kooltje hebt geoogst, laat je de plant gewoon staan en je zal zien de hele zomer door komen er steeds nieuwe kleine kooltjes uit de zijscheuten. De plant is juist héél scheutig, als er goed voor hem gezorgd wordt.

En daarbij, de bovenste bladeren en de steel van de broccoli is ook eetbaar. Ik snij alles in stukken en vries het in zakjes in. Rauw, en in kleine gelijke stukken gesneden. Zo heb je van één broccoliplant toch een behoorlijke zak vol lekkere verse zomerkool, voor in de wintermaanden.

Maandagavond ... een bijeenkomst van de natuurclub.

Een maand geleden hebben we een flyer verspreid. Om meer naamsbekendheid te krijgen. Best spannend hoe daar op gereageerd wordt. Maar helaas de enquête werd maar door een handjevol mensen ingevuld.

Jammer.

Gelukkig konden we er wel wat informatie uit halen, hoe we de vereniging meer up-to-date kunnen krijgen. Hoe we mensen méér bij de natuur kunnen betrekken. Oh, er is nog zóveel werk aan de winkel. Maar het is wel mooi werk. Want het gaat om onze prachtige aarde!

En ook vandaag weer volop visite.

Mijn moeder en broer. En ook kwam er een gezellige kwetterende zwerm jaarclub vriendinnen van Eline langs.

Ze had het gevraagd. 'Mam mag ik met een club meiden in de paardenstal logeren?'
'Tuurlijk. Als jullie hem daarna spik en span achterlaten.'

Kijk, dat is win win. Want het is daar nu niet zo schoon. Zo heb ik er ook wat aan.

Het eten regelen ze zelf. Deels uit de super en deels uit de tuin. Alle grote courgettes verdwijnen in een of ander studentengerecht. Haast hebben de dames niet. Eerst moet er natuurlijk voetbal gekeken worden. En met Brit gewandeld en alles bekeken.

Stuk voor stuk lieve meiden.

Het was weer even heel wat anders. Drie dagen visite. Drie dagen praten en vrolijkheid en lekker eten. Ik ga maar even niet op de weegschaal staan.

Eerst weer aan het werk, morgen en overmorgen.

En vanavond nog even een paar kippen vangen, die Paul morgen meeneemt naar kantoor, voor een collega. Hoe dat afloopt? Nou, dat zien we morgen wel weer.😊