Wildplukken.

Gezellig zo bij het raam, een en al opkweek. En elke week verandert het plaatje weer, dan gaat het ene weg en het andere komt er weer bij.

Deze schaal aardappels bijvoorbeeld gaat nu weg. Maar niet de tuin op, want daar passen ze niet meer bij, ik heb gewoon veel te veel laten spruiten. Es kijken wie ik er blij mee kan maken, of misschien gaan ze wel gewoon de oven in.

De Frieslanders gingen wel de grond in vandaag. Als je zo'n kuiltje maakt voel je pas goed hoe koud de grond nog is op een hand diepte. Dus dat zal nog wel niet zo snel opkomen, deze eerstelingen. En de Ditta's, onze favoriete aardappel, die gaan pas over een paar weken, dus die moeten nog even zolang de kas in om te spruiten. Hopelijk komen er geen muizen in

Toen ik zo met die aardappels bezig was kreeg ik bezoek. Van een vlindertje. Zo mooi hoe ze zich opwarmde in de zon, ik heb wel es ergens gelezen dat vlinders met hun vleugels als een soort 'zonnepanelen' zeg maar moeten opwarmen tot 20 graden, en dan pas energie genoeg hebben om te vliegen. Ze draaide ook prachtig in het rond, totdat de vleugels precies dwars op de zonnestralen stonden.

Mooi mooi, maar zo weer een half uur verder met achter die vlinder aanhobbelen. En later toen ik de jonge preitjes aan het uitplanten was zag ik haar alweer. Ik dacht dat ze op het water af kwam dat in de geul voor de preitjes was gegoten ... maar nee hoor ze had iets anders ontdekt.

Daar achter in een hoekje, bijna onzichtbaar onder een stok, bloeide namelijk het eerste wilde viooltje!! Nou het eerste op mijn tuin dan. En dat had de vlinder eerder ontdekt dan ik. Daarom is het zo leuk om een beetje achter een dier aan te hobbelen, dan ontdek je pas dingen.

En vanmiddag hobbelde ik weer achter iemand aan, en dat was Shirley, die ik ken via Facebook, waar we allebei lid zijn van groepen als 'Eetbare Wilde Planten' en 'Permacultuur'. Shirley weet enorm veel van eten uit het wild. Met haar zou je zó kunnen overleven in de rimboe. Handig!

Ik ga niet alle foto's plaatsen van al die wilde plantjes die we zagen en die je kan eten. Want dan moet de naam er uiteraard bij, en helaas ... ben ik een aantal NU alweer vergeten. :(  Maar geloof je je kunt enorm veel eetbaars vinden.

Je hebt muur, en gevlekte dovenetel en paarse dovenetel (lekkere zoete bloemetjes), en look zonder look, en brandnetel natuurlijk en veldkers en allerlei soorten zuring en braamblad en paardebloem. En dat waren nog maar een paar. Hieronder geeft Shirley een demo waarom kleefkruid eigenlijk KLEEFkruid heet. Het kleeft. De zaden kleven nog erger maar die zijn er nog niet.

En dan het schitterende speenkruid .., zo'n mooi geel zonnetje in het donkere bos. Als je het plantje een beetje optilt zie je kleine knolletjes bij de wortels. Alles is eetbaar, en het plantje bevat veel vitamine C. Het is wel het lekkerst als het heel jong is.

En dan zijn er ook nog vele eetbare mossen, op de grond en ook in de bomen, die vaak ook heel voedzaam zijn. Ideaal dus als je bijna van de honger omkomt! Haha heeft iemand de film 'Wild' toevallig gezien? Moest ik steeds aan denken tijdens deze wandeling met Shirley .. die dame uit de film had met ons mee moeten lopen, nooit meer honger in de wilde natuur!

Je vraagt je wel es af bij die overvloed ... waarom doen we eigenlijk zo ingewikkeld met groenten kweken? Er is genoeg voedsel in het wild! Nog gezonder ook!

Ja en deze laatste .. die ik onterecht voor 'brem' had aangezien ... mooie bloemetjes heeft hij. Maar sjips ... ik ben deze naam ook vergeten! En we hebben hem wel 6 keer herhaald. Iets met puntje puntje puntje doorn. Shirley?


ps beetje ten overvloede misschien, maar nu niet zomaar het hele bos in je mond stoppen hoor, net als veel eetbaars is er ook veel gif in de natuur