Weer meer leven op de tuin.

Eindelijk .... regen! De grond is mooi langzaam aan doordrenkt door dat motregentje de hele dag, uit die grauwe lucht. Haha iedereen klagen, maar ik niet hoor! Precies wat er nodig was!!

De Lupine is er dolgelukkig mee. Met wijd open armen wordt elke druppel opgevangen!

Over Lupine gesproken ... als je ze ook hebt gezaaid ... maak je geen zorgen als de plant kort na het uitplanten ineens 'stilstaat' in de groei. Dat is normaal, zo'n hongerstand. Hij maakt dan stikstofbolletjes aan, aan z'n worteltjes, en pas daarna zal hij weer aan het groeien gaan. 

Net als onze eigen kleuters dus ... soms een groeistilstand .... gevolgd door een groeisprong!

Goed. wat waren de klussen vandaag? Eerst een paar uurtjes werken op de Groenteclub. Ik moest helaas vroeg weg, maar heb dat 'afgekocht' met 50 pakjes bietenzaad. Voor alle kopers vandaag een pakje zaad. Kost mij niks en je maakt mensen er heul blij mee. 

En kijk, wat een mooi rek John en Barbara hebben bedacht om het afval beter te scheiden. Ja als je in een garage zit is het soms behelpen. Maar kijk dit nou weer!

Hergebruik, van een stukje hout, een tak, wat plaatjes en schroeven. Handig!!

Langzamerhand ... komt er weer meer leven naar Moeskers Moestuin. Dit ging vandaag allemaal mee. Er was geen tijd om dat allemaal uit te planten, maar een tweede bed aardappels, Carolus en Raja, werden wel gepoot. 

Met een beetje geluk krijg je tussen een half en een heel kilo aardappels per plant. Dus dan kan je uitrekenen hoeveel je er moet poten. Want hoeveel eet je per jaar? Met je gezin? Wij aten met z'n zessen zo'n drie kilo per week, tegenwoordig iets minder. Maar een honderd kilo hebben we wel nodig.

Vorig jaar was er te weinig, minder dan een half kilo per plant. En dit jaar heb ik niet méér ruimte ter beschikking, want de vakken zijn allemaal even groot. Maar ik hoop dat de grond is verbeterd, en daardoor meer opbrengt. We zullen zien.

Ja dat zijn zo van die leuke rekensommetjes ... wat heb je eigenlijk nodig? Per jaar? Hoeveel moet je zaaien en planten? Neem nou bijvoorbeeld de verse groene bonen.

 september 2014

Daar heb je niet snel teveel van ... die zijn zo lekker en kunnen overal doorheen. Maar ja het bonenseizoen is niet lang. Dus als je het hele jaar groene boontjes wil eten, moet je die invriezen of wecken. Hoeveel? Nou stel je wilt elke twee weken bonen eten. Anderhalf pond per keer? Zoiets? 

Dat is dan achttien kilo per jaar. Voor mij zijn dat dan dus twee rijen, één heel bed. Zo kun je dat een beetje inschatten.

Nou had ik vorig jaar al verteld dat het wecken van groene boontjes bij mij al vaak is mislukt. En dat is erg!! Dan heb je zo'n emmer vol bonen, met liefde en zorg opgekweekt, met veel gehannes geweckt, je maakt een pot open en .....

....... ZUUR!!

Dat gebeurde dus vandaag ook. Met deze pot hierboven. Dat was een pot van de allereerste lading boontjes die ik vorig jaar geweckt heb. Eigenlijk is dat niet ongezond hoor, ze zijn gewoon gefermenteerd. Maar niemand hier thuis pruimt die zure boontjes dus ze gingen bij de compost.

Een volgende pot geopend, van de twééde lading bonen, en die was prima!

Inmiddels weet ik ook hoe dat komt. Het is een ingewikkeld verhaal, en heeft iets te maken met de bemesting van de grond waarin de bonen opgroeien. Dat heeft invloed op de samenstelling van de boon, het eiwit en zetmeel gehalte, en dus op de neiging tot fermenteren, of gisten, of zelfs gewoon bederven.

Je moet je bonenvak daarom nooit teveel bemesten!

Ook heb ik die tweede lading boontjes, na een tip van internet, op een andere manier geweckt, met voorkoken. Daardoor was die lading niet gaan fermenteren. Gelukkig, toch nog boontjes! :D

Voor bieten is ook een truuk om beter resultaat te krijgen bij wecken. Ja je kunt er natuurlijk suiker, azijn of zout aan toevoegen, of het heeeel lang koken ... maar als je dat niet wilt .... Meng dan de rauwe bieten met stukjes rauwe ui, en weck dat samen in de potten, dan blijft het ook langer houdbaar zonder het lang te hoeven koken. De bietjes blijven lekker stevig, geen zachtgekookte brij.

juli 2014

Ik hoorde nog een leuk verhaal vandaag, van Wipi, die met haar vriendin op de tuin langskwam. Zij gaan met z'n tweeen ook aan het moestuinen. Ze hebben een volkstuin en staan te popelen om aan de slag te gaan. 

Wipi vertelde dat haar dochtertje van drie eerst vreselijk moest griezelen van al die wormen in de grond. Maar ze is nu helemaal om! Ze maakt hele wormenfamilies, en laat ze over haar handen kruipen .... Ja dat is zo'n leuk effect als je met kleine kinderen gaat tuinen .. dat ze weer vertrouwd worden met de natuur en de beesten!

Ze kregen een bak sla plantjes en nog wat ander plantgoed mee, alvast een head start!!

Succes meiden!!