Taartentijd en dierentijd.

Midzomer, en de kippen maken lange dagen. Van 's ochtends vroeg, als hun hok opengaat, tot half tien 's avonds, als ze op stok gaan, scharrelen ze buiten. De héle dag krabben en pikken ze naar kruidjes en wormen en insecten. En rond het middaguur doen ze een tukkie en nemen een bad in het warme zand.

Vanwege de lange dagen en al het lekkere voer en ál het zonlicht ... leggen ze braaf elke dag een ei. Allemaal. Dus, is het bij ons weer taartentijd. Hartige taarten met verse tuingroenten. Cakes met courgette, wortel of bessen, hartige quiches en zoet fruitkoek. En overal verdwijnen een stuk of wat eieren in.

Er is overigens óók een methode om eieren lang te bewaren, vers en rauw. Wel een half jaar of langer. Dat heb ik ook uit zo'n 'stokoud' boekje. En dat ga ik proberen en laten zien, zodra we de taarten zat zijn. Kan nog wel even duren dus hoor!

En .... helaas .. ligt ons lieve moedertje sinds een paar dagen weer in het ziekenhuis. Ziek en beroerd. Echt, zó vervelend! Hopelijk kunnen ze haar opknappen. Je moeder in het ziekenhuis, dat wil je niet. Die hoort thuis, op de bank, met een vrolijke lach en met een kop thee. Nou, we wachten af en zoeken haar vaak op.

Thuis doe ik daarom alleen het hoognodige. En dat is dan altijd ... de dieren! Die moeten altijd verzorgd worden. De tuin kan best even wachten, zolang er af en toe een drupje op valt. 

Zo moesten de geiten vandaag verplaatst worden. Ze kregen een nieuw stuk weiland erbij. Ik weet niet of het hierboven goed te zien is maar waar ze éérst stonden (rechts) zijn alle kruiden op. Geiten eten natuurlijk ook wel gewoon het gras, maar ze zijn vooral gék op kruiden.

Laat maar even aan de bloglezers zien Zara, hoe graag je kruiden eet. 

Nou je ziet het, ze stonden er nog niet of daar gingen alle kruiden. Hap hap hap.

Gelukkig is het weiland groot en staan er op andere plekken nog genoeg kruiden. Want óók de bijen en andere insecten hebben die kruiden hard nodig. Die hebben niks aan gras. Die hebben bloei nodig. Nectar en stuifmeel.

Ik voer ze nu af en toe wat bij. Toen laatst die chaos was, met die uitgebouwde honingraten in de kast, heb ik hele stukken honingraat eraf gesneden, kleingemaakt, en de honing eruit gewonnen door een zeef.

Maar de restjes raat zaten nog vol met honing. Dat heb ik toen in zakjes gedaan en ingevroren. En nu krijgen ze daar af en toe wat van, op een schoteltje. Als extra traktatie. De bloei is nu wat minder, en de kast zit tjokvol met bijtjes die allemaal moeten eten.

En in één middag halen ze alle honing eruit. Tot de laatste druppel. Dan hou je een schotel over met brandschone kleine stukjes bijenwas, die je weer kunt bewaren. Van bijenwas kun je ook weer van alles maken. Crèmes en balsems en kaarsen en veel meer. 

Iets voor de wintermaanden! 

 

Morgen weer bij mijn moeder om het hoekje kijken. Hopelijk is ze dan weer een stapje dichter bij herstel.