Vuile handen.

Onze beukenhaag is op sommige plekken méér dan drie meter hoog. En hij loopt helemaal om het huis en om de tuinen heen. Het is elk voorjaar een 'hell of a job' om dat ding te snoeien. Paul doet daar dan meestal een dag of twee, drie over.

Maar dit jaar kwam Bob, speciaal een dag uit Rotterdam, om te helpen, vanwege Paul zijn gebroken schouder. Die heelt gelukkig langzaam wel wat, maar snoeien ging echt nog niet. Met zijn tweetjes, met de buurjongen als derde tuinman, lukte het ze in één dag!

En ondertussen waren Marjan, Lien en ik aan het shoppen in Zwolle, voor een jurk voor mij voor op de bruiloft. En schoenen. En nog wat dingen. Nou, óók gelukt!

Zien?

👗👗👗

Haha, over een paar weken hoor! 😄

Ja het was een gezellig weekend. Op zondag reden we naar Utrecht, waar Poek haar verjaardag vierde. Aanstaande schoonmoeder Jannie was er ook, en we konden even overleggen wat we als 'moeders van het bruidspaar' zouden dragen. Haha ... zodat het niet bij elkaar vloekt qua kleur. Bijvoorbeeld de ene in het paars en de ander in het oranje. 

Maar dat is eigenlijk ook weer niet mogelijk, want bij de uitnodiging voor dit huwelijk is een kleurencode meegegeven voor de kleding. Niet verplicht natuurlijk, maar wel als wens. En in die code zitten allemaal prachtige 'aardse' kleuren die heel mooi bij elkaar passen. Het lijkt me prachtig om al die kleuren bij elkaar te zien. Enne ... vloeken zullen we dus vast niet!😊

Op Poeks verzoek nam ik voor hun wat tuingroenten mee. En zij op haar beurt had heerlijk gekookt. 

 

En nu, vanavond, ben ik alwéér moe. Niet vervelend of zeurderig moe. Maar gewoon, moe. Stramme spieren, een stijve rug, en ogen die alsmaar dicht vallen. Want ik ben bezig met een grote tuinklus.

Het is echt een grove klus. Een pikzwarte handen klus. Dus, naast nog wat van die leuke kleine knusse werkjes, zoals prachtige dieprode bessen-lavendel limonade maken, en mintgroene tuinboontjes blancheren ...   

.... zit ik de komende dagen vooral hier (onder). Op een vak van tien bij .... wat is het?? .... tien bij tweehonderd meter, ofzoiets. Daar ben ik bezig met het weer tevoorschijn toveren van honderden pompoenplanten. Soms zijn ze weg, verdwenen of gesmoord door onkruid. Al het onkruid trek ik uit, en de lege plekken daar komen dan weer jonge planten. 

Het is een mega interessant project. Ik leer er veel van, en laat je later nog wel details zien. Het is een klus voor Giuseppe, die door de midzomerdrukte, en door ziekte van een aantal collega's, gewoon niet genoeg handen heeft voor ál het werk dat nu tegelijk komt.

Dus worden mijn handen even 'geleend' .... 

 .... die ik dan vervolgens de komende tijd écht niet schoon krijg. Zelfs niet met de paardenbloem-poffers. die van vorig jaar, weet je nog?

Nou, wil je Billie ook nog eventjes zien? Hoe leuk ze is en hoe lief ze speelt en hoe goed ze hielp (not!) bij de bonentouwtjes?