 |
De kiemen groeiden erg snel. Ik heb ze als 'net ontkiemd' door de salades gedaan, en toen ze groter werden met langere kiemen, hebben we ze als taugé gegeten, met rijst en boontjes en gekookte eieren.
En nu dus weer drie andere soorten. Het zijn de capucijners, rogge, en korianderzaden. Een nachtje laten weken, en dan laten kiemen en drie keer per dag goed spoelen. Dit keer zal ik de groei laten zien!
Buiten is er weer een nieuw klein woninkje toegevoegd aan ons Barbapapa huis. Eigenlijk stond het er al. Het is het hokje voor de opslag van de voederbieten, suikerbieten en nog wat rode bieten. Een uitprobeersel is het. Buiten opslaan in plaats van in de koelcel.
Ze liggen in dikke lagen stro, in die houten bak, en er zat een stuk plastic omheen gewikkeld omdat ik toen even zo snel geen dakje had. Nou, en dat ging dus mis, met dat plastic. Want met de regen kwam er een kuil in het plastic zeil, en al die grote dikke voederbieten, die gingen zweten, en toen liep er een straaltje vocht via de laagste punt van die kuil ...... zó tussen de bieten. 😖😖
Zoiets bedenk je toch niet!!
Het stro was deels gaan rotten, maar de bieten waren gelukkig nog goed. Dus, opnieuw opstapelen, schoon stro, nog méér bieten erbij want ik had weer een rij geoogst, en dan .... op zoek naar een goed dak! Zonder zweet!😊
Grappig, dat ik eerst helemaal geen dak kon vinden. Terwijl hier nota bene gewoon dakplaten staan! In de tuin. Maar die staan hier al zo lang ... dan zie je dat niet meer. Zou dat werken? Zo'n golfplaat op een bietenkuil?
Er lag ook nog een stapel fleecekarton, dat had ik apart gelegd voor de stort, maar dat kwam nu ook mooi van pas.
Op drie lagen bieten, verpakt in stro, kwam dus eerst nog een laag fleecekarton. Dat werkt wél isolerend, maar het ademt ook nog, want ik heb er aan de zijkant ruimte tussen gelaten.
Och .... en misschien denk je nu wel ... Clarien je gebruikt niet de goeie spullen !! Je moet dit of dat gebruiken!! Maar de sport is natuurlijk om te gebruiken wat we al hebben. En als dat niet werkt, nou, dan verzinnen we weer wat anders.
En kijk. Het is best een mooi bietenhuis geworden. Mooier dan eerst.
Of het werkt, en de bieten beschermt tegen regen en vorst, dat zal ik je laten weten. Voorlopig ligt het hier goed, en hoop ik dat daardoor in februari en maart dit voorraadje nog intact is en we het kunnen opvoeren aan Bella.
Door de golven in de dakplaat kunnen er trouwens ook goed muizen bij komen. Maar kijk. Er staat al iemand op wacht!
En zo staat de hele maand november in het teken van klusjes, om al dat opgekweekte eten te bewaren en te beschermen. Een andere duurzame en gezonde bewaarmethode is drogen. Je hebt er niks voor nodig. Drogen aan de lucht, gewoon in je huis.
We hadden nog veel gedroogde kruiden liggen, en die zijn gisteren en vandaag allemaal verzameld, verkruimeld, takjes ertussenuit gehaald, en opgeslagen in flessen! Want die grote potten, die had ik niet meer. En flessen blijken veel handiger. Ze nemen véél minder ruimte in op je planken!
Drogen drogen. Het hele huis is één en al voedsel. Overal hangt en staat wat. De appels zijn ook allang droog. Je moet ze niet de hele tijd laten hangen want dan wordt het stoffig.
Toen de appelstokken weg waren, dacht ik, ik kan de luchtbuks daar nu wel ophangen. Dat staat mooi, aan het gebint. Haha ik hing hem op aan de touwtjes. Maar dat gaat natuurlijk niet! Zo'n ding draait om!
Plof daar hangt de buks, ondersteboven. Nee geen gezicht.
Maar hij paste gelukkig op een paar van die houten pennen. En het staat echt mooi. Dat wil zeggen, als je hem ziet, want je ziet hem niet heel erg goed. Enfin.
De appels bewaar ik in gewone aardenwerk potten van de kringloop. Met onderin een vel keukenpapier, om het goed droog te houden. In de auto, in het voorvakje, leg ik ook een doos van die appeltjes. Want het zijn net wine-gums, heel zoet.
En zo gaat het verder. Drogen, malen, opslaan.
Hierboven zie je .... de gedroogde Gundruk. Dat is dus een typisch Nepalees gerecht. Ik snap dat erg goed. Daar boven in Nepal, héél hoog, in de bergen, waar de grond schraal is, daar is elk sprietje groente enorm kostbaar. En daar hadden ze vroeger geen apparaten, en ook geen winkeltje, met zout en andere conserveermiddelen.
Maar ze hadden wél zonnewarmte. Dus fermenteerden ze hun kostbare groen op eigen sap, en droogden die vervolgens in de zon. Dan had je de hele winter groenten!
Het is een echte lekkere smaakmaker geworden! Aan een klein beetje heb je al genoeg, om iets op smaak te brengen. Ik heb de droge bladeren in stukjes geknipt en in een fles opgeborgen.
Ook de andere spullen gaan in flessen. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb! Ook hier kan dan veel meer staan.
Gedroogde zaden gaan in zakjes. Van kranten.
Tomatenzaad, was ik bijna vergeten. Van de allerlaatste twee tomaten nog snel wat zaad gewonnen. Maar helaas zat mijn favoriete tomaat daar niet meer bij. Nou ja je kunt ook niet aan alles denken.
Een andere klus was het maken van een schaal groenten, om te roosteren. Er ging een dressing over van appelazijn, olie, bouillonpasta, héél veel verschillende kruiden, rode peper, en een paar tenen geraspte knoflook. Ik laat het een nachtje marineren, en morgen roosteren.
Alles komt van de tuin. Behalve de olie. Dat wordt een project voor 2020.
Het mooie is, je hoeft niet alles zelf te kweken. Je kunt óók ruilen. Hier op het dorp gebeurt dat ook. Mensen die uien komen halen, nemen haast altijd iets van hun eigen oogst mee voor ons. Stoofperen, noten, appels, dingen die we zelf niet hebben.
Maar olie ... nee, dat heeft niemand. 😊
Nou, juffrouw Mier gaat nu een wijntje drinken! 😊🍷
6 reacties:
Dan moet je een walnotenboom poten. Kan je lekkere olie van de noten (laten) persen! En een walnoot is ook nog goed voor het klimaat. Twee vliegen in 1 klap!
Haha wat een snelle reactie! Ja een walnoot is geweldig. We hebben er 2 geplant. Dit jaar zijn er al vier walnoten geoogst. :))
Ik dacht, voor de kortere termijn ... aan een veldje zonnebloemen.
En nu nog jouw eigen wijn maken, van allerlei fruitsoorten of van doperwtenschillen. Ik heb vroeger veel wijn gemaakt van allerlei soorten. Heerlijk en leuk werk. En dan in je kamer van die ploppende flessen. Je krijgt er echt heerlijke wijnen van.
Hoe mooi, Clarien, je nieuwe huisje ! Heel inventief ook !
En een heel toffe afsluiter, na al het werk, blinkende flesjes met voorraad.
Lie(f)s.
Tientonnerelf (haha hoe kom je toch aan die naam??) ... de wijnspullen staan al 2 jaar klaar. Die kreeg ik ooit van een lief echtpaar. Maar er is gewoon nog steeds geen tijd voor geweest.
Tips zijn erg welkom. Zoals doperwtenschillen ... goh ... slim! Zou ik nooit opkomen! Maar zit ook suiker in natuurlijk.
Ik heb het nooit in levende lijve kunnen aanschouwen, maar heb wel eens gelezen over het bewaren van de wintervoorraad in geïmproviseerde kelders buiten het huis. Het kwam er, kort door de bocht, op neer dat er een langwerpige kuil gegraven werd van ongeveer een halve meter diep. Een beetje afhankelijk van het grondwater ter plaatse. Hierover werd van boomstammetjes een overkapping gemaakt zodat je er in kon staan en als 'dakbedekking' werd aarde, afgedekt met heideplaggen gebruikt. Een opening aan een smalle kant en je kreeg een koele, donkere, waterdichte en vooral vorstvrije opslagruimte waaruit naar believen de (dagelijkse) benodigdheden gehaald konden worden.
Nou is het niet meer van deze tijd om iets dergelijks te kopiëren, maar het principe is nog steeds bruikbaar, want op betrekkelijk geringe diepte is de temperatuur vrij stabiel en er zijn tegenwoordig ook geschiktere bouwmaterialen.
In mijn kindertijd maakten we ook al gebruik van dit principe; als er geoogst werd, werden de flessen drinkwater, tot aan de hals ingegraven en het bleef lekker koel. En van ervaren padvinders, -ik ben het nooit geweest-, heb ik wel eens gehoord dat ze tijdens een kamp het vlees waterdicht inpakten en dan begroeven om te profiteren van de koelte in de grond.
Ach, de jachtbuit werd bij kastelen in het verleden ook in ijskelders bewaard die ook werkten volgens hetzelfde principe.
Een reactie posten